Bunlar Rise Against’in sadece tek bir klibinde doğrudan ekrana yansıttığı bazı veriler. Ama daha fazlası var. Savaşa katılan ve sevdikleri insanları kaybettikten sonra hayatta kalanlarda görülen bir sendrom vardır: “Survivor guilt”. “Hayatta kalma suçluluğu” diye çevirebileceğimiz bu durum, kişiye bir yandan durumun vehametine ilişkin bir sorumluluk yüklemekte, diğer yandan da durumun içinden çıkamaması nedeniyle bunalıma neden olmaktadır. Grubun “Survival Guilt” isimli şarkısı “Girişleri tıkayın/ Kapıları kapatın/ Çıkışları mühürleyin/ Çünkü bu bir savaş” sözleriyle başlar, sözlerinde en yalın haliyle savaşın şiddetini hissedersiniz. Şarkı “Hangi amaca hizmet ettim?” sözleriyle sona erer. Sadece silahlı çatışmalara katılanların değil, bu sistemi besleyecek bir işte çalışan ya da okula giden herhangi birimizin hissettiğiyle benzer duygulardır bunlar. Akustik şarkılardan oluşan son albümleri “Ghost Note Symphonies Vol 1” üzerine kendileriyle yapılan bir röportajda, kökeni on yıllar önceye dayanan ama verdiği mesaj takvimleri aşan bu tarza ihtiyaç olduğundan ve mücadelenin gerekliliğinden bahsediyorlar. “Irkçılık, cinsiyetçilik gibi fikirler onları görmezden geldiğiniz sürece asla yok olup gitmeyecek, daha da güç kazanacaklar. Ancak bizi heyecanlandıran şey, gençlerin hep aynı şeyi söylüyor olması. Herkes yaşadığı dünyanın, içinde olmak istemediği dünya olduğunda hemfikir!” Rise Against’in hemen her şarkısında toplumun olumsuz gidişatına yönelik bir söz bulabilirsiniz. Mesaj kaygısını, söylenen sözleri anlamasanız da hissedeceğiniz bir şekilde kurgulanmıştır Rise Against’in müziği. Nakaratlar slogan gibidir; otoritelerin, iktidarların zalimliğine karşı öfkenin, isyanın notaları olur. *Minor Threat’in 1981 yılında yayınladığı, kendileriyle aynı adı taşıyan albümden bir şarkı.