İspanya’da 1930’lardan itibaren, faşizme karşı mücadele eden ve özgürlük isteyen anarşistler, kimi kez Zaragoza’nın tepelerinde, kimi kez Barselona’nın meydanlarında, dillerinde hep bu şarkıyla herkesi barikata çağırdılar.

“Kara fırtınalar sarsıyor göğü
kara bulutlar kör eder gözleri
ölüm ve acı beklese de bizleri
onları yenmek için yürümeliyiz ve
en değerli varlığımız özgürlük
cesaret ve inançla savunmalıyız”

Takvimler 1936 yılını gösterdiğinde, anarşizm bugüne kadarki deneyimlerinden en büyüğünü yaşamaya başladı. Toplumsal bir devrim, İberya Yarımadası’nda, halkın kendi iradesiyle filizlen­meye başlamıştı. İberya’nın en büyük sendika­sı CNT-FAI(Confederación Nacional Del Trabajo/Ulusal Emek Konfederasyonu), toprağı ve fab­rikaları kapitalist toprak sahibi ve patronlardan geri alarak, kolektifleştirmişti. CNT-FAI paylaşma ve dayanışmaya dayalı yeni bir yaşamı örgütlü­yordu.

Şehirlerde insanlar fabrikalarda bir yandan kendi yaşamları için, diğer yandan da köylerde yaşayanlar için üretimi kolektif bir şekilde ger­çekleştirirken; köydeki yoldaşları da toprakta yetiştirdiklerini şehirlere yolluyorlardı. Toplumsal dayanışmayla beraber, patronsuz, efendisiz bir dünya örgütleneniyordu. İspanya’da halk, kendi toplumsal adalet ve özgürlük düşüncelerine da­yanacak yeni bir dünyayı mümkün olan her yolla yaratıyordu.

Şehirlerde ve köylerde öz-örgütlülüğün en büyük deneyimi gerçekleşirken, cephede insan­lar yarattıkları bu dünya için, İberya’dan faşizmi defetmek için Franco’nun ordularına karşı sava­şıyorlardı. Kadın-erkek, yaşlı-genç barikatlarda gönüllü birlikler oluşturuyorladı. Barikatlardaki yoldaşları yine CNT-FAI örgütlüyordu. Herkes ba­rikatlara gidiyordu. Konfederasyonun zaferi için, herkes barikatlara gidiyordu.

Tüm bunlar, 1936 İspanya’sının köylerinde ve şehirlerinde yaşanırken “a las barricadas” sadece notalara dökülmedi. İspanya’daki tüm yoldaşların dillerinde ve yüreklerinde hayat buldu. Yaşamla­rını, yüreklerindeki dünyayı büyütmek için feda etmekten korkmayan yoldaşlar ardından söylendi “a las barricadas”.

Devrim bayrağını yükseltmek için, Konfederas­yonun zaferi için herkes barikatlara…

İspanya’da bu büyük deneyimi yaşamak için, herkes barikatta devrim bayrağını yükseltti. Ve “a las barricadas” ezgisi ödünç kaldı sonradan barikatları dolduracaklara. İspanya’nın barikatla­rına sığmadı “a las barricadas”. Nasıl ki bu marş, İspanya barikatlarında ekmek, adalet ve özgür­lük için mücadele edenlerce söylendi; aynı şekil­de farklı coğrafyalarda iktidarlara karşı mücadele veren halkların yüreklerinde yer etti. O coğrafya­ların dillerinde varlığını devam ettirdi, o coğrafya­ların ödünç bırakacağı deneyimler üretmek için.

Ve şimdi bu türkü bizim dilimizde;

Patronsuz efendisiz dünya için
Devrim coşkusuyla bu hayat senin
İsyanın seli tüm sokaklarda aksın
Gözü kara yüreklerle meydanlar taşsın
Yüreğimizde şimdi, şu anda
Cesaretle büyüyor anarşi
Herkes barikata, herkes barikata
Ekmek, Adalet ve Özgürlük için…