The post İstanbul Metrosunda Kısa Süreli Arıza Yaşandı appeared first on Meydan Gazetesi.
]]>
İstanbul’da Kirazlı/Bağcılar-Yenikapı metro hattında yaşanan arıza yoğunluğa neden oldu.
M1B metro hattında saat 7.30 sıralarında elektronik arıza meydana geldi. Arıza nedeniyle seferler bir süre aksadı. Seferlerin yapılamadığı anlarda Bağcılar metro istasyonundaki kalabalık da git gide arttı.
The post İstanbul Metrosunda Kısa Süreli Arıza Yaşandı appeared first on Meydan Gazetesi.
]]>The post İstanbul’da Otobüs Kazası: 5 Kişi Hayatını Kaybetti, 25 Yaralı appeared first on Meydan Gazetesi.
]]>
Kaza, saat 06.15 sıralarında Kuzey Marmara Otoyolu Eyüpsultan Çiftalan mevki Edirne istikametinde meydana geldi. Edinilen bilgiye göre gece 00.00’da Karabükten aldığı yolcularla yola çıkan Metro turizme ait şehirler arası yolcu otobüsü, Yavuz Sultan Selim Köprüsü’nü geçtikten sonra otogara doğru giderken Eyüpultan Çiftalan mevkiinde otobüs sürücüsünün uyuması nedeni ile yoldan çıktı. Yaklaşık 100 metre yol kenarındaki toprak arazide ilerleyen otobüs beton üst geçidin ayağına çarptı.
Yolculardan Cemal Korkmaz, kaza sırasında bir anda kendini yerde bulduğunu, camdan çıktığını ifade etti. Korkmaz, “Bir anda oldu. Ben de uyuyordum. Şoför uyumuş. O an kendimi yerde buldum.” ifadelerini kullandı.
İstanbul Valiliği’nin yaptığı açıklama şöyle:
”Karabük’ten İstanbul’a seyir halindeki bir şehirlerarası yolcu otobüsü, bugün saat 07.00 sıralarında, Kuzey Marmara Otoyolu’nda Çiftalan Köprüsü mevkiinde bariyerlere çarparak yoldan çıkmıştır. 112 Acil Servis ekiplerimizden alınan ilk bilgilere göre; kazada 5 vatandaşımız hayatını kaybederken, 3’ü çocuk, 7’si yetişkin 10 yolcumuzun durumu ağır olmak üzere, 25 yolcumuz hastaneye sevk edilmiştir.”
The post İstanbul’da Otobüs Kazası: 5 Kişi Hayatını Kaybetti, 25 Yaralı appeared first on Meydan Gazetesi.
]]>The post Metro İnşaatı İşçilerinin Grev Kararı appeared first on Meydan Gazetesi.
]]>
İstanbul’da yapımı devam eden Kirazlı-Bakırköy metro hattının Bakırköy Meydanı durağında Bayburt İnşaat’a bağlı Cenda taşeron firmasına çalışan yaklaşık 40 işçi, 3 aylık maaşları ödenmeden işten çıkarıldı. Taşeron şirketin “zarar ettiği” gerekçesiyle işten çekilmesi sonrası, istifa etmişler gibi gösterilen işçiler 17 Ocak’ta bir hafta önce sigortalarının sonlandırıldığını öğrendi. Duruma tepki gösteren işçiler ödenmeyen ücretleri ve gasp edilen hakları için greve başladı.
Bayburt İnşaat’ın taşeron firma aracılığıyla çalıştırdığı işçiler, resmi olarak işten çıkarılmış olmalarına rağmen bir hafta boyunca çalışmaya devam etti. İşlerine son verildiğini öğrenen işçiler de çalışmalara son vererek, şantiyede greve başladı.
Taşeron firma, aynı zamanda 6 aydır kendilerine yemek sağlayan yemek şirketinin de parasını ödemedi. Şantiyede kötü şartlar altında çalıştırıldığını ifade eden işçiler, 10 gün önce sularının kesilmesiyle daha da zorlu koşullarda yaşamaya başladı.
The post Metro İnşaatı İşçilerinin Grev Kararı appeared first on Meydan Gazetesi.
]]>The post Yol Aslında En Çok Duvara Benzer! appeared first on Meydan Gazetesi.
]]>Bu Yol Nereye Gider Efendi?
Arter sözcüğü atardamar anlamına gelir, yani kalpten vücuda kan taşıyan damarlar. Fakat arter, aynı zamanda kara yolu anlamına gelir. Ara yollar, ana yollara bağlanır. Ana yollar merkezlere taşınır. Kapitalizm doğası gereği, sürekli merkezleri canlı tutmak, onları doyurmak durumundadır. O yüzden çevrede merkezi doyurabileceği ne varsa, onları yolları aracılığıyla merkeze taşır. Yollar, kapitalizmin damarlarıdır. Sürekli genişleme eğiliminde olan kapitalizm, yeni yollara, yeni damarlara ihtiyaç duyar. Dolayısıyla yeryüzü, mahallemiz, köyümüz, yaşam alanlarımız kötü niyetli bir cerrahın elinde tarumar edilir.
Bir Yol Hikayesi
Bu uzun süreden beri böyledir. Tarihte adını çok duyduğumuz İpek ve Baharat yollarından, Avrupalı soyluların sofralarını süsleyen tonla baharat, nazik tenlerini örten top top İpek geçer; medeniyet geçer; Asya ve Avrupalı efendilerin üzerinde yükseldikleri köleler geçer, ölüm ve zulüm geçer ama bir tek adalet geçmez. Üstelik yol sadece yerin üzerine değil, denizin üzerine de yapılır. Güney Kuzey Amerika’sına bakmadan Doğu Afrika’sından girilip Batı Afrika’sından çıkılır. Geride bağırsakları sökülmüş bir dolu coğrafya bırakılır; yüzlerinde aşağılanmanın, yok sayılmanın ve sömürülmenin yol yol yara yaptığı “üçüncü dünya ülkelerinin” sonuncu olmaya mahkum edilmiş yaşamları bırakılır.
Efendiler bir yere girdiklerinde oraya önce bir merkez, hemen ardından da yolları yaparlar. Yeşilçam filmlerinde taşrada “kasabaya-köye yol getirme” vaadiyle ortalarda dolanan işgüzar politikacılar, kapitalizmin kalp damar cerrahlarının neşterleridir. Yolun bağlandığı her yer, kapitalizmin besin kaynağına dönüşür. Bu damarlar kan vermez, onlar sondaj boruları gibi çalışır. Amasya’nın elması ile Güney Afrika’nın elması aynı mantıkla işleyen farklı yollardan yutularak merkezlere taşınır. Böylece tüm yaşam alanlarımız yollarla çevrilir. Yani kapitalizmin yaptığı tüm yollar kapitalistlerin kendileri için bir köprüye dönüşürken, biz ezilenler için hayatlarımızla kendimiz arasında birer sete dönüşür. Evet yol damara benzer, sondaj borusuna, yaşamlarımıza vurulmuş zehirli bir kırbaca. Ama aslında en çok duvara benzer!
Meselenin aslı şudur ki, ne zaman biri bize yol getireceğini söylese, aslında bizi yola getirmeye çalışıyordur. İktidarın getirdiği tüm yollar, yine kendisine çıkar. Yani yalan, talan ve ölüme…
Yol Aslında En Çok Duvara Benzer!
J.G Ballard, Beton Ada adlı kitabında, Londra’nın merkezinde işinden evine dönerken geçirdiği bir kaza sonucu, üç otoyolun kesiştiği bir noktadaki “beton ada”ya düşen bir karakterin hikayesini anlatır. O beton adada, yoldan gelip geçenlere kendisini kurtarmaları için sesini duyurmaya çalışan karakter için yollar, insanlar, dahası koca bir kent duvara dönüşmüştür. Ballard bu karakter üzerinden modern bir Robinson Crusoe hikayesi anlatır.
İşin fantastik kısmını ve Ballard’ın anlatı yeteneğini bir kenara koyacak olursak, durum bizim içinde pek farklı değil. Kentsel dönüşüm projeleri ile kentin dışına itilen ve itilmek istenen yoksullar, devasa otoyollar ile birbirinden ayrılmış mahallelerde, başka bir “tutsaklığın” parçası haline geliyorlar.
Bu tutsaklık kendini iki şekilde gösteriyor. Birincisi, geçmişte, büyük şehirlerden köylere, kasabalara açılan yollar vasıtası ile verimsizleştirilen yaşam alanlarından şehirlere göçmek zorunda kalan yoksullar, bugün de her gün mahallelerinden sürülüp, şehir merkezine göç etmek zorunda kalıyorlar. Sabahın çok erken saatlerinde üç kuruş para için sıkış tepiş otobüslere, metrolara, metrobüslere doluşan ezilenler; beylerin, efendilerin işlerini gördükleri fabrikalara, AVM’lere ve lüks semtlere gidip bütün gün çalıştırıldıktan sonra akşam yine aynı cefayı çekerek evlerine geri dönüyorlar. Kelime anlamlarından biri “ulaşımı sağlamak” olan yol, burada ezilenlerin mahalleri, aileleri dahası yaşamları ile kendileri arasında örülmüş bir duvara dönüşüyor.
Bir diğeri ise, daha doğrudan bir duvar işlevi görüyor. Devasa ana yolların arasına sıkışmış ve hemen dibindeki diğer mahalle ile bağlantısı kopmuş, adeta beton adalara dönüşmüş yaşam alanları. Böylesi bir yola/duvara verilebilecek en iyi örneklerden biri, 33 yıl önce TEM otoyolunun ortadan ikiye ayırdığı İstanbul Seyrantepe’deki Huzur Mahallesi olabilir. O dönemde mahalleyi ortadan ikiye bölenler, bir köprü yaparak durumu kurtarmaya çalıştıysa bile, 2010 yılında şu anda Galatasaray’ın kullandığı yeni stadın çevre düzenlemesi dahilinde söz konusu köprü yıkılmak istenmişti. 30 yıl önce komşularıyla aralarına koca bir yol giren Huzur Mahalleliler, ulaşımlarını sağladıkları köprünün yıkılmaması için ciddi bir direniş göstermişti. Huzur Mahalleliler köprünün yıkılmasına engel olamamış ve onun yerine yapılan üst geçitle avutulmaya çalışılmıştı. Fakat Huzur Mahallesi ve benzeri örnekler tüm İstanbul’da hatta neredeyse bütün büyük şehirlerde karşımıza çıkıyor. Eli kolu ana yollarla ve otobanlarla bağlanmış, nefessizlikten gözleri dışarıya çıkmış mahalleler.
“Yol Vermemek” Devrimci Bir Eylemdir!
Kapitalizm gün be gün büyümek, yeryüzünün en ücra köşesine ulaşmak ve orayı kendisine dönüştürmek için çabalamaya devam ediyor. Dün Huzur Mahallesi’ni ikiye bölen yollar, bugün ODTÜ ormanını yutuyor, yarınsa başka bir yere duvar örmeye devam edecek. Fakat bununla beraber ve bunlara rağmen, ezilenler de “yol vermiyor”! Gazi’de ya da Gülsuyu’nda yaşadıkları yerin dibindeki ana arterleri kapatan mahalleliler, Buenos Aires’teki çevre yollarını tıkayarak hammaddelere el koyan Barikatçılar, Cape Town’da evlerini yıkmaya gelen dozerleri ana yolda bozguna uğratan Gecekondulular farkında olarak ya da olmayarak kapitalizmin işleyişini sekteye uğratıyor. Çünkü kapitalizmin can damarları olan yollar tıkanırsa, kangren kaçınılmazdır.
Çünkü “yol vermemek” bizim için duvara dönüşen yolları, onlar için kangrene hatta ve hatta tüm bir sistem için kalp krizine dönüştürmektir!
The post Yol Aslında En Çok Duvara Benzer! appeared first on Meydan Gazetesi.
]]>The post Hep Beni Mi Buluyor? appeared first on Meydan Gazetesi.
]]>İstasyonda bir anons duyuluyor:
“Teknik bir arızadan dolayı seferlerimiz gecikmeli olarak yapılmaktadır. Taksim-Şişhane istasyonları işletmeye kapatılmıştır. Seferlerimiz Hacıosman-Osmanbey arasında yapılacaktır.”
Ortalık mahşer yeri gibi, Taksim metrosunda gideceği yere gidemeyen bir ‘iş çıkış saati kalabalığı’. Her akşam gördüğümden daha sinirli insanların yüzleri, benim de kaşlarım çatılıyor, “Akşam akşam bir bu eksikti” diyorum “şimdi yürü bakalım vuran ayakkabılarınla Kabataş’a”
Söylenen yalnız ben değilim, insanlar sinirli sinirli istasyondan dışarı çıkıyorlar, bu uğultunun içinde küfürleri duyabiliyorum. Bu sırada bir cümle çarpıyor kulağıma: “İntihar edecek başka yer mi yok ya, git evinde öl!” Sesin geldiği tarafa bakıyorum, kırk yaşlarında bir adam, gömleği pantolonu ütülü, işten çıkmış o da belli, hızlı hızlı otobüs duraklarına yürüyor… “Kadın kendini raylara atmış” diyor biri, “2 saat yol çekicez şimdi” diyor bir başkası, sesler devam ediyor…
“Hayatta yetişemeyiz biz o seansa”, “Böyle şeyler de hep beni bulur”, “Olacak iş mi ayıp yahu!”… “İnsanlar ne kadar bencil”…
Düşünüyorum da, ne kadar hakikaten?
Bir kadın kendini raylara atmış… Bencil miymiş? Hiç düşünmemiş işten çıkan insanların metroyu kullanacaklarını… O istasyonda intihar ettiğinde “Teknik bir arızadan dolayı” oranın 3 -4 saat kullanılamayacağını, insanların yolda kalacağını…
Kabataş’a doğru yürüyorum. Düşünüyorum da, bu kadın diyorum, hayatını sonlandırmaya karar vermiş, bu senaryoları düşünmesi mi gerekir? Düşünmediyse bu onun bencilliği midir? Yoksa bunların hiçbirinin bir öneminin kalmaması mıdır kendini raylara atıvermesinin nedeni?
“İnsanlar ne kadar bencil” diye soruyorum. Sinemaya yetişemiyor biri, diğeri eve geç kalıyor, metro seferleri yapılmıyor. Kadına küfrediyor çoğu, görmezsem yoksun “Git evinde öl” diyor. Ama düşünmüyor, neden atladı bu kadın? Düşünmüyor çünkü her gün evden işe, işten eve mekik dokurken, öfkelenecek bir sürü şey çıkıyor karşısına, yine trafikte kalıyor, ya da tam iş çıkışında fazla mesaiye bırakılıyor, planlarını iptal ediyor…
Ama işin en kötü tarafı, herkes bütün bunların sadece kendi başına geldiğini düşünüyor. Bu yüzdendir ki “hep beni bulur, bir bu eksikti” diye söylenip duruyor, duruyoruz…
Gerçek şu ki hepimiz böyle söylenmeye devam ettikçe, işe giderken benim ayakkabılarım vuracak, başka biri trafiğe takılacak ya da mesaiye kalacak. Ve biz bencilleştikçe sanacağız ki hep bizi buluyor…
The post Hep Beni Mi Buluyor? appeared first on Meydan Gazetesi.
]]>The post Jetona %50 Zam geldi! appeared first on Meydan Gazetesi.
]]>İstanbul’da raylı taşıma ve vapurlarda kullanılan jetonlara %50 zam yapıldı.
İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Topbaş bu fahiş zamları “Jetona yönelme olmasın diye yaptığımız bir çalışma” diyerek savundu. Topbaş, jetona yapılan zamlarla halkı elektronik kart kullanmaya teşvik ettiğini söyledi. Böylece elektronik kartla tek kullanım 1,95 lira iken, tek kullanımlık jeton ve tek kullanımlık kartlar 3 lira oldu. Özel halk otobüslerindeki biletçiler de bundan bir sene önce kaldırılmıştı. Jetonu bir anda kaldıramayan İstanbul Büyükşehir Belediyesi jeton’a kullanılamayacak fiyatlar biçerek ulaşımda yalnızca elektronik karta dönülmesini sağlayacak. Elektronik karta para yüklenen makinalar sadece banknotlarla çalışıyor. Mesela bir yerden bir yere gitmek için her seferinde 2 lira verecekken, makina sadece kağıt para yüklediğinden daha fazlasını peşinen vermiş oluyoruz. Bunlarla beraber bu uygulama, devletin yıllardır Türkiye’ nin çeşitli illerinde denediği elektronik kimlik denemeleri için detaylı bir araştırma alanı da teşkil ediyor. Çünkü jeton, bilet, tek kullanımlık kart kullanımının son bulduğu gün şehir içinde yolculuk etmesi gereken herkeste en az bir kimlik kartının olması gerekecek.
The post Jetona %50 Zam geldi! appeared first on Meydan Gazetesi.
]]>