Rojava Devrimi’nde Serêkaniyê şehrindeki Mebruka ve Dehma cephesinde YPJ/YPG güçlerinin IŞİD çetelerine karşı yoğun çatışmaları sürüyor. Köy köy özgürleştirilen Rojava’da 25 Mayıs günü Mebruka’da IŞİD çetelerinin döşediği mayınları temizleyen “Suphi Şoreş” kod adlı Bedrettin Akdeniz, mayının patlaması sonucu yaşamını yitirdi. Suphi Şoreş’in Serêkaniyê’de düşmesinin ardından coğrafyanın birçok şehrinde taziye çadırları kuruldu.

Ankara’da Yüksel Caddesi’nde kurulan taziye çadırına taziye ziyaretleri gerçekleştirilirken, SDP’nin çağrısıyla burada bir anma etkinliği düzenlendi. Anmanın ardından eli bıçaklı bir faşist, gruba saldırdı. Saldırıda ESP’li Servet Toygar ile SDP’li Ahmet S. yaralandı.

İzmir’de de anma etkinliği düzenlenirken Konak eski Sümerbank önünde kurulan taziye çadırına polis saldırarak 35 kişiyi gözaltına aldı. İstanbul’da ise öğlen saatlerinde Kadıköy’de SDP il binası önünde taziye çadırı kuruldu. Gün içerisinde aralarında DAF’ın da bulunduğu devrimci kurumlar çadırı ziyaret etti. Taziye çadırını farklı gerekçelerle taciz eden polis, saat 16.00 sularında SDP Kadıköy ilçe binasını bastı. Saatlerce süren aramaların ardından SDP Kadıköy İlçe Başkanı Sera Yelözer, Özkan Soydaş, Gamze Akbaba, İmge Tabakçı, Ufuk Erhan ve Ezgi Aydın gözaltına alındı.

Baskına ve gözaltılara rağmen Bahariye Caddesi’nde Bedrettin Akdeniz için anma etkinliği gerçekleştirildi. Anma etkinliğinde kurumlar adına taziye ve dayanışma mesajları okundu. DAF adına konuşan Abdulmelik Yalçın, “Rojava Devrimi’nde ve Kobanê Direnişi’nde verilen mücadele bizlere demirci Kawalardan mirastır. Bizler de sonuna kadar Kawaların, yoldaşlarımızın, Bedrettin’lerin yolundan yürümeye devam edeceğiz. Bedrettin Akdeniz Ölümsüzdür” dedi. Anma konuşmalarının ardından oturma eylemi, SDP Kadıköy ilçe binasındaki polis kuşatması son bulana dek sürdü.

Bu haber Meydan Gazetesi’nin 27. sayısında yayımlanmıştır.

The post Bedrettin Akdeniz Ölümsüzdür appeared first on Meydan Gazetesi.

Bu topraklarda bulunan 370’e yakın cezaevinde yaşanan yaşam ihlallerine ise epeydir tanık olduk ve olmaya devam ediyoruz. Geçtiğimiz 2011 yılında hapishanede ölen hasta tutsak sayısı 31 iken, gözaltında işkenceyle katledilen 5 kişi vardı. Daha bir kaç ay önce Şanlıurfa’da hapishanede çıkan yangında 13 tutsak yaşamını yitirdi. Şu anda hapishanelerde 200’den fazla hasta tutsak bulunuyor. Ölümlerini koğuşlarında bekleyen Hatice Aksoy, Lokman Akbaba, Avni Uçar, Basri, Hasan, Hüseyin bunlardan sadece bir kaçı… Bunlarla birlikte taciz, tecavüz, askı gibi fiziki ve psikolojik şiddet ise devlet güdümü ile hareket eden hapishaler yönetiminin vazgeçmediği uygulamalardan.

Öte yandan hapishane yönetimlerinin oluşturmuş olduğu kurallar bütününde, hapishanedebulunan tutsakların nasıl hareket etmeleri gerektiği belirlenmiştir. Bu belirlenim “hükümlü ve tutukluya nasihatler” başlığı taşıyan bir yazı dizisinden oluşmakta ve içerisinde yazan herhangi bir kurala uyulmadığı takdirde tutuklu olan kimsenin disiplin cezalarına çarptırılacağını belirtmektedir. Fiilen tutsaklık süreci başlayan bir birey için artık o ‘kurallar’ uyulması gerekenlerdir. Bu yazı dizisi içerisinde; görüş günlerinden, görüş saatlerine, kaç kişiyle görüşülebileceğinden, havalandırmaya çıkılıp çıkılamayacağına, koğuşta neler bulundurulamayacağından, hangi renk giysi giyinileceğine kadar bir çok şeyden bahsedilir. Tabi ki idare tarafından belirlenmiş bu kuralların hiç bir insani yanı yoktur. Her şey hapishane yönetimlerinin keyfi tutumuna bağlıdır.

Bu keyfi tutumların bir kısmına yasal kılıf uydurabiliyor. Basın Yasası’na göre herhangi bir yayınla ilgili toplatma kararı olmamasına rağmen, hapishane yönetimi tutsağa gelen bir kitabı ya da süreli yayını beğenmemiş ise hemen 5275 Sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Yasa’nın 62/3. Maddesi’nin devreye koyuyor. Bu maddeye göre; “Kurum güvenliğini tehlikeye düşüren veya müstehcen haber, yazı, fotoğraf ve yorumları kapsayan hiçbir yayın hükümlüye verilmez.” Böylelikle hapishane yönetimi yasal anlamda bir korumaya sahip oluyor.

Örnek verecek olursak, tutsakların yetiştirmeye çalıştığı biber, domates, çiçekler.. Tutsaklar, kış boyunca yedikleri meyve, çekirdek kabukları, maydanoz sapı ve çay atıklarını toplar, güneş havalandırmaya vurduğunda atıkları kurutup, kavanozla ezerek incecik bir toprak yaparlar. Sonrasında betona, betonu dayatanlara inat bu toprak sayesinde bir çatlaktan boy verir yeşillikler, rengarenk çiçekler yetişir, her şeye inat. Ama hapishane yönetimi tutsakların çiçek yetiştirdiğini gördüğünde çiçekleri ellerinden alıp, ezip yok etmeye çalışır. Belirledikleri bu ‘yasağı’ ise hiç bir şekilde açıklayamazlar.

İktidarlar hapishaneleriyle bir bireyi sadece kapatmakla kalmaz kapattığı yerde yeşilden, güneşten, insandan, yaşamdan uzak kılmaya da çalışır. Fakat yaşam, postallar her ezmeye çalıştığında yeniden bir çatlak bulup yeşermesidir çiçeğin.

Ezgi Aydın

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 3. sayısında yayımlanmıştır.

The post “Yalınayak”- Ezgi Aydın appeared first on Meydan Gazetesi.