10 Ekim 2015’te Ankara’da katledilen 103 kişi, katliamın 68. ayında da katliamın gerçekleştiği saatte ve yerde, 10.04’te Ankara Garı önünde anıldı.

Katliamın dün Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen davası 3 Eylül’e ertelenmişti. Bugün gerçekleşen anmada, katliamın ardından 68 aydır yaşanan adaletsizlikler hatırlatıldı ve katledilenlerin unutulmayacağı, katillerinse affedilmeyeceği bir kez daha vurgulandı.

The post 10 Ekim Ankara Katliamı’nın 68. Ayı: Unutmak Yok, Affetmek Yok! appeared first on Meydan Gazetesi.

10 Ekim Ankara Katliamı Davası Avukat Komisyonu, bugün, Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen duruşmaya ilişkin açıklama yaptı.

Yapılan yazılı açıklamada, “Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından neredeyse tüm taleplerimizin bir kez daha reddedildiği 10 Ekim Ankara Katliamı duruşması sonrası, 5 yıldır her duruşmanın ardından gerçekleştirdiğimiz basın açıklaması sırasında, polis provokasyonu sonucu yaşanan arbedede 10 Ekim aileleri ve avukatları olarak saldırıya uğradık” diye belirtildi.

10 Ekim Ankara Katliamı Davası Avukat Komisyonu açıklamasında şunları söyledi:
“Duruşma sonraları yapılan açıklamalarımızda yıllardır herhangi bir sorun yaşanmamışken bu kez müvekkillerimize hiçbir gerekçe sunulmadan Ankara polisinin provokatif ve saldırgan hareketleri eşliğinde basın açıklaması yapılamayacağı tartışması başlatılmıştır. Ardından bu tartışma polisin, ailelerin video ve fotoğraf çekimi yapmasını fiziksel olarak engellemeye çalışmasına müdahale eden avukatlara yönelen bir saldırıya dönüşmüştür. Bu saldırıya rağmen, Adliye önündeki açıklamamızı hep birlikte gerçekleştirmiş bulunuyoruz. 

“Ne var ki, 10 Ekim 2015’te gerçekleştirilen katliamın akabinde yaralılara gaz bombası atan, 10 Ekim anmalarında insanlara saldıran Ankara Emniyeti suç işlemeye devam ediyor. Asla unutulmasın ki, bizler yılmayacağız, siz hesap vereceksiniz!” diyerek açıklamayı sonlandırdılar.

The post 10 Ekim Davasında Ailelere Polis Saldırısı appeared first on Meydan Gazetesi.

Serkan Bayram, katliamda yaşamını yitiren Dicle’nin cenazesi için terörist cenazesi demiş ve Faik Deli bu sözler üzerine suç duyurusunda bulunmuştu.

The post Milletvekili 10 Ekim’de Yaşamını Yitiren Dicle Deli’nin Babasından Rahatsız Oldu appeared first on Meydan Gazetesi.

Önce kitabın oluşum sürecinden başlayalım istersen. Yazmaya nasıl karar verdin, nasıl bir süreç sonunda oluştu bu kitap? Ali’yle nasıl bir ilişkin vardı, bu ilişki kitaba nasıl yansıdı?

Ben İstanbul’daydım Ali Ankara’daydı, Ali ile farklı dönemlerde anarşizmle tanışmış insanlarız. Ali 80’lerin sonunda İngiltere’de anarşizmle tanışırken ben 2000’lerin başında üniversite ile birlikte anarşizmle tanıştım. Bir noktadan sonra benim politik düşüncelerimi şekillendiren şey sınıf mücadeleci anarşizm ve onun daha önemli olduğu vurgusuydu. İstanbul’da yaşayan bir arkadaş çevresi olarak “işçi sınıfı içerisinde nasıl mücadele ederiz, onlarla birlikte nasıl hareket edebiliriz’’in derdine düşmüştük. Biz üniversitede öğrenciyken Ankara’da Ali Kitapçı diye bir kişiyi duyuyorduk, gidip geldikçe onunla görüşmeye başladık. Çok sık olmasa da onunla sohbet ediyorduk. Anarko-sendikalist bir bakış açısıyla kendi sendikasında, kendi iş yerinde mücadele etmeye çalışan bir kişiydi. 90’lardan başlayarak katledildiği 2015 yılına kadar aynı çizgide kendi mücadelesini koruyan bir kişiydi. Katledilmesi benim ve birçok arkadaşımız için çok yıkıcı oldu. Ne yapılabilir Ali’nin anısı için diye düşündük. Çünkü Ali’nin anısı sadece bireysel bir anı değil, bir mücadele hattının simgesiydi. O mücadele hattının simgesini öne çıkarmak ve onun mücadelesini anlatmak ve yaşatmak için ne yapabiliriz diye bir süre düşündük. Bir dönem bir kütüphane kurulabilir mi diye bir fikir vardı fakat şekillenemedi. Sonrasında kitap fikri ortaya çıktı. Daha sonra bunu Ankara’daki arkadaşlara aktardım. Ankara’daki arkadaşlar da olumlu bakınca kitap çalışması başladı. Fikrin ortaya çıkışı ve şekillenişi böyleydi aslında.

Kitabın içeriğinden biraz bahseder misin? Ali’nin yaşamı, mücadelesi ve anarşist hareket arasındaki ilişki kitaba nasıl yansıdı?

1980’lerin öncesinde Ali mücadelenin içine giriyor, o zaman lise öğrencisi. O dönemden itibaren kendi bulunduğu dönemde ne zaman ne yapıyorsa onun etrafında şekillenen bir dönem anlatımı şeklinde kitabı kurguladım. Ali 80 öncesinde MLSPB içerisinde örgütlü, orada bir şeyler yapmaya çalışıyor. 80 sonrasında 12 Eylül’le birlikte o ilişkileri ortadan kalkıyor. Politik anlayışını değil belki ama, politika yapma tarzını belirleyen şeylerden biri lise döneminde kurduğu örgütsel ilişki. Kitapta da biraz anlatmaya çalıştığım şey, Ali’nin politik tutumlarını şekillendiren teoriden ziyade, pratik ve mücadele olduğuydu. Bu teoriyi önemsemediği ya da bilmediği anlamına da gelmiyor ama politik tutumunu belirleyen teoriden daha çok pratik mücadelenin kendisiydi.

80 sonrasında İngiltere’ye gidiyor ve anarşistlerle tanışıyor. Tabii o döneme dair birebir tanıklığa ulaşamadık ama o dönemde kendi anlattıkları üzerinden bunu çıkartıyoruz. Orada sosyalistlerle bir greve gidiyor, greve polis saldırınca sosyalistler kaçıyor, anarşistler mücadele eden işçilerin yanında duruyor. Bundan çok etkileniyor. Orada da anarşizmle kurduğu ilişki pratik mücadele üzerinden. Kitap okuyarak anarşizmle ilişki kurmuyor. Birincisi pratik, ikincisi de sınıf mücadelesi üzerinden ilişki kuruyor. Türkiye’ye geldiğinde de aslında bu anlayışla hareket etmeye çalışıyor. 90’lardan itibaren kamu emekçisi, BTS’nin öncülü olan dernek süreçlerinin ve DEM-SEN’in kurucu üyesi olarak süreçlerde aktif biçimde yer alıyor.

İşyerinde tanıştığı ve ilişkide bulunduğu insanları sürekli sınıf mücadelesine çekmeye çalışıyor. Gidelim mahallelerde, işyerlerinde örgütlenelim diyor. Bunu aslında son dönemine kadar yapıyor. Tanıştığı ve ilişki kurduğu bütün insanlara bunu söylüyor ama aynı zamanda şunu da yapıyor, sınıf mücadelesini de anarşizme çekmeye çalışıyor. Herkes Ali’yi anarşist kimliğiyle biliyor işyerinde, kimliğini saklamıyor. Anarşizmin Türkiye’de bilinmiyor olmasına rağmen insanlar, Ali’yi tanıyarak aslında anarşizmi doğru biçimiyle algılamaya başlıyor. Saygı uyandıran bir yanı da var; insanların anarşizmle olan mesafeleri de azalıyor ve Ali ile ilişkilenen kendine anarşist diyen demiryolu emekçileri de ortaya çıkıyor. Kitapta da Ali’yi anlatırken aslında Türkiye’deki anarşist hareketin de özet bir kısa bir tarihi anlatılıyor. Aynı zamanda kamu emekçilerinin de özet bir tarihi anlatılıyor. Aynı zamanda aslında farklı toplumsal dönemlerin içinde örneğin 2003’teki savaş karşıtı hareketin ya da Gezi sürecinin de içinde Ali var, bu süreçleri Ali ile deneyimlemiş ya da yanında bulunmuş insanlarla görüşmeler yaptık. 90’lardan başlayarak 2015’e kadar farklı dönemlerine şahitlik etmiş BTS’den, Tarım Orkam-Sen’den arkadaşlarla ve anarşist arkadaşlarla röportajlar yaptık.

Bu içeriği oluştururken ne gibi zorluklar yaşadın? Kitabın çetrefilli süreci ne oldu?

Yazmadığımız bir şey, görüşmediğimiz bir insan var mı; acaba eksik bir şey var mı hissi oluşuyor, en belirgini o. Çünkü görüşüyorsun, aslında şununla da görüşmek gerekir diye düşünüyorsun. Ya da görüşemeyebiliyorsun. Çünkü çok fazla insanla yan yana gelmiş bir kişiden bahsediyoruz. Aslında farklı yönleri ve ilişki biçimleri olan bir kişi. Dolayısıyla kitap yayınlandığı halde her an “acaba eksik bir şey var mı” diye düşünüyorum. Birileri çıkıp “ya şunu benle de konuşsaydın” der muhtemelen diye düşünüyorum. Benim kafamda en fazla dolanan ya da sorun olabileceğini düşündüğüm şey bu. Onun dışında röportaj süreçleri zorluydu. Görüşmek istediğimiz birçok arkadaş sağ olsunlar çok iyi yaklaştı. Çünkü Ali pek çok insan için çok saygı duyulan ve sevilen bir kişi. Dolayısıyla başta Emel ve Özlem olmak üzere herkes canla başla uğraştı bu meselede. Aslında onların kolaylaştırıcılığı olmasaydı zaten mümkün olmazdı. Sonrasında da Kaos yayınlarından Gazi ve Zelha’nın oldukça ciddi katkısı oldu. Kolektif bir biçimde yapıldığı için yaşayacağımız pek çok zorluğu beraber atlatmış olduk.

Ali Kitapcı, Tayfun Benol… Bunun gibi 10 Ekim’de yitirdiğimiz 100’ün üzerinde yoldaşımız, arkadaşımız, insanımız var. Buna benzer çalışmaların, bu topraklarda yaşanan buna benzer katliamların toplumsal hafızada yer alması ve unutulmaması için ne derecede önemli olduğunu düşünüyorsun? Buna benzer devlet katliamlarının yaşanmaması için ne yapılması gerekir?

Önce Amed sonrasında Suruç Katliamları ile başlayan azgın bir savaş süreci. Anarşistler olarak bizler böyle bir şeyi tahayyül dahi edemiyorduk. Suruç’ta genç arkadaşlarımız katledildi daha sonra 10 Ekim’i yaşadık. Böylesi bir katliamda aslında gerçekten mücadele ettiğimiz şeyin ne kadar vahşi ve gerçek bir şey olduğunu ve aynı zamanda sistemin bizi ne kadar tehdit olarak gördüğünü görmüş olduk. Çünkü bir savaş süreci başlatılıyordu ve bu savaş sürecine karşı aslında 10 Ekim büyük bir karşı çıkıştı. O karşı çıkış ancak bir katliamla engellenebildi. 10 Ekim yokmuş gibi mücadele etmeye devam edersek mücadeleyi tekrar yükseltmemiz bana çok mümkün görünmüyor. Ortak bir değerlendirme ve buna uygun ortak bir mücadele hattı oluşturmada eksikliğimiz var diye düşünüyorum. Türkiye tarihinin en büyük katliamlarından biri, toplumun birçok kesiminde neredeyse yok sayılıyor. 10 Ekim’i bütün bir toplum olarak unutmamak ve bu katliamda kaybedilenlerin sahiplenileceği bir hat yaratmak gerektiğini düşünüyorum.

Devletin bir unutturma politikası işliyor diyebilir miyiz?

Eskiden şöyle bir anlayış vardı, “mitingler yasal olunca güvenlidir”. Ama bunun da nasıl bir ilüzyon olduğu 10 Ekim’le birlikte görüldü. Devletin her zaman her yerde katliamlar yapabileceği ve yaptığı kanıtlandı. Biz de 10 Ekim’le ve Suruç’la birlikte bunu gördük. Bu yokmuş gibi varsaydığımız sürece bu şeyleri anlatmadığımız sürece bunları sürekli vurgulamadığımız sürece yine unutacağız. Hiçbir şey yokmuş gibi, böyle bir katliam yaşanmamış gibi hayatımıza devam edeceğiz. Bu tekrar benzer şeyler yaşamamızı kaçınılmaz kılıyor bana göre. Ya da en azından buna uygun bir hat oluşturmamızı mümkün kılmıyor.

Önümüzdeki zamanda hem Ali Kitapcı’yı hem de 10 Ekim Katliam’ını unutturmamak için başkaca çalışma planların var mıdır?

Şu anda buna dair kişisel bir planım yok ama bunu tartışmak, sürekli gündemde tutmak ve ne yapacağımıza dair tekrar tekrar konuşmak gerekiyor. Aslında bu bir ortak görev. Bu kitap da bana göre kolektif bir çalışmanın ürünü. Az önce konuştuklarımızı da kolektif bir çalışmayla yapmak gerekiyor. İki boyutu var aslında bu kitabın. İlki Ali’nin mücadelesinin kendisi, ikincisi ise Ali’nin her zaman karşısında olduğu o devletin katliamcı yüzünü hatırlamak. Bunu da ancak hep birlikte mücadele içerisinde ki sadece anarşistlerden de bahsetmiyorum, Ali’yi yoldaş olarak gören ve Ali ile omuz omuza mücadele etmiş ya da yan yana düşmese bile başka bir yerde Ali’nin mücadelesini önemseyerek onunla birlikte yoldaşlık ilişkisi kuran herkes için bir görev bu. Bunları anlatmak ve anlatmaya devam etmek, yapılacak şey bu bana göre.

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 51. sayısında yayınlanmıştır.

The post Anarşist Bir Demiryolcunun Hikayesi : BİZİM ALİ appeared first on Meydan Gazetesi.

Polis, toplanma noktasında bekleyenlere, kontrol noktasından yalnızca aile üyelerinin geçebileceğini, geriye kalanlara ise dağılmamaları durumunda saldıracağını açıklamıştı. Ancak ailelerin ve anma için gelenlerin kararlılığıyla polis, alanı herkese açmaya başladı. 3 ayrı polis kontrol noktasının olduğu alanda, katliamın yaşandığı gün alınan güvenlik önleminden çok daha fazla önlem alınmıştı.

Yavaş yavaş geçişlerin sağlandığı sırada, tekrar herkesin alınmayacağı söylenerek provokasyon girişimi yaşandı. Bir süre sonra polisin bütün yavaşlatma çabalarına rağmen alana girişler sağlandı.

Bombanın patladığı saat olan 10:04’de, katliamda yaşamını yitirenler için saygı duruşu yapıldı.

Saygı duruşunun ardından konuşmalar yapıldı ve basın açıklaması okundu.

10 Ekim Barış ve Dayanışma Derneği Başkanı Mehtap Sakinci Coşgun, dernek adına basın açıklamasını okudu.

“Katliamdan sonra ilk defa yıl dönümünde, 10.04’de Ankara Garı önünde olduk. 36’ncı ayında bu ülkede bir mücadelenin ancak dayanışmayla ve sabırla takip edilmesiyle mümkün olduğunu gördük. Evlerine ateş düşen insanlar olarak bir şey söylemeye geldik. Üçüncü yılda yarım kalan barış mitingini, barış şiarını haykıralım. Özgürlük diyenin tutsak olduğu, barış diyenin hayatıyla ödediği bu konjonktürde acıların yüklediği onuru görüyorum. Burada olmak 36 aydır mücadelenin en büyük simgesi. Ölenler öldükleriyle kalmayacaklar”

The post Polisin Yaptırmama Çabalarına Rağmen 10 Ekim Anması Yapıldı appeared first on Meydan Gazetesi.

Haziran ayında görülen duruşmada, 31 Temmuz- 2 Ağustos arasından görülecek olan karar duruşmasının güvenlik bahanesiyle, ulaşımı zor olan Sincan Hapishanesi’ne taşınması kararı alınmıştı.

“Katliam günü alınmayan güvenlik burada alınıyor”

31 Temmuz’da görülen ilk duruşma başladığında avukatlar, 50 celsedir Sıhhiye Adliyesi’nde herhangi bir sorun çıkmadan görülen davanın, karar duruşması görüleceği zaman Sincan’a taşınmasının bir kaçırma girişimi olduğunu söyleyerek tepki gösterdi. Avukatlar, ayrıca davayı izlemeye gelenlerin de söz alması gerektiğini söyleyerek talepte bulundu. Söz alan 6 kişi, katliam günü alınmayan güvenlik önlemlerinin duruşma salonuna girerken alındığını,katliamcıların korunduğunu ve toplanan delillerin adeta yok sayıldığını vurguladı.

Avukat Tonguç Cankurt, katliamdan sonra muhaliflere atfedilen “terörist” tanımının IŞİD için kullanılmasında imtina edildiğini ve yargının IŞİD üyelerini koruduğunu söyledi.

Avukatların beyanlarının ardından duruşma 1 Ağustos’a ertelendi

“Mahkeme davayı kapatmaya çalışıyor”

Yine yoğun “güvenlik” önlemleriyle başlayan duruşmanın ikinci günü aileler salonda yer olmasına rağmen alınmadı. Ailelerin alınmaması protesto edilmeye başladıktan bir süre sonra mahkeme başkanı kapıları açmak zorunda kaldı.

Avukatların IŞİD’lilere dair beyanlarda bulunmasının ardından IŞİD’lilerin savunmasına geçildi. Bazı IŞİD’liler, CMK’nın görevlendirdiği avukatlarını değiştirmek istedi.  Bir çete üyesi, kandırıldığını söyledi.

Avukatlar, hala delil toplanırken  mahkemenin davayı apar topar bitirmeye çalıştığını söyleyerek henüz karar verilmemesi gerektiğini söyledi. Duruşma 2 Ağustos’a ertelendi.

IŞİD’liden Tekbirli Savunma: “Allah vekildir iman edenlere”

Duruşmaya ara verildikten sonra aileler toplu fotoğraf çekti.

Bugün görülmekte olan 3’ncü karar duruşmasında IŞİD’li Suphi Alpfidan, katliamın 15 Temmuz’dan önce gerçekleştiğini ve katliamda cemaatin parmağı olabileceğini söyleyerek suçsuz olduğunu söyledi. Hacı Ali Durmaz adındaki bir IŞİD’li ise savunmasını yaptıktan sonra tekbir getirerek “Allah vekildir iman edenlere” diye bağırdı.

Duruşma halen devam ediyor. Mahkeme Başkanı Selfet Giray’ın “Geceye kadar da sürse bugün karar vereceğim”, demesine rağmen duruşmanın 20:00’da sonlanacağı ve 3 Ağustos tarihine erteleneceğine kesin gözüyle bakılıyor.

Güncelleme(02.08.18-20:00): İki IŞİD’linin savunması tamamlanmadığı için duruşma 3 Ağustos’a ertelendi.

The post 10 Ekim Katliami Davasında Karar Duruşmaları Görülüyor appeared first on Meydan Gazetesi.

The post 10 Ekim Barış ve Dayanışma Derneği Kapatıldı appeared first on Meydan Gazetesi.

10 Ekim 2015’te Ankara Tren Garı önünde gerçekleşen katliamda yaşamını yitiren Kemal Tayfun Benol için Maltepe Başıbüyük Mezarlığı’nda anma gerçekleştirildi.

İlk olarak  Kemal Tayfun Benol’un oğulları Deniz Benol ve Özgür Benol bir konuşma gerçekleştirdi.

Ardından Kemal Tayfun Benol ve Ankara’daki katliamda yaşamını yitirenler için şiirler okundu.

Okunan şiirlerin ardından mezarlığa çiçekler bırakıldı.

İnşaat-iş sendikası, Politika Dergisi,HDP ve Devrimci Anarşist Faaliyet adına konuşmalar yapıldı. Konuşmaların ardından “Tayfun Benol Ölümsüzdür” sloganları atılıyor.

Anma son olarak 10 Ekim’de yaşamını yitirenler anısına “Düşenlere” adlı ağıt seslendirildi ve anma sonlandırıldı.

The post 10 Ekim Katliamı’nda Yaşamını Yitiren Kemal Tayfun Benol için Anma Gerçekleştirildi appeared first on Meydan Gazetesi.

10 Ekim Ankara Katliamı davasının 5’inci duruşması sonlandı. Ara kararını açıklayan ve sanıklarının tutukluk halinin devamına karar veren mahkeme heyeti, davayı 22-23 Kasım’a erteledi.

10 Ekim Katliamı davasının Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen 5. grup duruşmasında ara karar açıklandı. Mahkeme heyeti, müştekilerin ve suçtan zarar görenlerin davaya kabulüne, bilirkişilerine teslim edilen dijital materyal ve görüntülerin beklenmesine, sanık Cuma Dabanıyassı, Bestami Işık ve Mehmet Korkmaz hakkında açılan dava ve Esin Durgun’un ifadeleri için yazılan müzekkerelerin beklenmesine, bir kısım müşteki vekillerinin kamu görevlilerinin mahkemede dinlenmesinin reddine, sanıkların eşlerinin dinlenmesinin reddine karar verdi. Dava 22-23 Kasım’a ertelendi.

IŞİD sanıkları mağdur avukatlarını yine tehdit etti. Avukatlar mahkemeye seslenerek, “Mahkemenin vereceği  karar Türkiye yargısı için örnek olacak. Ancak mahkeme ısrarla delilleri toplamıyor, tanıkları dinlemiyor” dedi. IŞİD sanığı da ayetle savunma yaparak “Biz değil, İslam yargılanıyor” dedi. Diğer IŞİD sanığı da şeriat istediğini söyledi. Savcı mütalaasında sanıkların tutukluluğunun devamını isterken, kamu görevlilerinin dinlenmesi talebinin reddedilmesini istedi.

Duruşma Çıkışı Açıklama Yapıldı

Duruşma çıkışında adliye önünde basın açıklaması gerçekleştirildi. “Gün gelecek, devran dönecek, katiller halka hesap verecek” sloganlarının atıldığı açıklamada konuşan 10 Ekim-Der Başkanı Mehtap Sakinci Coşkun, “Zaman bize adalet mücadelesini daha metanetli olmayı öğretti. Hala kamusal sorumluluğun işletilmediğini, taleplerimizi kabul etmediğine şahit olduk. Daha iddianame aşamasında dosyaya konulması gereken delillerin daha yeni getirildiğini gördük. Biz tahrik etmeye, salonda olaya çıkarmaya çalışan sanıklar bugün de amaçlarına ulaşamadılar. Bizim taleplerimiz bu ülkede bazı taşları yerinden oynatacak mahiyette” dedi.

Açıklamada 10 Ekim katliamının 2. yıldönümünde başta Ankara olmak üzere, her yerde anmalar yapılması çağrısında bulunuldu.

The post 10 Ekim Davası Ertelendi appeared first on Meydan Gazetesi.

Basın açıklamasında Mehtap Sakinci Coşgun “15 gün sonra Türkiye’nin en büyük katliamının yıldönümü. Duruşmalar bugün ve yarın sürecek. 10 Ekim için gelmeyecek adalet hiç kimseye gelmeyecek” dedi. Yapılan basın açıklamasının ardından duruşma salonuna geçildi.

Avukatlardan Ziynet Özçelik “Ambulanslar neden gelmedi? Kolluk kuvvetlerinin yardım etmek yerine ‘Süpürün’ demesi yüzünden. Bu gerçekler tüm çatlaklardan sızıyor. Saklanması mümkün değil. Savcı sizin talimatlarınızın hiçbirisini yerine getirmemiş. Delil tespiti, araştırma yok. Yalnızca kolluk için 4 adet takipsizlik vermiş, suçun parçası olmayı tercih etmiş.” dedi, duruşma sürüyor.

The post 10 Ekim Katliamı Davasının 5. Duruşması Bugün Başladı – Güncelleniyor appeared first on Meydan Gazetesi.

10 Ekim 2015’te, Ankara Sıhhiye Meydanı’nda yapılacak miting öncesi Ankara garı önünde, cihatçı terör çetesi IŞİD’in canlı bomba saldırısı sonucu gerçekleşen katliamda yaralanan  61 yaşındaki Mustafa Budak, katliamdan  20 ay sonra yaşamını yitirdi. Böylece, TC  tarihinin, sonuçları en ağır katliamında yaşamını yitirenlerin sayısı 102 oldu. Mustafa Budak’ın, tedavi gördüğü hastanede yaşamını yitirdiği öğrenildi.

The post 10 Ekim Katliamı’nda Yaralanan Mustafa Budak Yaşamını Yitirdi appeared first on Meydan Gazetesi.

Cihatçı terör çetesi IŞİD tarafından gerçekleştirilen 10 Ekim 2015 Ankara Gar Katliamı’nın birinci yıl dönümünde, yaşamını yitiren yakınlarını anmak isteyenlere dava açıldı.

Katliamın gerçekleştiği Ankara Garı önünde üzerlerine biber gazı sıkılan, darp edilen ve yerlerde sürüklenen 69 kişi, “2911 Sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Kanununa Muhalefet”, “Görevi yaptırmamak için direnme”, “Kamu malına zarar verme”, “Kamu görevlisine hakaret” ile suçlandı. Söz konusu suçlamalara dayanak olarak ise, mağdur yakınlarına saldırarak darp eden çevik kuvvet polislerinin ifadeleri gösterildi.

Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’nca hazırlanan ve Ankara 13. Asliye Ceza Mahkemesi’nce kabul edilen iddianamede Anara Valiliği’nin  OHAL kapsamında aldığı karara göre 10 Ekim 2016 tarihinde hiçbir toplantı yürüyüş ve gösteriye izin vermediği belirtildi.

The post 10 Ekim Katliamı’nda Yaşamını Yitirenlerin Anmasına Dava appeared first on Meydan Gazetesi.