Eylemlerinin 700. haftasından itibaren Galatasaray Meydanı kendilerine yasaklanan Cumartesi Anneleri, 27 Mayıs 1995 günü başlattıkları oturma eylemlerinin 25. yılı nedeniyle dün bir araya geldi. Elerindeki karanfilleri polisin çevrelediği alana bırakan kayıp yakınları ve insan hakları savunucuları  “Galatasaray’dan vazgeçmeyeceğiz”, “Kayıplarımızı aramaktan vazgeçmeyeceğiz” sloganları attı.

Kardeşi Hasan Ocak’ın 21 Mart 1995 günü gözaltına alındıktan sonra kendisine ulaşılamaması ve daha sonra işkence edilerek öldürülmüş bedeninin 55 gün sonra Kimsesizler Mezarlığı’nda bulunmasının ardından başlatılan oturma eylemini aralıksız sürdüren Maside Ocak dün Galatasaray Meydanı’nda  “Annelerimizi kaybettik bu meydanda,  kardeşlerimizi kaybettik. Kayıplarımızı aramaktan vazgeçmeyeceğiz” dedi.

1994 yılında gözaltına alındıktan sonra kaybedilen ve cenazesi kimsesizler mezarlığına defnedilen Rıdvan Karakoç’un kardeşi Hasan Karakoç da dün Galatasaray Meydanı’na karanfil bıraktı. Karakoç “İnsanlar kaybedilmesin diye geliyoruz bu meydana. Çeyrek asırdır buradayız. Bin yılda geçse vazgeçmeyeceğiz.” diyerek düşüncelerini belirtti.

1980 faşist askeri darbe döneminde kaybedilen Hayrettin Eren’in kardeşi İkbal Eren öfkesini şu sözlerle dile getirdi: “Annelerimiz burada evlatlarını aradı. Evlatlarının cesetlerini aradı. Annem devletten alacaklı gitti. Annelerimizin buradan alacağı var. Gözaltında kaybetmek insanlık suçudur. Bu suçu işleyenlerden mutlaka hesabı soracağız. Bizler sizden hesap soruyoruz. Failler ortaya çıkana kadar sizden hesap isteyeceğiz.”

Kayıp yakınları ve insan hakkı savunucularının ilk olarak 27 Mayıs 1995 Cumartesi günü saat 12.00’de Galatasaray Lisesi önünde gerçekleştirdikleri oturma eyleminin üzerinden 25 yıl geçti. Sonradan Plaza Del Mayo annelerinden esinlenilerek Cumartesi Anneleri olarak adlandırılan kayıp yakınları ilk günden itibaren “Gözaltındaki kayıplar son bulsun, kayıpların akıbeti açıklansın, sorumlular bulunsun ve yargılansın” talebini dillendirdi.

1995 yılında başlayan oturma eylemi aralıksız olarak 1999 yılına kadar sürdü.

8 Haziran 1996’da İstanbul’da gerçekleşen Habitat II İnsan Yerleşimleri Zirvesi sırasında polis Cumartesi Anneleri’ne saldırdı. O gün bir başka eylem de olduğundan saldırının boyutları genişledi ve 500’den fazla insan gözaltına alındı. Sonraki 6 hafta boyunca gözaltılar ve engellemeler sürdü. Sezen Aksu’nun da bir şarkı yaparak destek verdiği Cumartesi Anneleri polise geri adım attırdı ve Galatasaray Meydanı’na yeniden dönüldü.

Ama elbette devlet o dönem Cumartesi Anneleri’ne oluşan desteğin zamanla sönümlenmesiyle beraber yeni saldırı planlarını devreye koymakta gecikmedi. 15 Ağustos 1998 günü Cumartesi Anneleri’ne polisinin annelere coplu-gazlı saldırıları ve gözaltılar başladı. Anneler alanı bırakmamakta kararlıydı ama bundan sonraki 31 hafta boyunca polisin saldırıları ve gözaltıları devam etti. İlk saldırının başlamasından 7 ay sonra Cumartesi Anneleri eylemlerine ara verdiklerini duyurdu.

Neredeyse 10 yıl sonra, 31 Ocak 2009 günü Cumartesi Anneleri Galatasaray Meydanı’na geri döndüler ve kayıplarının bulunması talebiyle oturma eylemini 201. haftasından itibaren sürdürmeye başladılar. 700. haftadan itibaren Galatasaray Meydanı’nda eylem yapmaları İçişleri Bakanı Süleyman Soylu’nun genelgesiyle engellenen Cumartesi Anneleri, o günden bu yana eylemlerini İnsan Hakları Derneği İstanbul Şubesi önünde gerçekleştiriyor.

Ama bu 25 yılda, 1980 darbesinin generali Kenan Evren ve geçtiğimiz günerde ölen Genelkurmay eski Başkanı İsmail Hakkı Karadayı da dahil olmak üzere tek bir sorumlu adalet önüne çıkarılmadı.

The post Cumartesi Anneleri 25 Yıldır Galatasaray’da Kayıplarını Aramaktan Vazgeçmedi appeared first on Meydan Gazetesi.

Cumartesi Anneleri’nin 775. haftada da Galatasaray Meydanı’nda bir araya gelmesi polis tarafından engellendi. Cumartesi Anneleri, polis engeli üzerine İnsan Hakları Derneği İstanbul Şubesi’nin önünde eylemlerini gerçekleştirdi. Cumartesi Anneleri bu hafta Ebubekir Deniz ve Serdar Tanış’ın akıbetlerini sordu.

Ebubekir Deniz ve Serdar Tanış aileleri adına kendisi henüz 1 yaşındayken babası Serdar Tanış’ı kaybeden Diyar Tanış bir konuşma gerçekleştirdi. Babasını elindeki 8 fotoğraftan tanıyabildiğini aktaran Diyar Tanış olayın üzeinden 100 yıl geçse de babası ve dayısının kaybedilişinin ortaya çıkarılması mücadelesinden hiçbir zaman vazgeçmeyeceğini söyledi. Diyar Tanış hiçbir zaman çocukluklarını yaşayamadıklarını belirtirken babası ve dayısını kaybedenleri hiçbir zaman affetmeyeceğini söyledi.

Bu açıklama sonrasında Ebubekir Deniz’in kızı Ceylan Deniz’in gönderdiği mektup okundu. Mektubunda Cumartesi Anneleri’ne ve onlarla dayanışma içinde olan herkese seslenerek geçen uzun zaman rağmen mücadeleden hiç vazgeçmeden bütün mazlumların umudu olduğunuz için minnettarım diyerek mektubuna başlayan Ceylan Deniz, babasıyla ne zaman mutlu olduğunu hatırlasa babasını gördüğü son günün aklından çıkmadığını söyledi. Artık mezara giden insanları bile kıskanır olduk diyen Deniz, bizi mezar taşından bir devlette yaşamak zorunda kaldıklarını vurguladı. Tek umutlarının, babasını kaybedenlerin yargılanması olduğunu söyleyen Ceylan Deniz mektubun böyle bitirdi.

Mektubun okunmasından sonra eylem sona erdi.

Serdar Tanış ve Ebubekir Deniz Nasık Kaybedildi?

25 yaşındaki Serdar Tanış, 2000 yılında Silopi’de, HADEP ilçe teşkilatını açmak üzere parti merkezince görevlendirildi. Çalışmalara başlayan Tanış ve arkadaşları, vazgeçmeleri için Şırnak İl Jandarma Alay Komutanı General Levent Ersöz ve Silopi İlçe Jandarma Karakol Komutanı Yüzbaşı Süleyman Can tarafından tehdit edildi. Tehditlere rağmen 3 Ocak 2001 tarihinde HADEP ilçe teşkilatı açıldı ve Serdar Tanış İlçe Başkanı oldu. Sonrasında baskılar daha da ağırlaştı.

25 Ocak 2001 tarihinde Silopi Jandarma Komutanlığından Serdar Tanış’ı telefonla arayıp Komutanlığa gelmesi istendi. Serdar Tanış ilçe yöneticisi 27 yaşındaki Ebubekir Deniz ile birlikte Silopi Jandarma Komutanlığı’na gitti ve onlardan bir daha haber alınamadı. Bundan sonraki tüm girişimler sonuçsuz bırakıldı. AİHM’e taşınan davada mahkeme, iki kişinin kaybedilmesinde TC’yi oybirliği ile mahkûm etti.

The post Cumartesi Anneleri 775. Kez Eylemdeydi appeared first on Meydan Gazetesi.

Cumartesi Anneleri’nin 773. haftada da Galatasaray Meydanı’nda bir araya gelmesi polis tarafından engellendi. Cumartesi Anneleri, polis engeli üzerine İnsan Hakları Derneği İstanbul Şubesi’nin önünde eylemlerini gerçekleştirdi. Cumartesi Anneleri bu hafta 1996’da Yüksekova’da gözaltında öldürülen 43 yaşındaki Abdullah Canan’ın faillerinin bulunmasını istedi. 

Bu haftaki açıklamayı kayıp yakını Maside Ocak yaptı.  Ocak “24 yıldır ısrarla talep ediyoruz: Devlet, Abdullah Canan’ın kaybedilmesindeki sorumluluğunu üstlenmelidir. Fail ve sorumlular üzerindeki koruma kalkanı kaldırılarak yeniden yargılanıp cezalandırılmaları sağlanmalıdır. Abdullah Canan ve tüm kayıplarımız için adalet islemekten, 74 haftadır bize yasaklanan kayıplarımızla buluşma mekânımız olan Galatasaray Meydanı’ndan vazgeçmeyeceğiz.” dedi.

Abdullah Canan’ın kızı Nuran Canan, babasını kaybettiğinde 14 yaşında olduğunu söyleyerek, “25 yıldır adalet arıyorum. Adalet yerini bulana kadar mücadelemize de devam edeceğiz” dedi.

Canan’ın oğlu Tayyup Canan 24 yıldır adalet beklediklerini söyleyerek, “Bu çetelerin insanlığa yaptıklarını görünce DAİŞ’i hatırlatıyorum. Bunlar DAİŞ’in öğretmenleridir. DAİŞ çetesi de insanlığa karşı suç işledi. Babam nerede? Katillikleri tescillendi. AİHM kararı burada. İnsan haklarına ve demokrasiye olan inancımızla mücadelemize devam edeceğiz.” derken konuşmasının arasında Canan’ın çağrısıyla tüm kayıplar için 1 dakikalık ses çıkarmama eylemi gerçekleştirildi.

Abdullah Canan Nasıl Kaybedildi?
43 yaşındaki Abdullah Canan Yüksekova’da yaşayan bir iş insanıydı. Yaşadığı yerde işlenen suçlar nedeniyle Yüksekova Dağ Komando Tabur Komutanı Binbaşı Mehmet Emin Yurdakul hakkında savcılığa suç duyurusunda bulundu. Yurdakul’un tehditlerine rağmen şikâyetini geri almadı.

Abdullah Canan 17 Ocak 1996 sabahı otomobiliyle Hakkâri’ye gitmek üzere evinden ayrıldı. Tanık beyanlarına göre yolda askerler tarafından otomobili durdurularak gözaltına alındı ve Yüksekova Dağ Komando Taburu’na götürüldü.

Ailesi tüm makamlara başvurdu. Ancak Abdullah Canan’ın gözaltına alındığı inkar edildi. 21 Şubat 1996 günü ağır işkence görmüş cansız bedeni elleri, ayakları ve ağzı bağlı olarak bir menfezde köylüler tarafından bulundu. Tanıkların ifadeleri ve asker itiraflarına rağmen iç hukukta dava beraatla sonuçlandı.

AİHM’e taşınan davada ise Mahkeme, “Abdullah Canan’ın gözaltında öldürüldüğü mahkememizce saptanmıştır” tespitinde bulundu ve oy birliğiyle TC’yi mahkûm etti.

The post Cumartesi Anneleri 773. Kez Eylemdeydi appeared first on Meydan Gazetesi.

Cumartesi Anneleri yeni yılın ilk haftasında bir araya geldi.  Cumartesi Anneleri’nin 771. haftada da Galatasaray Meydanı’nda bir araya gelmesi polis tarafından engellendi. Cumartesi Anneleri, polis engeli üzerine İnsan Hakları Derneği İstanbul Şubesi’nin önünde eylemlerini gerçekleştirdi.

Bu haftaki açıklamayı kayıp yakını Sebla Arcan gerçekleştirdi. Arcan, 2020 yılında da yakınlarını bulmak için mücadelelerini sürdüreceklerini söyledi. Basın açıklamasından sonra 1993 Siverek’te gözaltında kaybedilen Hüseyin Taşkaya’nın eşi Sultan Taşkaya konuştu. Taşkaya “İnşallah kayıplarımız bulunur. Bizi bu sokağa sıkıştırıyorsunuz. Siz de sıkılıyorsunuz biz de. Kayıplarımız için buradayız” dedi.

Gözaltında kaybedilen Cemil Kırbayır’ın ağabeyi Mikail Kırbayır ise “Bizi buralara iten etken ve etmen devletin güvenlik güçleri. Devletin güvenlik güçleri olmasaydı biz burada olmayacaktık. 12 Eylül’deki  darbe sonucu bugüne kadar kayıplarımız gözaltında kaybedildi. Darbelere, darbecilere karşı 25 yıldır kamuoyuna, yetkililere seslendik. Gözaltına kaybedilme mezarlarını yok ettiğiniz kayıplarımızı bize verin. Siz darbelere karşı iseniz bize Galatasaray’ı neden yasakladınız?” şeklinde konuştu.

Gözaltında kaybedilen Hasan Ocak’ın ağabeyi Ali Ocak da “Adaletsizliklerin zirve yaptığı bir yılı geride bıraktık. Umarım hesap verilecek bir noktaya geliriz. 25 yıldır hukuk, adalet, hak arıyoruz. Ama ne yazık ki adaletsizlik, hukuksuzluk artarak bu güne geldik. Herkesin hesap verdiği, sorumluların cezalandırıldığı bir şekilde şehirlerimizi koruyabiliriz.” dedi.

Gözaltına kaybedilen İrfan Bilgin’in kardeşi Kemal Bilgin “Girdiğimiz yeni yıllar geçtiğimiz yılları aratmıştır bize. Yeni yılda bu ülkeyi yönetenlerden herhangi bir beklentimiz yok. Zam var, zulüm var, cezaevi infazları var. Bu gelecek yeni yılda da bunları yaşayacağımızı biliyorum. Yeni yılda yeni hak arayışlarının yükselmesini talep ediyorum.” dedi.

Gözaltında kaybedilen Hayrettin Eren’in kardeşi İkbal Eren de “2019 yılında hak ve adalet arayışı yarım kalan annemi kaybettim. Elmas Eren’i de alıp götürdü 2019. Yeni yıl gelirken sağlık, huzur, mutluluk barış olsun diliyoruz. Ancak dilekle yetmiyor. Bunun için mücadele etmek ve bu mücadeleyi büyütmek gerekiyor. Eğer bu mücadele büyümezse olduğumuz yerde kalırız. 2020 yılında bu mücadelelerin büyümesi ve demokrasinin mücadelesini umut ediyorum.” dedi.

Kayıp yakınlarının avukatlarından İnsan Hakları Derneği İstanbul Şubesi başkanı Gülseren Yıldırım : “Hakikatleri devlet ve mahkemeler biliyor. Ayhan Çarkın alanlara çıktı, televizyon programlarına çıktı. Yapılanları anlattı. ‘Bir cesur savcı arıyorum’ dedi ancak hala hakikatler karanlıkta kalıyor. Cezasızlığın bugüne kadar nasıl sürdüğünü gördük. Yeniden tüm kayıplarla ilgili araştırma komisyonu kurulsun. Etkin soruşturma yürütülsün. Faillerin cezalandırılması sağlanmak zorunda. Cumartesi Anneleri yola çıktıklarında gözaltında kayıpların sürdüğü zamanlardı. Bugün devletin yine gözaltında kaybetme eğilimine girdiğini görüyoruz.” diyerek cezasızlık politikalarına tepki gösterdi.

The post Cumartesi Anneleri 771. Hafta Eylemi Gerçekleştirildi appeared first on Meydan Gazetesi.

Meydan Gazetesi: 12 Eylül sonrası gözaltına alınan ve kaybedilen Cemil Kırbayır’ın kardeşisiniz. Cumartesi Anneleri olarak kayıpların bulunması için yaz demeden kış demeden yürüttüğünüz mücadele, devletin, ağabeyinizin gözaltında öldürüldüğünü resmen kabullenmesini sağladı. Bize bu süreci özetler misiniz?

Fatma Gülmez: O dönemde, 1980’de, ağabeyim Cemil Kırbayır’ı yanımda gözaltına aldılar. Götürürlerken bana döndü, “üç beş güne kalmaz dönerim.” diye moral verdi. “Adalet yerini bulacak. Biz devrimciyiz, devrimciler ölmez, öldürülmez”. Bilemedik böyle olacağını. “Adalet yerini bulacak” Ben bu adaleti 30 yıldan fazladır bekliyorum. Adalet gelecek!

Cemil Kırbayır’ı aramaya başladık. O zaman Kenan Evren demişti ki “Oğlunuz kaçtı, firar”. Biz inanmadık tabii, yalan söylüyordu.

Sonradan, dönemin başbakanı, şimdiki Cumhurbaşkanı Erdoğan’la görüştük. Annemle beraber görüştüm. Erdoğan bize söz verdi. Annem Berfo Kırbayır’a söz verdi. “Tamam” dedi, “sonuçlandıracağım bunu”. Sonuçlanması için devlet arşivlerine girmesi konusunda Zafer Üskül’e (dönemin TBMM İnsan Hakları Komisyonu Başkanı) emir vermişti. Zafer Üskül dosyaları buldu, inceledi ve ortaya çıkardı ki, “Evet, Cemil Kırbayır gözaltındayken öldürüldü”. Cemil Kırbayır’ın devletçe öldürüldüğü kanıtlandı.

Devletin Cemil Kırbayır’ı öldürdüğü kanıtlandı ama Berfo Ana’ya verilen sözler tutuldu mu?

Meclisin raporu ile de tespit edilen işkencenin yapıldığı Kars Dede Korkut Eğitim ve Araştırma Enstitüsü’ne kadar gittik. Her yere baktık. O gün bu gündür Cemil’imiz nerededir, kemikleri nerededir, bulamadık. Dosyasında yazılı olduğu halde katiller yakalanmadı halen daha. Katiller yakalansın diye Galatasaray Meydanı’ndaki betonlarda oturma eylemimizi sürdürdük şimdiye kadar.

Ben Cemil’in kız kardeşi olarak çocuklarımı evde bıraktım, benim de sağlık sorunlarım vardır ama bir kemiğin peşine düşmüşüm, Cemil Kırbayır’ın kemiklerinin.

Anam ölmeden önce dedi ki, “Kızım beni gömmeyin. Yavrum olmadan, Cemil olmadan beni mezara koymayın”. Ama nasıl koymayacaksın! Bak, 7 yıl geçti hala anama verdiği sözler yerine gelmedi. Şimdi de Cumhurbaşkanı olmuş. Ben burdan sesleniyorum: Ne olur, evladın var! Bir darbe gördük, 80 darbesini de gördük. O darbeleri sen de yaşadın, bunu bize çok görme!

O zaman ağabeyimi askerler götürdü. O askerlerin de anaları vardı. O zaman devleti yönetenler bizi bize kırdırmak istiyorlardı. Cumhurbaşkanı’na sesleniyorum. Verdiği sözleri yerine getirsin, Cemil Kırbayır’ı bulsun, kemiklerini bulsun. Bu anaların elleriyle teslim ettikleri yavrularını bulsun. Bizim yaptığımız kötü bir şey değil.

1995’ten beri sürdürdüğünüz eylem 700. haftadan itibaren İçişleri Bakanlığı’nca yasaklandı. Şimdi yalnızca Galatasaray Meydanı’nda değil, İnsan Hakları Derneği’nin önünde bile açıklama yapmanızı engellemek istiyorlar. Uygulanmak istenen yasaklama kararını nasıl değerlendiriyorsunuz?

Bu anaların çektiği çileler nedir? Ben bu betonlara çok mu razıydım? Hastaydım hiç halim yoktu gelmeye ama bir ümit diyerek gelmişken, şu İçişleri Bakanı Süleyman Soylu’nun yaptığı işe bak! Polisle bizi karşı karşıya getirdi ve yaşlı analarımızı gözümüzün önünde sürükledi. Bize söyledikleri sözler nedir, ölseydim de bugünleri görmeseydim!

“Yapmayın, etmeyin! Analara dokunmayın! Kardeşlerimizi, evlatlarımızı arıyoruz!” dedim. Oradan bir polis amiri “Ölmek mi istiyorsun? Alın içeri bunu!” dedi. Bir kez daha yıkıldım… Bizi engelleyen polislere emri Soylu vermiştir diye onlara bir şey demedim ama bana “ölmek mi istiyorsun, içeri alın” sözüne yıkıldım. Ağabeyimi de devletin bu şekilde öldürdüğü gerçeği ile bir kez daha karşılaşmış oldum.

Polisin baskısına, sokakları kafes gibi kuşatmasına rağmen başta siz, kaybedilenlerin yakınları olmak üzere Cumartesi İnsanları, cumartesi günleri bir araya gelerek bu yasağı işlemez hale getiriyor. Bu konuda sizin düşünceniz nedir?

Çocuklarını arayan anaları ve bütün cumartesi insanlarını gözaltına alarak işkence ettiler. Bu insanlar diyorlar ki “kayıp yakınlarıyız”. Bize söylenen şey “sesinizi yükseltmeyin”. Bize işkence ettiler.

Bütün polisler duysun, burada durmak suçsa ben bu suçu işliyorum, işlemeye de devam edeceğim.

Eylem yapmamızı istemiyorlarsa kayıplarımızı versinler bize. Benim bütün vücudum sızlıyor. Gelsinler ağabeyimi versinler, yoksa benim ne işim var orada. Ben ne diyeyim Soylu’ya. Ben ağabeyimi yitirdim, ben Cemil Kırbayır’ı yitirdim, devrimci birini yitirdim. Ama vicdanımı, dürüstlüğümü hiç mi hiç yitirmedim.

Yeter, sabrımız da bir yere kadar. Bizim burada bulunma amacımız çocuklarımız, kayıplarımız. Yanlış iş yapıyorsunuz. Ateş düştüğü yeri yakar, be bakan. Sen benim acımı ne anlarsın! Cumhurbaşkanı, senin malın mülkün senin olsun, bana kardeşimi ver! Sevdiklerimizi verin bize!

Son olarak, eklemek istediğiniz bir şey var mı?

Kanımızın son damlasına kadar, gücümüz yetene kadar bu alanlardayız. Verdikleri sözleri yerine getirecekler! Cemil Kırbayır “adalet” demişti. Adalet yerine gelene kadar, ne zamana kadar sürerse sürsün, ben buradayım, bu alanlardayım.

Bu röportaj Meydan Gazetesi’nin 46. sayısında yayınlanmıştır.

The post ADALET iÇiN Cumartesi Anneleri’nin Mücadelesi appeared first on Meydan Gazetesi.

Beyoğlu ilçesinde bazı yolları trafiğe kapatan polis buralara bariyer koydu ve Galatasaray’a çıkan yollar kapatıldı.

Zambak Sokak- Meşelik Sokak keşişimi, Atıf Yılmaz Caddesi- Sadri Alışık Sokak kesişimi, Balo Sokak- Turnacıbaşı Caddesi kesişimi, Yeniçarşı Caddesi-Meşrutiyet Caddesi kesişimi ile Kumbaracı Yokuşu -Asmalı Mescit Caddesi bugün sabah saatlerinden itibaren polis tarafından kapatıldı.

The post #CumartesiAnneleri702Hafta | Polis Annelerin Eylemini Engellemek İçin Yol Kapattı appeared first on Meydan Gazetesi.

İş cinayetlerinde katledilenlerin  adalet arayan yakınlarının her ayın ilk Pazar günü saat 13.00’da, Galatasaray Meydanı’nda yaptıkları “Vicdan ve Adalet Nöbeti” 75. haftasında yasaklandı.

Galatasaray Meydanı’na gelen aileler polis engeli ve yasak kararı ile karşılaştı. Aileler yasak kararına itiraz edeceklerini belirtti.

Kaymakamlık Kararı

Cumhuriyet Halk Partisi Milletvekili ve avukat Sezgin Tanrıkulu, ailelere tebliğ edilen yasak kararını Twitter’dan paylaştı.

Ailelerin “Bu içerik Anayasa ve yasalara aykırıdır, tüm itirazlar ve haklarımızı saklı tutmak kaydı ile” notuyla imzaladığı Kaymakamlık yasağına dair belgede Galatasaray’daki eylem yasağı hatırlatılıyor.

Galatasaray Meydanı’na dönük abluka ve yasak sürüyor. Adalet Arayan İşçi Aileleri’nin meydandaki ‘Vicdan ve Adalet Nöbeti’ de yasaklandı.

İş cinayetlerinde hayatını kaybedenlerin adalet arayan yakınlarının her ayın ilk Pazar günü saat 13.00’te, Galatasaray Meydanı’nda yaptıkları “Vicdan ve Adalet Nöbeti” 75. haftasında yasaklandı.

Galatasaray Meydanı’na gelen aileler polis engeli ve yasak kararı ile karşılaştı. Aileler yasak kararına itiraz edeceklerini belirtti.

Kaymakamlık kararı

Cumhuriyet Halk Partisi Milletvekili ve avukat Sezgin Tanrıkulu, ailelere tebliğ edilen yasak kararını Twitter’dan paylaştı.

Ailelerin “Bu içerik Anayasa ve yasalara aykırıdır, tüm itirazlar ve haklarımızı saklı tutmak kaydı ile” notuyla imzaladığı Kaymakamlık yasağına dair belgede Galatasaray’daki eylem yasağı hatırlatılıyor.

Eylem Yasağı

Cumartesi Anneleri/İnsanları’nın Galatasaray Meydanı’nda 25 Ağustos’taki 700. hafta eyleminin yasak ve polis şiddetiyle karşılaşmasının ardından dün gerçekleşen (1 Eylül) 701. haftada da Galatasaray Meydanı’na ilerlemeleri engellenmişti.

Meydana girişin kapatılması nedeniyle hasta tutuklular için yapılan F oturmaları da yapılamamıştı.

Kaynak: Gazete Karınca

The post Vicdan ve Adalet Nöbeti’ne de Yasak appeared first on Meydan Gazetesi.

Geçen hafta yapılan saldırılar ve yasaklara rağmen bütün kararlılıklarıyla eylemlerini sürdüreceklerini duyuran anneler, 26 yıl önce muhalif bir maden işçisi olan Mehmet Ertak’ın akıbetini sormak için İnsan Hakları Derneği(İHD) önünde toplanarak Galatasaray Meydanı’na doğru yürüyüşlerine başladı.

Polis ise dün akşamdan beri İstiklal Caddesi üzerinden Galatasaray Meydanı’na çıkan bütün ara sokakları abluka altına aldı. Kurduğu barikatlar ve kontrol noktaları boyunca varlığıyla rahatsızlık veren, görünüşünü beğenmediğine GBT yapan polis bununla da yetinmeyip Galatasaray Meydanı’nı da işgal etti.

Polis, yürüyüş başladıktan bir süre sonra Büyükparmakkapı Sokak önünde Cumartesi Anneleri’nin önünü kesti. Önleri polis tarafından kesilen Cumartesi Anneleri, sokak boyunca oturma eylemine başladı.

Oturma eyleminin başlamasıyla beraber polis, Cumartesi Anneleri’ne saldıracağı anonsunu geçti. Polisin tehditlerine rağmen, geçtiğimiz hafta da gözaltına alınan Cumartesi İnsanı ve gözaltında kaybedilen Hasan Ocak’ın ablası Maside Ocak basın açıklamasını okudu.

“701 Haftadır Solmayan Karanfilimizle Meydandayız”

Okunan basın açıklamasının ardından İHD’ye geri dönüldü. Anneler, dışarda bekleyenlerle selamlaştı ve yakınlarının fotoğraflarını pencereye astı.

The post Polis Ablukası, Saldırı Tehditleri, Yol Kesmeler: Cumartesi Anneleri Engellemelere Rağmen Açıklamalarını Gerçekleştirdi appeared first on Meydan Gazetesi.

The post Unutulamaz Affedilemez appeared first on Meydan Gazetesi.

Barış İçin Kadın Girişimi’nin yaptığı çağrıyla 20 Ekim günü Galatasaray Meydanı’nda bir araya gelen kadınlar, Ankara Katliamı’nı ve katliamda yaşamını yitirenleri unutturmamak için ses çıkarma ve oturma eylemi gerçekleştirdi.

Eylemde, katliamda yaşamını yitirenlerin resimleri kurulan ekranda gösterilirken tek tek yaşam öyküleri okundu. Kürtçe ve Türkçe yapılan basın açıklamasının ardından eylem ses çıkararak sonlandırıldı.

Bu haber Meydan Gazetesi’nin 29. sayısında yayımlanmıştır.

The post Kadınlar Katliama Sessiz Kalmadı appeared first on Meydan Gazetesi.

Travesti tutsak Esra (kimlik ismiyle Salih Arıkan), cinsel kimliğinden ötürü tüm tutsak LGBTİ bireyler gibi zor koşullarda yaşamını sürdürüyor. Yaklaşık 12 senedir cezaevinde olan Esra, ilk 4 sene erkek koğuşunda kaldı. Kendisi mektubunda şu şekilde yazmıştı: “4 yıl erkek koğuşlarında kaldım. 20 tane erkeğin arasında kadın ruhu taşıyan bir erkeğim, kimseye fark ettirmiyor, kendimi saklıyordum.” Daha sonra kaldığı koğuşta, onu kadın olarak tanıyan biri çıkınca durumunu daha fazla saklamadı. Kadın olduğunu idareye söyleyince tek kişilik odada, yani tecritte yaşamını sürdürmeye başladı.

Cinsel kimliği ve işlemediği bir “suç” sebebiyle hapishaneye girmesinin ardından, ailesi Esra ile görüşmek istemedi. Şimdi Samsun E Tipi Kapalı Hapishanesi’nde bulunan Esra, buraya 1 ay önce İzmir Kırıklar F Tipi Hapishanesi’nden nakledildi. Samsun Cezaevinde daha önce de kalmış ve burada birçok kötü muameleye ve tacize maruz kalmıştı. O süreçte yaşadıklarını “Taciz ediyorlar, devamını siz bilirsiniz, anlarsınız beni zaten” diye yazmıştı ve bu cümlelerin altı hapishane okuma komisyonu yetkilileri tarafından kırmızı kalemle çizilmişti.

Sürekli hapishane yetkilileri ve gardiyanlar tarafından tacize ve tecavüze uğrayan Esra, bir gardiyan tarafından uğradığı tacizden sonra sperm örneklerini kendi imkanlarıyla topladı ve şikayetçi oldu. Gardiyan bir sene tutuklu kaldı ancak davaya bakan mahkeme “ilişki zorla değil, gönül rızasıyla olmuştur” şeklinde karar verince gardiyan serbest bırakıldı ve görevine iade edildi.

Esra maruz kaldığı adaletsizliklerden ve çaresizlikten dolayı bileklerini keserek ve hap içerek intihara teşebbüs etti. Hap içmesinden sonra ameliyat edilerek kurtarılan Esra, hem ilaçların etkisi hem de yaşadıklarının stresinden dolayı mide rahatsızlıkları geçirdi. Ülser hastalığı ve ilerleyen sağlık problemlerinden dolayı kolon kanseri riski taşıyan Esra, hastaneye gitmek için bir çok dilekçe yazdı ancak dilekçeleri her defasında görmezden gelindi. Keyfi olarak hastaneye gönderilmediği gibi aynı şekilde tutsaklara sağlanan kütüphane ve spor gibi aktiviteleri de engellendi.

Cinsiyet değişim operasyonu için verdiği dilekçeler sonucunda, şimdi tekrar Samsun’a  nakledildi ve aynı saldırılara maruz kalmaya başlayınca çare olarak intiharı gördü. Esra, yolladığı son mektubuna “Umudum kalmadı, artık çok yoruldum.” diye başlıyor ve “Mektup alamazsan, canıma kıymışımdır. Nefes aldığım sürece yazarım.” diyerek son veriyor. Esra’nın son mektubunun ardından birçok kadın ona mektup yazmaya başladı. Esra’ya gönderilen bir mektup bile hayata tutunmasında çok etkili.

Kadınlar Esra’nın sesini duyurmak ve yalnız olmadığını bilmesi için bir kampanya süreci başlattılar. Anarşist Kadınlar’ın çağrısıyla İnsan Hakları Vakfı, İnsan Hakları Derneği, TODAP ve birçok anarşist, feminist, sosyalist kadın örgütlenmeleri, LGBTİ örgütleri ve bireylerin dahil olduğu Travesti Tutsak Esra ile Dayanışma İnisiyatifi oluşturuldu.  Bu inisiyatif ilk olarak sosyal medyada başlattıkları kampanya ile herkesi Esra’ya mektup yazmaya çağırdı. İnisiyatifin çağrısıyla farklı kişilerin farklı bakış açılarıyla yazdıkları mektuplar Esra’yı içeride yalnız bırakmayacak.

Öte yandan Esra tutukluluğundan beri vasi konusunda sıkıntılar yaşıyor. Vasi olarak atanan akrabalarının, sorunlarıyla ilgilenmemesi nedeniyle vasinin değiştirilmesi için başvuruda bulunuldu. Anarşist Kadınlar’dan Merve Arkun, vasi olmayı kabul etti ancak mahkeme henüz dosyayı sonuçlandırmadığı için avukat konusunda sıkıntılar yaşayan Esra’nın vasi değişimi de, cinsiyet değiştirme ameliyatı da engellenmiş durumda. Son olarak İHD ile yapılan görüşmelerin ardından Samsun Barosu’ndan bir avukatın Esra’yla cezaevinde görüşmesi sağlandı. İnisiyatif ayrıca, İHD Cezaevi Komisyonu’yla birlikte 179. F Oturması’nda Esra’nın durumu ile ilgili Galatasaray Meydanı’nda bir eylem gerçekleştirdi.

Esra’dan alınan son haberlere göre durumu şimdi, özellikle aldığı mektuplardan sonra, daha iyi. Travesti Tutsak Esra ile Dayanışma İnisiyatifi, Esra’nın yaşadığı adaletsizlikleri, tacizi, tecavüzü ve psikolojik şiddeti gündem etmeyi sürdüreceklerini belirtiyorlar. İnisiyatif herkesi, “dayanışma yaşatır” şiarıyla Esra’ya mektup yazmaya çağırıyor. Ayrıca tüm kadın ve LGBTİ örgütlerini ve bireyleri inisiyatife katılarak Esra ile dayanışmayı büyütmeye çağırıyor.

Mektup yazmak isteyenler için Esra’nın adresi:

Salih Arıkan (Esra)

Samsun E Tipi Kapalı Cezaevi B-4 Koğuşu Canik/SAMSUN

Nergis Şen
[email protected]

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 28. sayısında yayımlanmıştır.

The post ” Trans Tutsak Esra İçin Dayanışma Sürüyor ” – Nergis Şen appeared first on Meydan Gazetesi.

İstanbul’da 15 Mayıs Vicdani Retçiler Günü’nde Vicdani Ret Derneği’nin Galatasaray Meydanı’nda düzenlediği basın açıklamasıyla, 23 kişi vicdani reddini açıkladı. Lise Anarşist Faaliyet ve Anarşist Gençlik’te ‘Militarizmi Reddet’ pankartıyla Tünel’den Galatasaray Meydanı’na bir yürüyüş gerçekleştirdi. Burada Vicdani Ret Derneği ile bir araya gelerek basın açıklamasına katıldı.

Basın açıklamasını okuyan VR-DER Eşbaşkanı Gökhan Soysal, açıklamada yakın zamanda ölen Kenan Evren’in yaşamları gasp eden militer kültürün sürdürücüsü olduğunu hatırlatarak “Dünden, bugüne, şiddetini miras bırakan cuntacılara, bizleri yok sayarak, yaşamlarımız üzerinden iktidarlarını daim kılmak isteyen ordulara karşı direniyoruz” dedi.

Askeri darbeden bu yana 33 yıl geçse de hiçbir şeyin unutulmadığını vurgulayan Soysal, “Şimdi de, katillere bu şekilde söylüyoruz. ‘Reddetmeyelim de katil mi olalım, vicdanı retçiyiz, netekim” diye konuştu.

Yapılan basın açıklamasının ardından 23 kişi “özgür bir yaşama olan inancımla reddediyorum” diyerek vicdani reddini açıkladı.

Bu haber Meydan Gazetesi’nin 27. sayısında yayımlanmıştır.

The post İstanbul’da 23 Kişi Vicdani Reddini Açıkladı appeared first on Meydan Gazetesi.