TC’nin İstanbul Sözleşmesi’nden çekilmesine karşı çıkan feminist kadın örgütleri Kırkyama ve FeminAmfi’den 7 kadın, İstanbul Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü binasına pankart astı.
Kadınlar “Artık Yeter! Kadınlar Yaşam Güvencesi İstiyor!” pankartı asarak  “Susmuyoruz, korkmuyoruz, itaat etmiyoruz” ve “Gülistan Doku isyanımızdır” sloganları attı. Kadınlar son dönemde yükselen erkek şiddetini hatırlatarak “Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı neyi bekliyor?” diye sordu. Polis kadınları darp ederek gözaltına aldı.

The post Kadınlar İstanbul Sözleşmesi İçin Eylemde appeared first on Meydan Gazetesi.

Mardin’in Kızıltepe ilçesindeki İstasyon bölgesinde yaşayan kadınlar, Nuhoğlu Kireç Fabrikası’ndan çıkan toz ve dumandan dolayı kadınlar, yaşadıkları zorluklara dikkat çekmek için yol kapatma eylemi gerçekleştirdi.

Uzun bir süredir nefes almakta zorlandıklarını belirten kadınlar, ellerinde “Zehir solumak istemiyoruz” ve kirli beyaz çarşaflar ile hazırladıkları dövizler taşıdı.

Demir Yolu Durağı üzerindeki caddeyi kısa bir süreliğine trafiğe kapatan kadınlar, “Zehirli havaya son” ve ” Zehir solumak istemiyoruz” sloganları attı.

The post “Zehir Solumak İstemiyoruz” Diyen Kadınlar Yol Kapattı appeared first on Meydan Gazetesi.

Ursula K. Le Guin’in ardından…

Yerdeniz Serisi’ndeki yaşlı ve bilge ejderha Kalessin’in, insanlar tarafından ölüme terk edilmiş yarı insan, yarı ejderha kızı Tehanu’ya benzer biraz Ursula K. Le Guin. Tehanu, büyücülük okulu Roke’un ilk kadın büyücüsüyse Ursula da bilim kurgu-fantastik yazının ilk kadın büyücüsü gibiydi, o dönem edebiyattan bile sayılmayan kitaplarıyla. Kitaplarında yarattığı gezegenlere bakılırsa beğenmiyordu buraları pek; daha adaletlisini, daha özgürünü hayal ediyordu. 22 Ocak günü bedeni dünyadan göçtü. Yarattığı gezegenlerden hangisine gitti, bilinmez. Ama yıllar önce, Yerdeniz Serisi’ndeki Öteki Rüzgar kitabında Tehanu’nun dilinden yazmıştı veda mektubunu:

“Bence” dedi Tehanu yumuşak, garip sesiyle, “öldüğüm zaman ben, beni var eden nefesi geri teneffüs edeceğim. Yapamadığım şeyleri dünyaya iade edebileceğim. Olmuş olabileceğim ve olamadığım şeyleri. Yapamadığım tüm seçimleri. Kaybettiğim, harcadığım, savurduğum her şeyi. Tüm bunları dünyaya geri verebileceğim. Henüz yaşamamış olan yaşamlara. Bu bana yaşadığım hayatı, sevdiğim sevgiyi, aldığım nefesi veren dünyaya armağanım olacak.”

9 yaşındayken ilk öyküsünü yazan Ursula, 88 yıllık yaşamında dünyaya nefesiyle birlikte 30’dan fazla roman, 100’den fazla öykü, deneme, makale, şiir armağan etti.

Mülksüzler’de, Anarres’le Urras ikileminde anarşist bir dünya kurgulamıştı. Kitaptaki “Bir hırsız yaratmak istiyorsanız sahip yaratın. Suç yaratmak istiyorsanız yasalar koyun.” sözleri, Mülksüzler’i klasik bir bilim kurgu kitabından ayıran, mülkiyetten adalet sistemine bir çok meseleyi sorgulatan sözlerden sadece biriydi. William Godwin, Pyotr Kropotkin, Gustav Landauer başta olmak üzere pek çok anarşistten etkilenen Ursula’nın derdi, her anarşist gibi, bütün toplumsal adaletsizliklerleydi.

“Toplumsal cinsel etkileşim kalıplarımızın hiçbiri yok burada. Onlar bu oyunu oynamazlar. Onlar birbirlerini kadın ya da erkek olarak görmezler. Bizler için tahayyül edilemez bir şey bu. Yeni doğmuş bir bebek hakkında ilk sorduğumuz nedir?” sözlerini barındıran kitabı Karanlığın Sol Eli’nde androjen bir toplumu ele alıyordu. En çok yoğunlaştığı mesele olan toplumsal cinsiyet rollerinin ve ataerkinin olmadığı bir dünyayı özlemle keşfederken kitabın sayfalarında, başka şeyler batıyordu gözümüze. Ekonomik ve siyasi iktidarlar olduğu gibi duruyor; toplumu sömürmeyi sürdürüyordu. İktidar topyekun ortadan kaldırılmadan özgürlüğün olamayacağı gerçeği çarpıyordu yüzümüze.

Hep Yuvaya Dönmek’te bambaşka bir toplumsal örgütlenmeye ve yine anarşist değerlere dayanan bir yaşamı tanımanın, bu hayali toplumun özgürleştirici havasını solumanın tadını alıyordu okuyan; içinde boğulduğu yaşam biçimini sorgulamak zorunda hissediyordu.

Bir bilim kurgu romanında ilk kez küresel iklim değişikliğini ele almıştı; Rüyanın Öte Yakası’nda. Dümeni Yaratıcılığa Kırmak’ta daha önce genç hikaye anlatıcılarıyla gerçekleştirdiği atölyeleri kitaplaştırmış, hikaye denizine yelken açmak isteyenlere kılavuz olmuştu.

Diğer kitapları da ezilenlerle, marifetlerinin bedelini ödeyenlerle, kendi başlarına olmayı becerebilen yaban kadınlarla, güçlerini kötüye kullanıp ölümle yaşam (ejderhalarla insanlar) arasına duvar örerek çürümüş bir dünya yaratan büyücülerle, bu karanlık tarafa karşı mücadele eden ve dünyayı bütünleştirmek için duvarı yıkan devrimcilerle doluydu.

Ancak Ursula’nın mücadelesi sadece adaletsizlikle değildi, kendisiyleydi de. Yarattığı dünyalardaki Ged ya da Shevek karakterleri de en büyük savaşlarını kendilerine karşı vermemişler miydi? En zoru kendini dönüştürmek değil miydi? Shevek diyordu ya; “…Vermediğiniz şeyi alamazsınız, kendinizi vermeniz gerekir. Devrimi satın alamazsınız, devrimi yapamazsınız. Devrim olabilirsiniz ancak. Devrim ya ruhunuzdadır ya da hiçbir yerde değildir.” Hiç bir karakteri sonuca kolay ulaşmamıştı. Gerçi sonuca ulaştılar mı, bilinmez. Karar hep okuyandaydı.

Ursula, dünyaya armağanı olan son nefesin ardından, yarattığı dünyalardaki Kadınlar, Rüyalar, Ejderhalar’ın arasından bizlere göz kırpmayı sürdürüyor.

Mercan Doğan

[email protected]

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 43. sayısında yayınlanmıştır.

The post “Her Şey Değişebilir Ama Hiçbir Şey Yitirilemez” – Mercan Doğan appeared first on Meydan Gazetesi.

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 37. sayısında yayınlanmıştır.

The post Düşmüş Kadınlar – Devrim Varol appeared first on Meydan Gazetesi.

Kadınların özgürlük mücadelesi, tarih boyunca, dünyanın dört bir yanında, öznesini “kadın”, söylemini “kadının özgürlüğü, dayanışması ve kadının isyanı” çerçevesinde belirlemiştir. Politikalarını özörgütlü mücadeleleri içinde düşünen ve eyleyen kadınlar, bu mücadelede erkek egemenliğini yıkmak ve kendi özgürlüklerini yaratmak için direnen aktif birer özne olmuştur.

İktidarlar eliyle yaratılan ekonomik-siyasal-sosyal krizlere, yoksulluklara, yoksunluklara ve adaletsizliklere zaten direnen kadınlar, bütün bunların dışında, “kadın mücadelesi”nin asıl öznesinin “kadın” asıl söyleminin de “kadın özgürlüğü” olduğunu asla unutmamıştır. Kadınlar bir yandan erkek bir yandan devlet şiddetine maruz kalır, ekonomik adaletsizliklerle yoksullaştırılır, siyasal gündemlerle baskılanırken; özgürlüklerinin ancak özörgütlü bir mücadeleyle mümkün olduğunu da asla unutmamıştır. Erkek egemenliğine karşı özörgütlü bir şekilde direnen ve mücadele eden kadınlar, bu mücadelenin gün olan 8 Martlarda da, her yerde sokaklara çıkmış; yine kadın dayanışmasından aldıkları güçle, örgütlenmiş ve erkek egemenliğine karşı direnişi yükseltmiştir.

İktidarlar kendilerine karşı gelişen toplumsal muhalefetin tümüne yönelik olduğu gibi, tarih boyunca kadınların mücadelesine yönelik de bir manipülasyon çabasındadır. Kadın mücadelesini kimi zaman kendi politik süreçlerinde yalnızca birer “renk” olarak gören iktidarlar, gerektiğinde kadınların mücadelesini kendi politik süreçlerine sıkıştırmaya çalışmış, mücadelenin öz gündemini manipüle etmeye yönelik algısal saldırılarda bulunmuştur. Kadınlarsa, erkek iktidarların bu gibi algısal saldırılarına ve manipülasyonlarına karşı özörgütlülüklerinden aldıkları güçle her daim direnmiş ve kendi “varoluş mücadelelerini” sürdürmüşlerdir.

Yaşadığımız coğrafyada da erkek iktidarlar bugün varolan politik gündemle kadınların söylemlerini manipüle etme, mücadele alanlarını sıkıştırma gayretine girmiştir. Yaklaşmakta olan “referandum”u coğrafyanın tek ve ana gündemi haline getiren iktidar, bunun dışında bir gündemin tartışılmasını da olanaksızlaştırmıştır.

8 Mart Dünya Kadınlar Günü’ne yönelik söylem ve eylemler de, iktidarın bu çabalarının bir yansıması olarak, kadın mücadelesinin öz öznesinden ve ana söyleminden uzaklaşmıştır. İstanbul’da mücadele etmekte olan “kadın örgütleri” için yıllardan bu yana ortak bir “kadın zemini” olma özelliğini taşıyan 8 Mart Platformu, iktidarın manipülasyonun yarattığı yanılgının etkisiyle, düzenlenecek kadın mitinginin ana söylemini “referandumda hayır”a sıkıştırma yanılgısına düşmüştür. Bu sıkışma ana söylem tartışmasının hayır – hayır değil darlığından öte daha geniş bir tartışmadır. Yani kadının öz örgütlü mücadelesinin zeminin kaymasıyla alakadır. Bu tarihsel bir yanılgıdır.

Bizler oy kullanmama sorumluluğumuzun varoluşsal bir sorumluluk olduğunu düşünen Anarşist Kadınlar olarak, bu coğrafyada iktidarın seçim sonuçlarını nasıl manipüle ettiğini, seçim sonuçlarında istediğini alamayınca manipülasyonu nasıl arttırdığını son birkaç seçimde de tekrar tekrar deneyimledik. Toplumda öyle ya da böyle çoğunluğu kazanan iktidarın çoğunluğun gücüyle azınlıkları nasıl yok saydığını da deneyimledik.

İktidarların tüm manipülasyonlarına karşı, kadınlar olarak verdiğimiz mücadelemizin öznesinin “biz kadınlar”, ana söyleminin de “kadınların özgürlüğü” olması gerektiğini hiçbir zaman unutmamalıyız. Özörgütlü mücadelemizin, erkek egemenlerin dayattığı gündeme sıkıştırılarak manipüle edilmesine ve kadın mücadelemizin zeminin kaydırılmasına izin vermemeliyiz.

İşte bu yüzden bu 8 Mart’ta da, bizleri yok sayan iktidarların tümüne karşı sokaklarda olmalıyız. Kendi gündemlerimizi baskılayan ve manipüle etmeye çalışan iktidarlara; gerçek mücadelemiz olan kadın mücadelesinin ikincil plana itilmesine; “referanduma hayır” söylemiyle mücadelemizin zemininin kaydırılmasına yönelik itirazlarımızla “kendi irademizi, kendi kimliğimizi ve kendi gündemimizi” savunarak “Yaşasın 8 Mart!, Yaşasın Özgürlük” diye haykırmalıyız.

(Eleştiri metninin tamamı anaristkadinlar.org‘da bulunmaktadır.)

The post Kendi Kimliğimizle, Kendi İrademizle MÜCADELEYE appeared first on Meydan Gazetesi.

Bir akşamüstü bakkaldan dönerken, bilemezsin başına gelecekleri. Bilemezsin, çünkü daha on bir yaşındasındır. Baban yaşında bir adamın üstüne üstüne geleceğini, adın ne dediğinde aslında içinden neler geçirdiğini. Bilemezsin sana dokunduğu an attığın çığlıkta sana savuracağı tokadı ve o an bacaklarının titreyeceğini, çaresizliğinin nefesini keseceğini. Belki toplamda üç beş saniye bile sürmedi insanların sese doğru gelişi, arkasına bakmadan kaçıp gidişi. Ama o üç beş saniyeyi unutmak mümkün mü? Çocukluğun o güçlü inançları, o umutları, o iyimserliği geri gelebilir mi? Kaç yıl geçse de aradan, kapının önünden her geçişinde, adımlarını hızlandırman unutmana izin verir mi?

The post Küçük Kadınlar Saklı Yaşamlar – Buhara Doğan appeared first on Meydan Gazetesi.

Barış İçin Kadın Girişimi’nin yaptığı çağrıyla 20 Ekim günü Galatasaray Meydanı’nda bir araya gelen kadınlar, Ankara Katliamı’nı ve katliamda yaşamını yitirenleri unutturmamak için ses çıkarma ve oturma eylemi gerçekleştirdi.

Eylemde, katliamda yaşamını yitirenlerin resimleri kurulan ekranda gösterilirken tek tek yaşam öyküleri okundu. Kürtçe ve Türkçe yapılan basın açıklamasının ardından eylem ses çıkararak sonlandırıldı.

Bu haber Meydan Gazetesi’nin 29. sayısında yayımlanmıştır.

The post Kadınlar Katliama Sessiz Kalmadı appeared first on Meydan Gazetesi.

Nevin, erkek baskısıyla susturulan; tehditle korkutulmak istenen; hapsedildiği küçük dünyasında “huzuru bozulmasın” diye susan kadınlardan yalnızca biriydi.

Ta ki canına tak edene kadar.

Nevin Yıldırım, Isparta Yalvaç’ta, kendisine silah zoruyla tecavüz eden Nurettin Gider’i öldürmüş; yıllardır mahkum bırakıldığı suskunluğun hesabını sormuştu. “Eşini de, çocuklarını da öldürürüm”, “Adını çıkarırım” diyerek kendisini tehdit eden, silah zoruyla tecavüz eden Nurettin Gider’in baskısına dayanamayan Nevin, 2012 yılının Ağustos’unda, yaşadıklarının hesabını sormuştu; tecavüzcüsünü önce öldürmüş, ardından kafasını kesmiş ve çuval içinde getirdiği başı “Arkamdan konuşmayın. Namusumla oynamayın. İşte namusumla oynayanın kellesi” diyerek köy meydanına atmıştı. Bizse onun adını televizyonlarda servis edilen “Kesikbaş cinayeti” ile gazetelerde yazılan “vahşet” ile duymuştuk.

Tabi ki hikayenin gerisinde kalanlar gizlenmiş, anlatılmamış ya da ısrarlıca yok sayılmıştı.

Kapatıldığı cezaevinde yaşadıklarını anlatan Nevin, tecavüzcüsünün bebeğini karnında taşırken yeniden duyduk onun adını. O, “doğurmak istemiyorum”, erkek devletin erkek yetkilileri ise “sen doğur, biz bakarız” demiş, Nevin’i tecavüz bebeğini doğurmaya mahkum etmişti.

Nevin’in işlediği cinayet sebebiyle yargılandığı dava yakın zamanda sonuçlandı ve o, “kasten adam öldürmek” suçundan müebbet hapse mahkum edildi. Kesinleşen cezanın ardından kadınlar sokaklara çıksa, “gerçek adalet” diye haykırsa da, erkek devletin erkek adaleti, Nevin için müebbet tutsaklık oldu.

Nevin, şimdi kapatıldığı cezaevinde, “yaptıklarının hesabını ödeyen” bir kadın olarak tutsak ediliyor. Ancak erkek devletin erkek adaletine güvenmeyen kadınlarsa, yaşamak için direnen Nevin’e dışarıdan bir ses oluyor.

Öldürmeseydi de olurdu diyenler, Nevin’i aynı caniliğe hapsetmek istese de; tecavüze uğradığı için aile meclisi tarafından katledilen Hasret Daşlı’yı, tecavüz bebeğini doğurduğu için katledilen Naile Erdaş’ı, namus saikiyle canından edilen Güldünya’yı hatırlamakta fayda var. Öldürmeseydi ne olurdu sorusununsa yalnızca birkaç yanıtı: Nevin, kocası, babası, abisi ya da kardeşi tarafından öldürülebilirdi; intihara mahkum edilebilirdi; aynı köyde yaşayan ve Nurettin Gider’in yaptıklarından haberdar olan başka erkeklerin de tecavüzüne uğrayabilirdi.

Ama olmadı; Nevin yaşam için direnmeyi seçti.

Bir mitolojik tanrı, bir roman kahramanı, bir destan karakteri olsa “intikam hikayesi” dillerden dillere dolaşacak olan Nevin Yıldırım, şimdi erkek adaletin mahkumiyetini çekmek zorunda bırakılsa da, erkek şiddetine direnişin bir örneğini yaşattı her birimize. Şiddete mahkum olmaktan, kaderine boyun eğmekten, sineye çekmekten başka bir ihtimal daha var…

Merve Arkun

[email protected]

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 26.sayısında yayımlanmıştır.

The post “Erkek Şiddetine Karşı Bir İhtimal Daha Var…” – Merve Arkun appeared first on Meydan Gazetesi.

Taksim Gezi Direnişi sırasında polislerin kadınlara saldırılarına ve tacizine karşı kadınlar, Taksim’de eylem gerçekleştirdi. Anarşist Kadınlar, İstanbul Feminist Kolektif, Gökkuşağı Kadın Derneği, Sosyalist Feminist Kolektif, Sosyalist Kadın Meclisi, Yeni Demokrat Kadın, Halkevci Kadınlar, HDK Kadın Meclisi, ÖDP’li Kadınlar’ın da aralarında olduğu kadın örgütlerinin çağrısıyla Galatasaray Lisesi önünde toplanıldıktan sonra Taksim’e yürüyen kadınlar, “AKP’ye ve polis şiddetine direniyoruz. Cinsel tacize karşı sokaklardayız” yazılı pankart taşıdılar.

Kadınlar Taksim Meydanı’na gelince, polis noktasına bir şerit çekti. Bu eylemlerinin gerekçesini “Bütün polis noktalarının suç mahali olması” olarak açıkladılar. Amirleri de dahil polisler şeridin arkasında kalınca, polis amiri “Şov yapıyorsunuz, bu yaptığınız basın açıklaması değil, şov yapmayın” diye anons etti. Bu sırada çevik kuvvet polisi de müdahale hazırlığına başladı. Kadınlar, şerit çektikten sonra “Polissiz ve tacizsiz hava sahasında” basın açıklaması yaparak, eylemlerini sonlandırdılar.

Bu haber Meydan Gazetesi’nin 11. sayısında yayımlanmıştır.

The post Kadınların “Polissiz ve tacizsiz hava sahasında” basın açıklaması appeared first on Meydan Gazetesi.