Yaşadığımız coğrafyada toplumun siyasi, ekonomik ve sosyal olarak değişimine neden olan 12 Eylül Darbesi’nin üzerinden 40 yıl geçti. 12 Eylül 1980 Darbesi, 1970’lerin özellikle ikinci yarısından itibaren yükselişe geçen devrimci sokak muhalefetini bastırmak ve ekonomik olarak da devletin kapitalist karakterini küresel anlamda esen neo-liberalizm rüzgarına entegre etmek gibi bir “işlevsellik” taşıyordu. Bu bağlamda 12 Eylül’ü, aynı yılın 24 Ocak tarihinde ilan edilen, ekonomik anlamda yapısal dönüşüm sağlayan kararlardan ve o kararın “mimarlarından” Turgut Özal ile onun temsil ettiği, şu anda da iktidarda bulunan, kendilerini de devamcısı addettikleri siyasi gelenekten ayrı düşünemeyiz. Dolayısıyla 12 Eylül, sadece askeri bir kliğin iktidarı ele geçirmesi değil, “sivil siyasette de” uzantıları olan ve toplumu siyasi, sosyal ve ekonomik anlamda “dönüştürmeye” odaklı bir darbedir.

12 Eylül’ün bu askeri ve “sivil” bileşenlerinin dışında, mevcut muhafazakar iktidarın güç tahkimini ve “yol temizliğini” kolaylaştıran, dış politika bağlamında bir başka faktörün de -bir başka söylemle fırsatın- altı çizilmeli. Dönemin Soğuk Savaş koşulları içinde düşünülmesi gereken bu “fırsatın” dinamiklerinden biri, ABD’nin SSCB ve komünizm tehdidine karşı devletlerin muhafazakar yapılarını güçlendirmeyi hedefleyen ve “Yeşil Kuşak Doktrini” olarak adlandırılan projesiydi. 1979’daki SSCB işgali sonrası ABD’nin ilk olarak Afganistan’da hayata geçirdiği bu proje, 12 Eylül Darbecileri için son derece kullanışlı oldu, askeri yönetim dönemi sonrası da istisnasız tüm iktidarlar için geçerliydi.

Bölgesel iktidar değişiklikleri bağlamında ise 12 Eylül’ü “çağıran” bir diğer gelişme 1979’da İran’da ABD’nin Ortadoğu’daki en önemli müttefiki olan Şah Rejimi’nin devrilmesiydi. Afganistan ve İran’dan sonra bölgede bir diğer önemli müttefiki kaybetme kaygısı yerini, 1974’teki Kıbrıs işgali ile başlayan ambargonun sessiz sedasız bitirilmesi ve nihayetinde 12 Eylül’ün ilk saatlerinde darbenin Washington’a “our boys did it- bizim çocuklar başardı” şeklinde müjdelenmesine bıraktı.

12 Eylül 1980’de gerçekleştirilen askeri darbe, 24 Ocak 1980’de ilan edilen yol haritasını eksiksiz bir biçimde uygulamak gibi bir hedefe sahipti. Ancak bu “hedefi” gerçekleştirmek için yaşanan grevleri, direnişleri, fabrika işgallerini ve bütün bu devrimci dinamiği harekete geçiren toplumsal örgütlenmeyi ortadan kaldırmak gerekiyordu. Darbenin, devrimcilere yönelik idamlar, hapis cezaları, işkenceler şeklinde tezahür eden bilindik “rakamsal” sonuçlarının dışındaki asıl bakiyesi ise -günümüzde x,y,z kuşağı gibi tanımlamalarla da karşılanan ve dönemsel olarak başarılı olduğu söylenebilecek- toplumun depolitizasyonu oldu. Ancak 12 Eylül’ün murad ettiği depolitizasyonun 1987-88 öğrenci direnişleri, işçilerin sokaklara çıktığı ve 1990’daki Zonguldak Madenci Grevi-Ankara Yürüyüşü ile devamını getirdikleri 1989 Bahar Eylemleri, 1980’lerin ikinci yarısında yükselişe geçen Kürt Özgürlük Mücadelesi, devletin yasakladığı her 1 Mayıs ve Newroz’da alanlara çıkılarak, günümüze gelindiğinde de Gezi Direnişi gibi toplumsal ve tarihsel kesitlerde tıkandığı görüldü.

İçinden geçtiğimiz süreçte ise 12 Eylül Darbesi’ni gerçekleştiren ya da darbeyi zımnen destekleyen kimi aktörleri hoşnut edecek gelişmeler gündemden düşmüyor. Korona Krizi’nin başında, devletin en tepesindeki ismin patronlara yönelik “yüzünüz gülüyor” komplimanları, dönemin patron örgütü TİSK Başkanı Halit Narin’in 12 Eylül’ü selamladığı “şimdi gülme sırası bizde” şeklindeki coşkusunun 40 yıl sonraki güncellenmiş hali. Benzer şekilde aynı “tepe ismin” patronlara, OHAL sayesinde grevleri engelleme icraatlarını duyurması da zihinlerdeki tazeliğini koruyor. Diğer taraftan darbenin “mağdurları” arasında gösterilen MHP’lilerin o dönem 12 Eylül’ü “fikri iktidarda kendisi zindanda” şeklinde tanımladığını hatırladığımızda, aradan geçen 40 yılın MHP’ye fikren ve bedenen bir iktidar bahşettiğini görüyoruz.

Aradan geçen 40 yılda Kürtler açısından devlet baskısı anlamında değişen çok fazla bir şeyin olmadığı ise sembolik anlatımı güçlü bir cümlede özetlenebilir: “Kamber Ateş nasılsın?”. Dönemin Kürt siyasi tutsağı Kamber Ateş’in hapishane görüşüne gelen annesinin ezberleyebildiği tek Türkçe cümle olan ve görüş boyunca defalarca tekrarlanan “Kamber Ateş nasılsın?” sözleriyle 12 Eylül, Kürtlere sadece ve sadece Türkçe konuşmayı dayatmıştı. Aradan geçen 40 yılda, kayyum atanan belediyelerdeki Kürtçe tabelaların, park ve meydan adlarının değiştirilmesi, mahkeme tutanaklarına geçen “bilinmeyen bir dil” ibareleri aslında 40 yıl öncesi ile sınırlı olmayan inkar politikasının bugün de devam ettiğini gösteriyor.

Ancak tüm baskılarına rağmen darbeler, ezilenlerin örgütlenme ve mücadelelerini tamamen bitiremiyor. Gerçekleşen her darbe sonrası, orta ya da uzak bir zaman diliminde yükselişe geçen mücadeleler, toplumdaki mücadele dinamiklerinin darbelerle tümden ortadan kaldırılamayacağını gösterdi. İçinden geçtiğimiz süreçte de bu genel doğrunun altını çizmek gerek. 12 Eylül mirasçısı mevcut iktidar, ilan edilmiş ya da fiili OHAL’ler ile bu dinamikleri ve bu dinamiklerin harekete geçme potansiyelini ortadan kaldırdığını düşünedursun, devletin ortadan kaldıramadığı bu toplumsal dinamikler çatlakları derinleştiriyor ve iktidarın içinde bulunduğu krizi perçinliyor.

Emrah Tekin

The post 12 Eylül Devlettir, 12 Eylül Kapitalizmdir appeared first on Meydan Gazetesi.

Bugün 13 Aralık. 12 Eylül Askeri Darbesi sonrası devlet tarafından katledilen devrimciler arasında simgeleşen isimlerden biri olan Erdal Eren’in, yaşı büyütülerek idam edilmesinin 38. yıldönümü. 13 Aralık 1980 günü Erdal Eren, idam sehpasında katledilirken, yoldaşı Ercan Koca da devletin kolluk güçleri tarafından işkence edilerek yaşamını yitirmişti.

Her ikisi de 17 yaşında genç birer devrimci olan Erdal Eren ve Ercan Koca’yı ölüme götüren süreç,30 Ocak 1980’de ODTÜ’lü devrimci Sinan Suner’in MHP’li bakan Cengiz Gökçek’in koruması tarafından katledilmesiyle başladı.Erdal Eren, Suner’in öldürülmesini protesto etmek için 2 Şubat 1980 günü düzenlenen eylemde gözaltına alınan 24 kişinin arasındaydı. Eylem sırasında çıkan çatışmada er Zekeriya Önge’yi öldürdüğü iddiasıyla tutuklanan Erdal Eren, olay tarihinde 17 yaşından küçük olmasına rağmen yaşı büyütülerek dönemin sıkıyönetim mahkemelerince jet hızıyla “yargılandı” ve 19 Mart 1980 tarihinde idama mahkûm edildi.12 Eylül darbesi sonrası, Milli Güvenlik Konseyi tarafından onaylanan karar, 13 Aralık 1980’de sabaha karşı infaz edildi.

Erdal Eren’in idamının ardından aynı gün saat 17:00 sıralarında, pankart asarak yoldaşı Erdal’ın devlet tarafından katledilmesine tepkisini dile getirmek isteyen Ercan Koca, 13 Aralık 1980 günü gözaltına alındı. Aynı gün işkence edilerek öldürüldü. O da, yoldaşı Erdal gibi, henüz 17’sindeydi.
İki genç devrimci olan Erdal ve Ercan 12 Eylül darbecilerinin kanlı diktatörlüklerini kurmak için katlettiği iki teferruattı.

Kaynak: Teferruatlar

The post Bir Darbe, İki “Teferruat” :Erdal Eren- Ercan Koca appeared first on Meydan Gazetesi.

Bolivya’da faşistlerin gerçekleştirdiği darbe sonrasında devlet Başkanı Evo Morales istifa etti. İstifa sonrasında faşist grupların sokak eylemlerindeki şiddetin dozu arttı. Yerli bir kadın boğularak katledildi. Bolivya’nın yerli halklarını simgeleyen whipala denilen bayrakları yakılırken polisler de armalarında bulunan whipala’ları kesti. Morales’e yönelik tutuklama kararı çıkarıldı.

The post Bolivya’da Faşist Darbe appeared first on Meydan Gazetesi.

Venezuela’ da muhalefetin lideri konumundaki Juan Guaido ülke yönetimine el koyduğunu ilan etti. ABD ve Kanada, Juan Guaido yönetimini anında tanıdı. Trump Venezuela darbe tartışmalarıyla ilgili “Juan Guaido bizim için meşru başkandır” dedi. 

Maduro Mayıs 2018’de düzenlenen seçimleri kazanmış, seçim süreci şaibeli olduğu iddiasıyla birçok tartışma yaşanmış ve ikinci bir dönem için yemin etmesinin ardından oylamayı kabul etmeyen muhalefet dün sokaklara dökülmüştü. Bu eylemler sırasında Guaido kendini geçici devlet başkanı ilan etti. Maduro, “darbe” yapmakla suçladığı ABD’yle diplomatik ilişkilerini kestiğini açıkladı.

The post Venezuela’da Darbe Tartışmaları Sürüyor appeared first on Meydan Gazetesi.

28 Şubat darbesine ilişkin dönemin Genelkurmay Başkanı emekli Orgeneral İsmail Hakkı Karadayı ve dönemin Genelkurmay İkinci Başkanı emekli Orgeneral Çevik Bir’in de aralarında bulunduğu 103 sanık hakkında açılan davanın 105. celsesi görüldü ve mahkeme kararlarını açıklamaya başladı.

Mahkeme aralarında emekli korgeneral Engin Alan’ın da bulunduğu 68 sanığın beraatına karar verirken İsmail Hakkı Karadayı, Çevik Bir, Çetin Doğan ve Kemal Gürüz’ün de aralarında bulunduğu 21 kişiye ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası verdi.

Müebbet hapis cezasına çarptırılan İ.Hakkı Karadayı, Çevik Bir ve Çetin Doğan hakkında, yaşları ve sağlık durumları nedeniyle tutuklama kararı verilmedi. Müebbet hapis cezası alan sanıklar için adli kontrol şartı ve yurt dışı çıkış yasağı getirildi.

The post 28 Şubat Davası’nda Karar Açıkladı appeared first on Meydan Gazetesi.

50 yıl önce bugün, 12 Mart 1971’de TSK’nin üç kuvvet komutanı ve Genelkurmay Başkanı tarafından “muhtıra” adı altında bir askeri darbe gerçekleştirildi. Generallerin TRT haber bültenlerinden okunan muhtırası sonrası, Süleyman Demirel başbakanlığındaki Adalet Partisi(AP) hükümeti düşürüldü. 12 Mart darbesi, üç gün öncesinde,  9 Mart’ta TSK  içindeki bir başka klik tarafından tasarlanmış, ancak “emir-komuta zinciri” içinde olmadığı için teşebbüs aşamasında kalmış bir başka cuntaya karşı gerçekleştirilmiştir. 9 Mart darbe girişiminin başarısız olmasını ise, darbecilerin içine sızan MİT’çiler Mahir Kaynak ve Mehmet Eymür’ün Genel Kurmay Başkanı Memduh Tağmaç ve İstanbul 1. Ordu Komutanı Faik Türün’e verdikleri rapor sağlamıştı.

12 Mart darbesi sonrası devlet tarafından, parlamento ve siyasi partiler kapatılmadı ancak, devrimcilere yönelik olarak, idam cezaları ve infazlara uzanan bir baskı oluşturuldu. 26 Nisan’da ilan edilen sıkıyönetim ile birlikte, ilerleyen yıllarda artacak sivil faşist saldırılar, yine devlet desteğinde örgütlenmeye başladı. Sıkıyönetim ilanının bahanesini ise,  İstanbul’da Vezneciler’de faşistlerin üniversiteyi işgal girişiminin  devrimciler tarafından önlenmesi,  29 Mart’ta Ankara’da Kurtuluş Lisesi önündeki faşist saldırıda üç devrimcinin yaralanması,  31 Mart’ta İTÜ’nün, 1 Nisan’da Robert Kolej’in “işgal edilecekleri” gerekçesiyle kapatılmaları gibi olaylar oluşturdu.

20 Mart 1971’de Batman’da üç bin köylü kent meydanında, yaşadıkları ekonomik sıkıntılar nedeniyle yaparken, yine aynı günlerde Grundig elektronik fabrikasının işçileri, 80 günü aşkın grev yaptılar. 25 Mart’ta Samsun Alaçam’da, tütün üreticilerinin Tekel’in tütün satmasını engelleyerek gerçekleştirdikleri direnişte 8 kişi tutuklandı.

Devlet 12 Mart 1971 ile, 20. yüzyılın başlarında başlattığı darbe geleneğinin önemli kilometre taşlarından birini döşerken, ilerleyen yıllarda bu “geleneği” 12 Eylül 1980, 28 Şubat 1997 ve son olarak 15-20 Temmuz 2016’da gerçekleştirdiği, açık-örtük, başarılı-başarısız darbelerle sürdürdü.

23 Ocak 1913’te, daha sonra devletin yönetimini alacak olan İttihat ve Terakki tarafından Cağaloğlu’ndaki, dönemin hükûmet binası Bâb-ı Âli’nin basılması.

12 Eylül 1980 askeri darbesi sonrası gözaltına alınan devrimciler.

28 Şubat Darbesi’nin sembollerinden, Ankara-Sincan’da tankların yürütülmesi.

2016’nın 15 Temmuz gecesini 16’sına bağlayan sabah, İstanbul Boğaziçi Köprüsü’nde, başarısız olan darbe girişimi sonrası “teslim olan” askerler.

The post Devletin Askeri Darbeler Tarihinde Bugün: 12 Mart 1971 appeared first on Meydan Gazetesi.

Bunun üzerine Zimbabwe Ordusu, Zimbabwe Bağımsızlık Savaşı Gazisi olan Mnangagwa ve destekçilerinin tasfiyesine karşı tavrını belirtmek için pazartesi günü sert bir açıklama yaptı.

”Bağımsızlık mücadelesinde rol alanlara yönelik bu kötü muamele kabul edilemez.”-Genelkurmay Başkanı  Constantino Chiwenga

Mnagagwa için ”adım atmaya” hazır olduklarını da söyleyen ordu, görgü tanıklarının ifadesine göre Başkent Harare’ye doğru dört tank yolladı. Tankların bir kısmı Harare’ye 20 km uzaklıkta ana yol kenarında beklediği söyleniyor. Yerel basında darbe iddiaları dolaşıyor.

The post Zimbabwe’de Tanklar Sokağa Çıktı appeared first on Meydan Gazetesi.

 

The post Şili’de Kadınlar Kazandı – Pelin Derici appeared first on Meydan Gazetesi.

Devletin basını CNN Türk, bugün önce MGK, ardından da Bakanlar Kurulu’nun toplanacağını, OHAL’in bir kez daha uzatılacağı haberini servis etti.CNN Türk söz konusu haberini Başbakan Yardımcısı Nurettin Canikli’ye dayandırdı.

The post Referandumun Hemen Ardından OHAL Uzatılıyor appeared first on Meydan Gazetesi.

The post “Terörün Eğitimi Eğitimin Terörü” – Şeyma Çopur, Meltem Çuhadar appeared first on Meydan Gazetesi.

1980 darbesinden bu yana, bu topraklardaki devlet varlığının kaçınılmaz bir siyasi gerçeği olan darbe, 36 yıl sonra 15 Temmuz’unu 16’sına bağlayan gece vuku buldu. İstanbul ve Ankara merkezli gerçekleşen askeri hareketlilikte pek çok devlet binası bir süreliğine bloke edildi. Ankara’da savaş uçaklarının havalanması ve İstanbul’da köprülerin askerler tarafından trafiğe kapatılmasıyla başlayan darbe, Genelkurmay başkanının rehin alınması, sokaklarda tank ve silah seslerinin yükselmesiyle devam etti. MİT Müsteşarlığı binasından TBMM’ye birçok devlet binası F16’lar ve helikopterlerle vuruldu;  pek çok yerde asker ve polis arasında silahlı çatışmalar yaşandı. Bu gelişmeleri izleyen süreçte devlet televizyonunun yayını kesilerek canlı yayında “Yurtta Sulh Konseyi” imzası taşıyan darbe bildirisi okundu. “5 saatlik darbe” sona erdiğinde yüz üzerinde asker, 80 üzerinde polis ve 80 üzerinde darbe karşıtı protestocu öldü. Aralarında çok sayıda yüksek rütbeli komutanın bulunduğu 2839 asker gözaltına alındı.

15 Temmuz akşamı TSK, İstanbul ve Ankara’daki bazı devlet binalarının bloke ederek ve stratejik olarak önemli olan Boğaziçi Köprüsü, Atatürk Havaalanı gibi bazı noktaları ve polis merkezlerini kontrol altına alarak darbe yaptı. Bu Darbeye karşı ise iktidar yanlısı gruplar Cumhurbaşkanı ve Başbakan’ın çağrısı üzerine gece boyu nöbetler tutarak, askerlerle karşı karşıya geldi. Tarihte yaşanmış “darbeler” günler sürerken, insanların başını bile evden sokağa çıkartamıyorken, 2016   15 Temmuz’unda gerçekleşen darbe sadece 1 gece sürmüş, 161 kişi hayatını kaybetmiş, binlerce insan yaralanmış, binlerce asker tutuklanmıştı.  İşte o gece yaşananlar:

• Fatih Sultan Mehmet ve Boğaziçi Köprüsü askeri araçlarla kapatılarak, giriş çıkış yasaklandı. (22.05) – 15.07.2016

• Ankara’nın Gölbaşı ilçesindeki Polis Özel Harekat Eğitim Merkezi’nde patlama meydana geldi. Patlamada 47 özel harekat polisi hayatını kaybetti.  (23:20)

• MİT Müsteşarlığı’nın bulunduğu Yenimahalle’de helikopterden ateş açıldı. TSK’ya bağlı helikopter, MİT binasını taradı. (23.32)

• Atatürk Havalimanı önünde tanklar konumlandı. (23.35)
• 

• Taksim Meydanı’na asker girdi. (23:40)

• Asker TRT’ye girerek yayını durdurdu .TSK yönetime el koyduğunu açıkladı. (00:15) — 16.07.2016

1. TRT’de TSK’nin darbe bildirisi okundu. Sokağa çıkma yasağı ilan edildi. TSK’nın tüm televizyon kanallarında okunmasını emrettiği ibaresiyle okunan bildiride özetle:
2. Meşruluğunu kaybetmiş olan siyasi iktidar er geç yargı önüne çıkarılacaktır.
3. Siyasi iktidar vatana ihanet içindedir.
4. İkinci bir emre kadar sıkıyönetim ve sokağa çıkma yasağı ilan edilmiştir.
5. Bildiride “laiklik vurgusu” yapıldı.
6. Toplumun her kesimin kucaklayacak yeni bir anayasa yapılacağı ifade edildi.
   Açıklama “Yurtta Sulh Konseyi” adına yapıldı.

• Erdoğan canlı yayına bağlanarak: “Milletimizi, illerimizin meydanlarına, havalimanlarına davet ediyorum.” diyerek açıklamada bulundu. (00.33)

• Camilerden ezan okundu, halkın darbe girişimine karşı sokaklara çıkması çağrısı yapıldı: “Şimdi, gerçek Müslümanlığı gösterme zamanıdır. Bu bir cihattır.”(01.40)

• TBMM’ye askeri helikopterler tarafından mermi ve roket atıldı. (02.50)

• Bir grup asker Doğan Medya Center binasına girdi. (03.20)

• CNN Türk televizyonu askerler tarafından basıldı. (03.38)

• Cumhurbaşkanı Erdoğan Atatürk Havalimanı’nda: “Şu an yapılan bir ihanet, bir ayaklanma hareketidir” (04.18)

• Darbe girişiminde bulunan bir grup asker İstanbul’da Çengelköy Karakolu’na da müdahale etmek isteyince çatışma çıktı. Çatışmada yaralıların olduğu öğrenildi. (05.20)

• Ankara’da, Beştepe Cumhurbaşkanlığı Sarayı’nın çevresinde gerçekleşen bombalı saldırıda en az 5 kişinin yaşamını yitirdi, çok sayıda kişi yaralandı. (06.26)

• Boğaziçi Köprüsü’nde 50’ye yakın asker teslim oldu. (06.40)

 

 

• Boğaziçi Köprüsü’nde askerlerin teslim olmasının ardından, köprü üzerinde toplanan grup, bazı askerleri linç ederek öldürdü.

The post ”5 Saatlik Darbe” appeared first on Meydan Gazetesi.

“Olağanüstü zamanlarda ve durumlarda ülkede güvenliğin sağlanması için ordunun yardımıyla gerçekleştirilen yönetim, örfi idare.”

TDK, Güncel Türkçe Sözlük

“Görünmeyen Ayaklanma” ya da “Sıkıyönetim” adlarıyla Türkçeye çevrilen “Etat de Siege”, 1972 yılında Fransa’da çekildi. Filmlerinde politik suikastlerden, faşist çeteler ve devletler arasındaki işbirliğinden bahsetmesiyle öne çıkan Costa-Gavras’ın, senarist arkadaşı Franco Solinas ile beraber yazdığı film Gavras’ın “Sıkıyönetim Üçlemesi”nin üçüncü filmi. 1963 yılında, Gregoris Lambrakis’in öldürülmesi üzerine çektiği “Z” (Ölümsüz) ve daha sonra 1952 Prag Mahkemeleri döneminde Çekoslovakya’da yaşanılanları konu eden “L’aveu” (İtiraf)’nün ardından yönetmen, serinin bu son filminde 60’lı yılların sonunda Uruguay devletinin şiddetini artırmasıyla başlayan süreci ve sonrasında yaşanılanları anlatıyor.

Film, Ağustos ayında Uruguay’a postallar, tanklar ve uzun namlulu silahlarla gelen kış mevsiminde geçiyor. Otoyollara, sokaklara, caddelere serilmiş yüzlerce kolluk kuvveti, devletin yetiştirdiği yüzlerce ölüm makinesi bütün bir halkı denetimden geçirmektedir.

Uruguay’da Askeri Darbe

Film boyunca hiç yabancı olmadığımız görüntülerle karşılaşırız. Tek suçu yolu kullanmak olan, didik didik aranan şoförler, okullarına polisi sokmadıkları için saldırılan öğrenciler… Toplumun politiğinden, apolitiğine her bireyi darbenin kanlı çizmeleri altında ezilmektedir.

Devlet nereden, ne oranda saldırırsa saldırsın, direniş her daim varlığını sürdürür. Bir yerde iktidar varsa ona karşı direniş de mutlaka oluyor çünkü. Film ilerliyor… Tupamarolar, gerçekleştirecekleri bir eylem için yolda seyahat eden arabalara el koymaya başlıyor. El koydukları arabaların sahiplerini yoksul mahallelerde bir gezintiye çıkarıyorlar. Hemen sonraki sahnede ise bu sefer bir polis şefi, trafikte durdurduğu araçların birinden içeri kafasını uzatıyor ve konuşuyor; “Polis… Özel bir durum nedeniyle arabanıza el koymak zorundayım.” Film, iki el koymanın arasındaki farkları net olarak gösteriyor.

Daha sonra Tupamaro’ların, uzun süre takip edip kaçırdıkları kişinin kim olduğunu öğreniyoruz. Philip Michael Santore… 1970’te Tupamaro gerillalarının rehin aldığı Uluslararası Gelişme Örgütü üyesi, Amerikalı Dan Mitrione’dan esinlenilerek yaratılan bu karakter, dönemin Latin Amerika siyasetinde ABD etkisini anlatan kilit rollerden birini üstleniyor. Uruguay polisine, halka gözdağı vermek için işlenen cinayetlerin inceliklerini, işkence tekniklerini öğreten Santore, cezaevlerinde kurşuna dizilen devrimcilerin, eylem yaptıkları için katledilenlerin faili oluyor.

Devletin şiddetini en sert uyguladığı darbe dönemlerinde, devletin propagandası, tetiğe dayalı parmağın sahipleri masum birer kurban, ateş altında olanlar ise “ülkesinin kalkınmasını istemeyen, vatanına milletine saygısı olmayan düşmanlar” olarak sunuyor. Costa-Gavras ise yalın bir hikaye içerisinde bu propagandanın gerçek dışılığını ortaya koyuyor.

Gürşat Özdamar
[email protected]

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 28. sayısında yayımlanmıştır.

The post Sinema: ” Sıkıyönetim “ appeared first on Meydan Gazetesi.