Korkuyorlar. Gerçekten korkuyorlar. Titriyorlar. Gerçekten titriyorlar. İnmek zorunda kalıyorlar.Yüksek binalarından, koca koca rezidanslarından rahat gösterişli koltuklarından aşağı inmek zorunda kalıyor, halkla, işçilerle ezilenlerle yüzleşmek hesaplaşmak zorunda kalıyorlar. Nereden mi biliyorum? Hem kendimden hem de Bursa da 5 dakikada bir otomobil üretmeyi reddedenlerden biliyorum.

Anlatayım…

Yaklaşık bir buçuk sene boyunca çalıştığım Aynes firmasından 05.05.2015 tarihi itibariyle atıldım. Atılma sebebim,şirketin kendi kayıtlarına ve devletin sigorta kayıtlarına ‘’kasada açık olduğu’’ bahanesi ve disiplin kurulu kararı sonucu ibaresiyle girdi. Göstermelik,hiç görmediğim ve düzmece bir disiplin kurulu kararıyla… 1.5 senelik emeğimin asla karşılığı bile olmayacak kıdem, ihbar tazminatlarım, fazla mesai ücretlerim trilyonluk patronlar tarafından gasp edildi. Hem alacaklarım gasp edildi, hem de işten çıkarılmamın asıl sebebi gizlendi.Ben patronların ‘fedakarlık’ adı altında dayattıkları ücretsiz fazla mesaiye kalmadığım, resmi tatillerde çalışmadığım ve 1 Mayıs’ta işçilerin, ezilenlerin direniş gününde sınıf kardeşlerim ile beraber yürüdüğüm direndiğim için işten çıkarıldım. Beş kuruş vermeden, ne yapacaksın diye sormadan, bir hiç gibi, alay edercesine…Yanlarına kalacak sandılar patronlar, rezidanslarda gri camlardan bakanlar. Camları bile sınıf ayrımının yansıması olanlar… Biz baktığımızda görmüyorduk onları camlardan ama onlar görebiliyorlardı bizi, dahası duyabiliyorlardı.Yarım günde, sadece yarım günde, sadece 5 saatte aşağı indirdik onları. Verilmeyen, gasp edilen alacaklarımı istediğimde beni hukuki yollara yönlendiren Aynes müdürleri, patronları, sokağın, doğrudan eylemin gücünü görünce inmek zorunda kaldılar aşağı. Çünkü yasaları yapanlar onlardı, hukuk onların sokağıydı, ezenlerin; gerçek sokaklarsa bizim, ezilenlerin…

Tüm alacaklarımı ödemek zorunda kaldılar, fakat kesinlikle onlar vermedi lütfetmediler, biz aldık. İş yeri önünde yaptığımız doğrudan eylem ile kazandık.

Ezilenlerin bütünlüklü mücadelesi içerisinde sınıf mücadelesini her daim önemseyen bir anarşist olarak bana ve benim gibilere bu eylemin kazanımı asla sadece maddi değildi. İşçi direnişlerinin metal işçileriyle tekrar yükselmeye başladığı bu dönemlerde, benim direnişim veya doğrudan eylemim, biz işçilere, ezilenlere doğrudan eylemin; ezenler, patronlar karşısında ne kadar etkili bir yöntem olduğunu bir kez daha gösterdi.

Yarım günde, sadece yarım günde, sadece beş saatte indirdik o, gri, tek taraflı camların ardından bakanları. Onlar vermedi, biz aldık. Ve bizlerin ezilenlerin mücadelesi, son gri camlardan bakanları, son patronları aşağı indirene kadar devam edecek.

Hazırlanın sıra sizde!

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 27. sayısında yayımlanmıştır.

The post “Hukuk Patronların Sokaklar Bizimdir” – Rıfat Güven appeared first on Meydan Gazetesi.