İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi (İSİG), “COVID-19 Salgını Döneminde İşçi Sağlığı ve Güvenliği 1. Raporu”nu açıkladı. Rapora göre en az 52 işçi, koronavirüs nedenli iş cinayetinde yaşamını yitirdi. 159 işyerinde 855 işçiye koronavirüs pozitif tanısı koyuldu, 251 işyerinde işçi sağlığı ve iş güvenliğine yönelik ihlaller belirlendi.

Açıklamanın tam metni:

Salgının İlk Bir Ayı: Covid-19 Salgını Bir Sınıf Sorunudur

İstanbul Galataport Şantiyesi’nde çalışırken kalp krizi geçirip (şüpheli Covid-19 olarak belirtilen) kaybettiğimiz inşaat işçisi, genç işçi önderi, Dev Yapı-İş Avrupa Yakası sorumlusu ve İSİG emektarı 33 yaşındaki kardeşimiz Hasan Oğuz anısına… Unutmayacağız, unutturmayacağız…

İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi olarak, iş cinayetlerini raporlandırma sürecinde olduğu üzere, Covid-19 pandemisinin ilk günlerinden itibaren sermaye birikimi uğruna işçi sınıfını hastalık ve işsizlik arasında ‘tercihe’ zorlayan politikaları, işyerlerinde alınmayan önlemleri, virüs kaynaklı işçi ölümleri ve işyerlerindeki vakaları yakından takip ediyoruz.

Bu raporla salgının ilk 1 aylık periyodunda beş ana noktaya dair çerçeve oluşturmayı amaçlıyoruz:

I) Covid-19 kaynaklı iş cinayetleri
II) Salgın sürecinde yaşanan üretim baskısı için yaratılan kuralsızlık durumu
III) Maliyet kalemi olarak görülerek işçi sağlığı ve iş güvenliğiyle ilgili alınmayan önlemler
IV) İşyerlerinde Covid-19 vakaların yayılışı ve nedenleri
V) Salgının faturasını işçi sınıfına çıkarmaya yönelik sermaye politikaları

Patronların Salgın Fırsatçılığı: İşten Çıkarma, Kuralsız çalıştırma, İş cinayetleri
Salgının ilk bir ayı, gerek siyasi iktidar gerekse patronlar tarafından ‘fırsat’ olarak görüldü. Özellikle salgının ilk günlerinde, üretimin/hizmetin durması veya yavaşlaması bahane edilerek pek çok işçi işten çıkarıldı. Patron örgütleri, esnek ve kuralsız çalışma ile işsizlik fonunu daha çok yağmalamaya dönük taleplerini daha yüksek sesle duyurdu.

İSİG Meclisi olarak, başta güvencesiz çalışmanın hakim olduğu sektörler olmak üzere, salgının ilk bir ayında 81 işyerinde işten çıkarmalar yaşandığını tespit ettik. Konaklama ve inşaat işkolunda yoğunlaşan işten çıkarmaları tekstil, AVM, liman işletmeleri takip etti.

Salgın krizini işgücü maliyetlerini düşürmek için ‘fırsat’ olarak gören patronlar, kronik rahatsızlığı veya yaşı sebebiyle risk altında bulunan işçileri, ücretsiz izin dayatmasını kabul etmeyen işçileri, işyerinde alınmayan önlemlere itiraz eden ya da ücretli izin talebinde bulunan işçileri ve altı aydan az süredir çalışan işçileri hiçbir haklarını vermeden işten çıkardı.

İstanbul Sabiha Gökçen Havalimanı’nda Euroclean Şirketi’nin, koronavirüs salgınına karşı önlem alınmasını isteyen 300 işçiyi temizlik ihalesini kaybettikten sonra kıdem tazminatlarını ödemeden işten çıkarması ve İstanbul’daki Emaar şantiyesinde işçilerin işten çıkarılmaları bunun örnekleridir.

Bu süreçte, iş akdi fesih edilmese dahi, üretimin/hizmetin durmasından kaynaklı fiili olarak işsiz kalan işçilerin sayısı dikkat çekicidir. Binlerce restoran ve turizm işçisini fiili olarak işsiz bırakan bu durum, geçici ve güvencesiz çalışmanın olduğu bütün sektör ve alanları etkilemiştir. Özellikle kayıt dışı istihdamın ana kitlesi olan kadın, çocuk ve göçmen işçiler bu süreçte işsiz ve gelirsiz kalmıştır.

İşsizliğin koz olarak kullanıldığı işyerlerinde üretim baskısı ve kötü çalışma koşulları devam ederken salgına dair hiçbir önlem alınmamış, işçileri korumaya yetmeyecek göstermelik önlemler alınmış veya pek çok işyerinde işçiler kendi imkanları ile kişisel koruyucu ekipman tedarik ederek sağlıklarını korumaya çalışmıştır.

Tespit edebildiğimiz 251 işyerinde işçi sağlığı ve güvenliği önlemlerinin alınmadığını ve işçilerin salgına yakalanmaya açık halde çalışmaya zorlandı.

Üretimin devam ettiği işyerlerinden derlediğimiz genel tablo, pek çok sektör ve işyerinde, hiçbir önlem alınmayarak ya da göstermelik önlemler alınarak, işçilerin birbirine yakın biçimde, kişisel koruyucu ekipman verilmeden çalıştırıldığını; yemekhanelerde, işçi servislerinde ve yakın zamana kadar toplu taşımada sıkışık bir şekilde işe gidip gelmeye zorunlu bırakıldıklarını, “bireysel hijyenlerine” dikkat edecekleri koşullarının ve zamanlarının olmadığını göstermektedir.

Pek çok işyerinden derlediğimiz bilgiler, işyerlerinde alınmayan önlemler neticesinde salgının büyük bir hızla yayılmasına davetiye çıkardığını göstermektedir.

Salgın sürecinde bazı sektörlerdeki talep artışı patronların işçiler üzerindeki çalışma baskısını yoğunlaştırmıştır. Bu süreçte işçiler, açlık tehdidiyle çalıştırılırken, başta sağlık çalışanları, kargo emekçileri, market çalışanları olmak üzere pek çok sektörde aşırı ve esnek çalışma dayatılmaktadır. Çalışma süreleri fiilen uzatıldığı gibi, pek çok işyerinde fazla mesai ücreti ödenmemekte, salgından istifade eden patronlar işçileri angaryaya zorlamaktadır. İşsizlikle tehdit edilerek uzaktan çalışmanın olduğu yerler de dahil olmak üzere esnek çalışmanın kalıcılaşması üzerine adımlar atılmaktadır. Talep ve iş yükü artan sektör ve alanlarda patronların işçi istihdam etmek yerine var olan işçilerle sürdürdüğü aşırı/yoğun ve kuralsız çalışma, işçilerin vücut direncini düşürmekte, salgına yakalanmaya daha da açık biçime getirmektedir.

Salgın İşyerlerine Sıçradı: İşyerlerinde Covid-19 Vakaları
11 Mart-10 Nisan tarihleri arasında en az 159 işyerinden 855 arkadaşımızın testlerinin pozitif çıktığını tespit ettik.

Salgının başından bu yana, işyerlerinde temel eğilim Covid-19 vakası çıkmasına rağmen üretimin/hizmetin çoğu zaman hiçbir ek önlem alınmaksızın sürdürülmesi olmuştur. İşyerlerinde Covid-19’a yakalanan işçi sayısı giderek artarken, bazı işyerlerinde ise pozitif vakalar gizlenmiş ya da bilinmesine rağmen hiçbir önlem almadan üretime devam edilmiştir. Başta Arçelik, Tekfen, Posco Assan, Koton, Çolakoğlu Limanı, Emaar şantiyesi gibi büyük işyerlerinde olmak üzere Covid-19’a yakalanan işçilerin olduğu işyerlerinin çoğunda, vaka görülmesine rağmen üretim sürdürülmüş, işçilerin yaşamı ile oynanmıştır. Pozitif vakaların çıktığı işyerlerinde, karantinaya alınan diğer işçiler herhangi bir test uygulanmadan evlerine gönderilmiş, karantinadaki işçilereyse çoğunlukla ücretsiz izin kullandırılmıştır.

Salgının ilk bir ayında, üretime tedbir amaçlı ara veren işyeri oldukça azken, bu süreçte tespit edebildiğimiz 107 işyerinde üretime/ hizmete ara verilmiş, üretime ara veren işyerleri ağırlıklı olarak işyerinde Covid-19 vakalarının görülmesi ya da işçilerin mücadeleleri sonucu üretime ara vermek durumunda kalmıştır.

Bu işyerlerinin pek çoğuysa işçileri ücretli idari izne çıkarmak yerine, ücretsiz izin dayatmasında bulunmuş, bazı işyerlerinde işçilere zorla yıllık izinleri kullandırılmış, izni olmayanların gelecek yıllara ait izinleri kullanması istenmiştir.

Salgının ilk bir ayında tespit edebildiğimiz kadarıyla 303 işyerinde işçilere ücretsiz izin dayatması yapılmış, pek çok işyerinde ise, işçilere yıllık ücretli izinlerini kullanmaları dayatılmıştır. İzne çıkarılan pek çok işçiyse, işyerlerinden hiçbir açıklama yapılmadığı için ücret alamama, eksik ücret alma ve iş güvencesi kaygısı yaşamaktadır.

Başta Bosch, Sarkuysan, Tofaş, Ford Otasan, Nemak İzmir, ABB Dudullu gibi büyük fabrikaların üretime ara verme süreleri Nisan ayı içerisinde sona ermektedir. Covid-19 vakalarının görüldüğü, hiçbir ek tedbirin alınmadığı işyerlerinde üretimin/hizmetin kaldığı yerden devam edecek olması, işyerlerinde salgının yayılmasını hızlandıracak ve işyerlerinde kitlesel Covid-19 vakaları görülecektir.

Hükümet Politikaları Salgının Bedelini İşçilere Ödetiyor
Covid-19 pandemisi sürecinde alınması gereken önlemlerin bireysel önlemlere indirgendiği ve “evde kal”, “sosyal mesafe”, “kendi ohalini ilan etme” çağrısı gibi söylemlerin yaşamak için çalışmak zorunda olan ve evde kalamayacak olan milyonlarca işçiyi ve ailelerini kapsamadığı bir gerçektir. İşçi sınıfına “şantiyede ol”, “fabrikada ol”, “markette ol”, “tersanede ol” denmeye devam edilmektedir. Siyasi iktidar, sermaye ile kolkola girerek, üretimin devam etmesi ve patronların çıkarlarının korunması temelinde politik ‘tedbirler’ almaktadır.

Salgın sürecine ayrılan kaynakların nasıl kullanılacağına ilişkin “Ekonomik İstikrar Kalkanı Paketi”, yaş sınırlamalı sokağa çıkma yasağı, 20 yaş altına uygulanan sokağa çıkma yasağının işçilerde istisna olması, şehirler arası geçiş yasağında işçilerin istisna tutulması, işçi eylemlerini yasaklayan valilik kararları, işyerinde alınmayan önlemleri deşifre eden sendikacıların gözaltına alınması gibi uygulamalar üretimin her koşulda devam ettirileceği bir politikayı net bir biçimde ortaya koymuştur. Salgın dönemi, hem üretim ilişkilerinde hem siyasi karar alma süreçlerinde mevcut sınıfsal ayrımı keskinleştirmiş ve görünür kılmıştır.

İşçilere bir gelir güvencesi ve devlet korumasının sağlanmaması, işçilerin kendi ödediği fonda biriken parayı aldığı ve asıl olarak patronları korumak üzere başvurulan ‘kısa çalışma ödeneği’ dahi fazla bulunmuştur. “İşten atmayı yasaklama” adı altında “ücretsiz izin” görünümlü, günlük 39 TL’lik (aylık 1177 TL) bir miktar optimum sefalet ücreti olarak işçilere dayatılmaktadır.

Salgının ilk bir ayındaki tablo salgının yoğun olarak görüldüğü, hasta ve ölüm oranlarının yüksek olduğu yerlerin işçi yoğun kentler olması salgının bir sağlık sorunundan ziyade sınıf sorununa dönüştüğünü göstermektedir.

Başta üretimin her koşulda sürdürülmesi gibi tüm patron yanlısı politikaların önüne geçilmezse salgının en ağır bedelini işçiler ödeyecektir.

Salgının İlk Ayında En Az 52 Covid-19 Nedenli İş Cinayeti
İlk salgın vakasının açıklandığı tarih olan 11 Mart 2020 tarihi ile 10 Nisan 2020 tarihi arasında yani salgının ilk bir ayında Türkiye’de Covid-19 nedenli en az 52 iş cinayeti yaşandı.

• 52 ölümün 28’ini işçilerin ailelerinden, mesai arkadaşlarından, sendikalarından, meslek odalarından ve yerel basından öğrendik. 24 ölümü ise ulusal basından öğrendik.

• Yaşamını yitirenlerin 40’ı ücretli (işçi ve memur), 13’ü ise kendi nam ve hesabına çalışan.

• Ölenlerin 45’i erkek, 7’si kadındı. Covid-19 sonucu yaşamını yitiren emekçilerin yaş ortalaması 51. Bu durum özellikle Türkiye’de genç yaşlarda kronik hastalıkların başladığı ve emeklilik yaşının 50’li yaşlara çekilmesinin bir kanıtıdır da.

• Ölen işçilerin işkollarına göre dağılımı şöyle oldu: Ticaret/büro işkolunda 15, sağlık işkolunda 12, konaklama işkolunda 7, belediye/genel işler işkolunda 5, tekstil işkolunda 2, bankacılık işkolunda 2, metal işkolunda 2, güvenlik işkolunda 2, madencilik işkolunda 1, kimya/lastik işkolunda 1, ağaç/kağıt işkolunda 1, basın işkolunda 1 ve enerji işkolunda 1 işçi yaşamını yitirdi.

• Kaybettiğimiz işçilerin en az 7’si sendika üyesiydi.

• Salgının ilk bir ayında İstanbul’da 29, İzmir’de 4; Ankara’da 3; Bursa’da 2, Kocaeli’de 2, Sakarya’da 2, Uşak’ta 2, Diyarbakır’da 1, Aydın’da 1, Balıkesir’de 1, Düzce’de 1, Mardin’de 1, Muğla’da 1, Zonguldak’ta 1 ve görevli olarak bulunduğu Belçika’da 1 işçiyi kaybettik.

Yaşamak ve Yaşatmak İçin Çalışmaktan Kaçınma En Meşru Haktır
Salgının ilk bir ayında iktidarın ve sermayenin üretimi sürdürme ısrarına karşın, Türkiye’nin çeşitli yerlerinden işçiler, alınmayan işçi sağlığı ve güvenliği önlemleri, işyerinde Covid-19 vakası görülmesine rağmen üretimin devam etmesi ve salgın sürecini bahane edilerek yapılan ihlal ve kuralsızlıklara karşı eylemler düzenlemiş, “çalışmaktan kaçınma hakkı”nı kullanarak üretimi durdurmuştur.

Salgının ilk ayında tespit edebildiğimiz 30 işyerinde işçi eylemleri ya da üretimi durdurma gerçekleşmiş, bu eylemler sonucu bazı işyerlerinde patronlar geri adım atmış ve üretime ara verilmiş, önlemler alınmış ya da ücretler ödenmiştir.

İşyerlerinde Covid-19 tespit edilmesi sonrası üretimi durduran Gebze’de Sarkuysan, Tuzla’da Valfsan, Antep’te Melike Tekstil, Çerkezköy’de Eaton fabrikası, İstanbul Sanel Sanayi Elektronik fabrikası ve İzmir’de Akar Tekstil işçilerini;

Koronavirüse karşı alınmayan önlemler sebebiyle iş bırakan İstanbul’daki Galataport, Zeytinburnu Büyükyalı, Emaar, Turkuaz Medya Alibeyköy, Taksim AKM şantiyeleri, TOKİ’nin Kars ve Bursa şantiyeleri, Muş Alparslan-2 Barajı şantiyesi, Limak Holding’in yürüttüğü Kuveyt Havalimanı şantiyesi, Kolin İnşaat’ın Kuzey Marmara Otoyolu şantiyesi, Gaziantep Şehir Hastanesi şantiyesi işçilerini;

Yaşamak için alınması gereken önlemleri açıklayarak patronları protesto eden, iş bırakan İzmir Büyükşehir Belediyesi Park ve Bahçeler Müdürlüğü, İstanbul Büyükşehir Belediyesi İSKİ ve İGDAŞ, İzmir Büyükşehir Belediyesi Katı Atık Birimi, Muhasebeci ve Mali Müşavirler Odası, PTT işçileri, ETİ Maden Genel Müdürlüğü, İbn-i Sina Hastanesi, Adana Balcalı Devlet Hastanesi ve Mağusa Limanı işçilerini;

Ve tabi ki Türkiye’nin dört bir yanındaki sağlık işçilerini selamlıyoruz…

İşçi sınıfına ve ailelerine sefalet ve yaşamları arasında seçim dışında bir şans tanımayan bu sürecin bedelini işçilerin ödememesi için -zorunlu mal ve hizmetlerin üretildiği sektörler dışında- tüm sektörlerde üretim durdurulmalıdır… Yaşamak için örgütlenmeye ve işyerlerini denetlemeye…

İşçi sağlığı ve iş güvenliği işçi sınıfının kendi eseri olacaktır…

The post İSİG Açıkladı: “COVID-19 Kaynaklı 52 İş Cinayeti Yaşandı” appeared first on Meydan Gazetesi.

Ağustos ayında gerçekleşen iş cinayetlerinin de kaydedilmesiyle 2018’in ilk 8 ayında toplam 1290 işçinin yaşamını yitirdiği anlaşılıyor.

Raporun daha detaylı okumasına buradaki linkten erişebilirsiniz.

The post İSİG Meclisi Ağustos Ayı İş Cinayetleri Raporunu Yayınladı appeared first on Meydan Gazetesi.

Bu ayki raporunun girişinde Başbakan Binali Yıldırım’ın Uluslararası Çalışma Örgütü’nün (ILO) 10. Avrupa Bölge Toplantısı açılış töreninde yaptığı konuşmada hem sendikalaşmayı savunup hem de kamudaki ihraçları meşru görmesi arasındaki çelişkiye vurgu yapan İSİG, “sendikalaştığı için işten atılan binlerce işçi var. Atanan kayyumlar tarafından atılan işçiler, örgütlenme faaliyeti yürüttüğü için hapse atılan TÜMTİS’liler varken, işlerine iade edilmek için açlık eyleminde olan Nuriye ve Semih’e karşı yapılan haksızlıklar, ardı ardına grevler yasaklanırken ve iş cinayetleri katliam boyutuna varmışken bu konuşmada söylenenler aklımızla alay etmektir, gördüklerimizle alay etmektir” diye belirtti.

İSİG’in Eylül ayına dair paylaştığı rapor şu şekildi:

“2017’nin ilk 9 ayında 1485 işçi katledildi”

• Ocak ayında en az 161 işçi,
• Şubat ayında en az 133 işçi,
• Mart ayında en az 152 işçi,
• Nisan ayında en az 151 işçi, 
• Mayıs ayında en az 147 işçi, 
• Haziran ayında en az 170 işçi,
• Temmuz ayında en az 207 işçi,
• Ağustos ayında en az 217 işçi,
• Eylül ayında ise en az 147 işçi yaşamını yitirdi…

2017 yılının ilk dokuz ayında iş cinayetleri sonucu en az 1485 işçi kardeşimiz aramızdan ayrıldı…

6331 Sayılı İSİG Yasası çıktıktan sonraki yıllarda ilk dokuz ayda iş cinayetleri şöyle;

• 2013 yılının ilk dokuz ayında en az 881 işçi,
• 2014 yılının ilk dokuz ayında en az 1451 işçi,
• 2015 yılının ilk dokuz ayında en az 1319 işçi,
• 2016 yılının ilk dokuz ayında en az 1464 işçi,
• 2017 yılının ilk dokuz ayında ise en az 1485 işçi yaşamını yitirdi…

İstihdam biçimlerine göre Eylül 2017’deki cinayetler:

Eylül ayında yaşamını yitiren 147 kişiden 112’si işçi, memur statüsünde çalışan ücretlilerden; 21’i çiftçilerden/küçük toprak sahiplerinden ve 14’ü esnaflardan olmak üzere 35’i kendi nam ve hesabına çalışanlardan oluşuyor…

Eylül ayında iş cinayetlerinin işkollarına göre dağılımı şöyle:

Tarım, Orman işkolunda 40 işçi; İnşaat, Yol işkolunda 27 işçi; Taşımacılık işkolunda 14 işçi; Ticaret, Büro işkolunda 12 işçi; Konaklama, Eğlence işkolunda 10 işçi; Madencilik işkolunda 7 işçi; Metal işkolunda 7 işçi; Belediye, Genel İşler işkolunda 7 işçi; Tekstil, Deri işkolunda 5 işçi; Enerji işkolunda 5 işçi; Gıda, Şeker 3 işçi; Gemi, Tersane işkolunda 2 işçi; Sağlık, Sosyal Hizmetler işkolunda 2 işçi; Ağaç, Kâğıt işkolunda 1 işçi; İletişim işkolunda 1 işçi; Savunma, Güvenlik işkolunda 1 işçi ve çalıştığı işkolunu belirleyemediğimiz 3 işçi yaşamını yitirdi.

Eylül ayında iş cinayetlerinin nedenlerine göre dağılımı şöyle:

Ezilme, Göçük nedeniyle 31 işçi; Trafik, Servis kazası nedeniyle 31 işçi; Şiddet nedeniyle 22 işçi; Yüksekten Düşme nedeniyle 18 işçi; Elektrik Çarpması nedeniyle 13 işçi; Kalp Krizi, Beyin Kanaması nedeniyle 13 işçi; Zehirlenme, Boğulma nedeniyle 5 işçi; ve diğer nedenlerden dolayı 14 işçi yaşamını yitirdi…

Eylül ayında iş cinayetlerinin yaş gruplarına göre dağılımı şöyle:

• 14 yaş ve altı yaş grubunda 6 işçi,
• 15-17 yaş grubunda 2 işçi,
• 18-27 yaş grubunda 19 işçi,
• 28-50 yaş grubunda 75 işçi,
• 51-64 yaş grubunda 27 işçi,
• 65 yaş ve üstü yaş grubunda 5 işçi,
• ve yaşını bilmediğimiz/öğrenemediğimiz 13 işçi yaşamını yitirdi…

9 ölüm Konya’da; 8’er ölüm Ankara ve İzmir’de; 7 ölüm Manisa’da; 6’şar ölüm Antalya, Denizli ve İstanbul’da; 5 ölüm Gaziantep’te; 4’er ölüm Bursa, Düzce, Kahramanmaraş, Kastamonu, Sakarya, Samsun ve Tekirdağ’da; 3’er ölüm Aksaray, Hakkari, Kocaeli, Muğla, Şanlıurfa ve Zonguldak’ta; 2’şer ölüm Adana, Balıkesir, Çanakkale, Edirne, Eskişehir, Hatay, Karaman, Kırklareli, Niğde, Osmaniye ve Trabzon’da; 1’er ölüm ise Adıyaman, Ağrı, Amasya, Aydın, Bingöl, Bitlis, Bolu, Çankırı, Diyarbakır, Erzincan, Erzurum, Isparta, Karabük, Kayseri, Malatya, Mersin, Muş, Ordu, Rize, Siirt, Sinop, Uşak, Azerbaycan ve Suudi Arabistan’da yaşandı…

The post Eylül Ayı İş Cinayetleri Raporu: En Az 147 İşçi Yaşamını Yitirdi appeared first on Meydan Gazetesi.

İŞİG Meclisi, Çalışma Bakanlığı’nın “hedef sıfır kaza” kampanyası döneminde (13 Mayıs-12 Eylül 2017)  yaşanan iş cinayetleri ile ilgili raporu paylaştı.  Rapora göre, dört ayda 167’si inşaat işçisi olmak üzere en az 753 işçi yaşamını yitirdi.

The post Bakanlığın “Sıfır Kaza” Kampanyası Döneminde 753 İşçi Yaşamını Yitirdi appeared first on Meydan Gazetesi.

Çalışma Bakanlığının başlattığı ‘hedef sıfır kaza’ kampanyasının ilk ayını kapsayan 13 Mayıs ile 12 Haziran tarihleri arasında en az 166 işçinin yaşamını yitirdiği öğrenildi. İşçi sağlığı ve İş Güvencesi Meclisi (İSİG) rakamlarına göre bu zaman diliminde yaşamını yitirenlerden 33’ü inşaat işçisi.

İSİG’in söz konusu iş cinayetleri ile ilgili yaptığı açıklamadan bir bölüm şu şekilde:

“…Devletin denetim yapmadığını ve çıkardığı yasalarda bile ertelemeler yaptığını, patronların önlem almak şöyle dursun işyerlerinde sorgulanamaz kurallarla bir çalışma rejimi oluşturduklarını, bunun bir iş cinayetleri rejimi olduğunu belirtmiştik. Çözüm için önceliğin sendikal örgütlenme özgürlüğü, güvencesiz çalışma biçimlerinin yasaklanması, çalışma saatleri ve barınma gibi birçok unsurun değişmesi gerektiğini kaydetmiş; üretim biçiminin sorgulanmasının altını çizmiştik. Aradan bir ay geçti ve bu kampanyanın ilk ayında en az 166 işçinin yaşamını yitirdiğini tespit ettik. Bu dönem 2017 yılında bir ayda en fazla iş cinayetinin yaşandığı zaman dilimi oldu…”

The post Çalışma Bakanlığı Hedef Sıfır “Kaza” Dedi 166 İşçi Yaşamını Yitirdi appeared first on Meydan Gazetesi.

6331 Sayılı İSG Yasası çıktıktan sonraki iş cinayetleri şöyle;

The post Mayıs Ayı İş Cinayetleri Raporu: En Az 146 İşçi Yaşamını Yitirdi appeared first on Meydan Gazetesi.

İSİG Meclisi’nin vermiş olduğu bilgilere göre, Artvin’de Yusufeli Baraj ve HES şantiyesinde çalışan 32 yaşındaki işçi Kadir Gürakar, 28 metredeki teleferikten düşerek yaşamını yitirdi.

The post Artvin’de İş Cinayeti appeared first on Meydan Gazetesi.

Yayımlanan Nisan ayı raporunda İSİG Meclisi, başlangıçta kadın ve göçmen işçilerin yanı sıra üniversitelerden geçtiğimiz hafta KHK’lerle ihraç edilen akademisyenlerden de bahsetti.

6331 Sayılı İSG Yasası çıktıktan sonraki iş cinayetleri şöyle;

2013 yılının ilk dört ayında en az 289 işçi,

2014 yılının ilk dört ayında en az 431 işçi,

2015 yılının ilk dört ayında en az 488 işçi,

2016 yılının ilk dört ayında en az 595 işçi,

2017 yılının ilk dört ayında ise en az 586 işçi yaşamını yitirdi…

Geçen yılın Nisan ayına göre bu ay iş cinayetlerinde önemli bir düşüş olduğunu belirten İSİG nedeninin iki temel faktörün olduğunu ifade etti. Bu iki faktöre göre:

1. İnşaat sektörü ve tarım sektöründe, iş cinayetlerinde azalma mevcut.
2. ‘sinde ise 22 Mart’tan itibaren iş cinayeti bilgilendirmede İSİG’in ulaşmakta kaldığı kısıtlamalar.

Diğer yandan raporda, Nisan ayında da sanayi işçilerinin ölümünde OHAL’le başlayan oransal artışın devam ettiğinin altı çizildi.

Nisan ayında yaşamını yitiren 145 emekçinin 112’si işçi, memur statüsünde çalışan ücretlilerden; 23’ü çiftçilerden/küçük toprak sahiplerinden ve 10’u esnaflardan olmak üzere 33’ü kendi nam ve hesabına çalışanlardan oluşuyor.

Nisan ayında iş cinayetlerinin işkollarına göre dağılımı şöyle;

Tarım, Orman işkolunda 32 işçi; İnşaat, Yol işkolunda 32 işçi; Taşımacılık işkolunda 17 işçi; Ticaret, Büro işkolunda 10 işçi; Savunma, Güvenlik işkolunda 9 işçi; Metal işkolunda 8 işçi; Belediye, Genel İşler işkolunda 8 işçi; Madencilik işkolunda 7 işçi; Enerji işkolunda 6 işçi; Petro-Kimya, Lastik işkolunda 4 işçi; Konaklama, Eğlence işkolunda 4 işçi; Çimento, Cam işkolunda 2 işçi; Sağlık, Sosyal Hizmetler işkolunda 2 işçi; Kâğıt işkolunda 1 işçi; Gemi, Tersane işkolunda 1 işçi; ve çalıştığı işkolunu belirleyemediğimiz 2 işçi yaşamını yitirdi…

Nisan ayında iş cinayetlerinin nedenlerine göre dağılımı şöyle; 

Trafik, Servis kazası nedeniyle 33 işçi; Ezilme, Göçük nedeniyle 28 işçi; Yüksekten Düşme nedeniyle 19 işçi; Kalp Krizi, Beyin Kanaması nedeniyle 14 işçi; Zehirlenme, Boğulma nedeniyle 12 işçi; Silahlı Şiddet nedeniyle 11 işçi; Elektrik Çarpması nedeniyle 7 işçi; İntihar nedeniyle 5 işçi; Nesne Çarpması, Düşmesi nedeniyle 4 işçi; Patlama, Yanma nedeniyle 3 işçi; Kesilme, Kopma nedeniyle 2 işçi ve Diğer nedenlerden dolayı 7 işçi yaşamını yitirdi…

Nisan ayında iş cinayetlerinin yaş gruplarına göre dağılımı şöyle;

14 yaş ve altı yaş grubunda 1 işçi;

15-17 yaş grubunda 1 çocuk işçi;

18-27 yaş grubunda 20 işçi;

28-50 yaş grubunda 69 işçi;

51-64 yaş grubunda 23 işçi;

65 yaş ve üstü yaş grubunda 13 işçi;

Ve yaşını bilinmeyen/öğrenilemeyen 18 işçi yaşamını yitirdi…

10’ar ölüm İstanbul ve Kocaeli’nde; 8’er ölüm Bursa, Konya ve Manisa’da; 7 ölüm Antalya’da; 6 ölüm Samsun’da; 5 ölüm Kayseri’de; 4’er ölüm Adana, Denizli, Diyarbakır, Sakarya ve Tunceli’de; 3’er ölüm Elazığ, Gaziantep, İzmir, Muğla, Osmaniye, Sakarya, Sinop, Sivas, Tekirdağ ve Van’da; 2’şer ölüm Ankara, Aydın, Düzce, Kastamonu, Kırıkkale, Kilis ve Şanlıurfa’da; 1’er ölüm Afyon, Artvin, Çanakkale, Edirne, Eskişehir, Isparta, Kahramanmaraş, Karabük, Karaman, Kars, Malatya, Mersin, Niğde, Ordu, Siirt, Tokat, Trabzon, Uşak ve Yozgat’ta yaşandı…

İSİG Meclisi, 2017 / Nisan ayında yaşamını yitiren işçilerin isimlerini yazarak, iş cinayetlerinde hayatını kaybeden işçileri andı.

İşçilerin isimleri şu şekilde:

Mustafa Aktaş Mehmet Solak, Mustafa Karasakallı, Elyaz Eskici, Şaban Küp, Bekir Carı, Şehrinaz İlbeyi, Meryem Toprak, Erhan Yıldız, Şener Çevik, Hasan Yıldırım, Mahmut Düzgün, D.R., Süleyman Sönmez, Kazım Karataş, Mustafa Sözer, Rıfat Gül, Mustafa Güventürk, İsmet Şenyüz, Fatma Kaya, Ahmet Kaya, Mutlu Aydın, Muhammed Açıkça, Enver Türk, Faik Bayraktar, Hayati Bayram, Saffet Akdeniz, Şevki Demir, Ali Gugul, Ali Said, İsmail Köse, Murat Yavuz, Hüseyin Sevim, Fazıl Arslandağ, İbrahim Baş, İbrahim Acar, Özcan Dağdelen, Fatih Demir, Sinan Almacı, Cuma El Kurdi, Erkan Varol, Yasin Bozdağ, Hamza Doğan, Abdullah Güner, Mustafa Gök, Mevlüt Yılmaz, Onur Alan, İlyas Altunay, Ömer Özbilici, Engin İşler, Bahri Parlakkan, Mert İnanç, Bayram Sayın, R.D., Bülent Koşar, Cemil Demirkıran, Bülent Halcı, Ahmet Tanrıseven, Mustafa Köprü, Mustafa Özsoy, Murat Güçlüer, Hatice Tekin, Selim U., Erol Zaman, Ahmet Boz, Necmi Keskin, Tahir Ertik, Samet Yılmaz, Mehmet Saim Gökgün, Rıza Baytekin, Şeyhmus Satar, Hasan Kiraz, Fethi Tabak, Hamdi Fiş, İlhami Özen, Cuma Selame, Musa Seren, Murat Batkal, Çetin Ganık, Nevzat Aydemir, Yılmaz Kuda, Murat Karadağ, Faik Yıldız, Hüseyin A., Derviş Kahraman, Hulusi Akbaba, Mustafa Karataş, Kemal Baydoğan, Yılmaz M.P., Mehmet Doğmuş, Hava Şahin, Ahmet Doğan (Duman), Murat Evci, Salih Tokgöz, Ali Akbalık, Bilal Kırmızıtoprak, Sefa Akyıldız, Hamdi Paralı, Hasan Kılınç, Davut Gülmez, Remzi Saba, İsmail Kırlı, Cumali Börekçi, Ahmet Eken, Hacı Akşen, Fatih Çetinkaya, Bekir Çınar, Alparslan Son, Metin Çaycı, Ahmet Küçükoğlu, Mustafa Sarıçiçek, Ercan Zincirli, Tuncay Minisker, Mustafa Arıcı, Bülent Korkut, Nail Demirci, Halil Ceylan, Tuba İpek Adatepe, G.P., Mehmet Ali Yardım, Şerife Türkkan, Mehmet Tice, Erhan Dizkırıcı, Abdullah Ortanca, Murat Ködük, Dilaver Karsavuranoğlu, Ramazan Akçadağ, Yunus Elatuner, Cengiz Tekin, Osman Karabulut, Sinan Şan, İrfan Turan, Mehmet Osman Sakıcı, Muhammet Mustafa Gökgöz, Leyla Baykara, Zafer Yüzüak, Mehmet Ali Uzuner, Tahsin Kurtoğlu, Abdullah Tepeli, Murat Akar, Vedat Yılmaz ve ismi öğrenilemeyen dört işçi… 

The post Nisan Ayında En Az 145 İşçi Yaşamını Yitirdi appeared first on Meydan Gazetesi.

İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği (İSİG) Meclisi’nin vermiş olduğu bilgilere göre, Kayseri’nin Melikgazi ilçesinde bulunan bir kağıt fabrikasında çalışan 27 yaşındaki işçi Yasin Bozdağ kafasının makineye sıkışması sonucu yaşamını yitirdi.

The post Kayseri’de İş Cinayeti appeared first on Meydan Gazetesi.

Samsun’un Kavak İlçesi Azaklı Mahallesi’nde işçi cinayeti yaşandı. Bir garaj inşaatı yapımı sırasında, kalıplar sökülürken  çökme meydana geldi.

İş Sağlığı ve İş Güvenliği (İSİG) Meclisi’nin vermiş olduğu bilgilere göre, Tek katlı inşaatın çökmesi sonucu enkaz altında kalan Murat Batkal, Çetin Kanık, Nevzat Aydemir yaşamını yitirdi.

The post Samsun’da İş Cinayeti: “İnşaatın çökmesi sonucu 3 işçi yaşamını yitirdi” appeared first on Meydan Gazetesi.