Miguel Perez – Meydan Gazetesi https://meydan1.org Anarşist Gazete Sun, 19 Nov 2017 18:40:45 +0000 tr hourly 1 https://wordpress.org/?v=5.3.13 Interview with Anarchist Union CNT on Catalonia Referandum https://meydan1.org/2017/11/19/interview-with-anarchist-union-cnt-on-catalonia-referandum/ https://meydan1.org/2017/11/19/interview-with-anarchist-union-cnt-on-catalonia-referandum/#respond Sun, 19 Nov 2017 18:40:45 +0000 https://test.meydan.org/2017/11/19/interview-with-anarchist-union-cnt-on-catalonia-referandum/ We have interviewed CNT Foreign Relations Secratary Miguel Perez about CNT’s general strike, oppression, attacks and political developments following the Catalonia Referandum. – What does Puigdemont’s last speech mean? Everyone was expecting more radical speech, especially afterwards the police attack to the Catalan people during the referandum process. Is this a part of strategy? As […]

The post Interview with Anarchist Union CNT on Catalonia Referandum appeared first on Meydan Gazetesi.

]]>

We have interviewed CNT Foreign Relations Secratary Miguel Perez about CNT’s general strike, oppression, attacks and political developments following the Catalonia Referandum.

– What does Puigdemont’s last speech mean? Everyone was expecting more radical speech, especially afterwards the police attack to the Catalan people during the referandum process. Is this a part of strategy?

As you know, the situation changes in Catalonia by the hour. It’s very difficult to keep pace with events, even for comrades on the ground. So, by the time this interview goes to press, I’m sure any answer will be outdated!.
However, yes, Puigdemont gave a speech, kind of declaring independence but putting it immediately on hold, to allow for “negotiations”. To be honest, it wasn’t clear to anyone what he meant and, in any case, the prospect of the central government engaging in meaningful negotiations was non-existent. To all regards, his was an attempt to buy time, though it obviously led to nowhere. So, I don’t think it was part of a strategy, but rather a tacit recognition of his lack of choices.
On the one hand, the Catalan government has no way to enforce a single sided declaration of independence. This would immediately prompt the central government to suspend the local parliament (which is very likely to happen as of tomorrow, 28-10-2017, anyway) and use the police or the army to crack down on the independentist movement. But any declaration of independence is always going to be single sided, as the central government is NEVER going to agree to that.
On the other hand, he’s in a government coalition with some leftist hardcore independentist parties, which are pushing for that declaration to happen and threaten to withdraw their support and bring down the local government otherwise. There’s also a lot of people (tens of thousands) all the time in the streets, in rallies and demonstrations, demanding independence, adding pressure on Puigdemont and his government, calling them traitors (with reason).
He’s the prototypical right-wing moderate nationalist politician, who stirs up people’s mobilisation to serve his own ends and interests, and then finds himself trapped by that same mobilisation. I bet he now just wants to hide in a dark place and cuddle!
But the solution is at hand. The central government is about to step in with even more repression, which will allow Puigdemont to say that he tried hard to have a negotiated solution, but to no avail.
What will happen after this weekend is anyone’s guess, but it doesn’t look well.

– Before the referandum, we have witnessed many protest for the independence of Catalonia. What about the counter-protests of nationalists? Who had organised these protests? Did Catalan people really join these marches? What is the affect of these protests?

There’s always been a large part of the Catalan people who wanted independence, but this has by no means been unanimous. Even within nationalists, not all of them wanted independence. For instance, Puigdemont’s party, which has been ruling Catalonia on and off for the last 40 years, never had any declared independentist aims. It was rather comfortable making dealings with the Madrid government to achieve other goals within the framework of the Spanish constitution and regime. So, yeah, it’s likely many Catalans do not support independence, though it’s clear the vast majority do, by now. Even if they didn’t before the 1st of October, police repression may have done a great deal to convince them of the need to break away from Spain!
The main problem is in the rest of Spain. The country’s unity has long been a rallying banner for the far right, and we are already seeing many people leaning more to the right as a reaction to the Catalan drive for independence. This can give new breath to fascist groups, which were until now fairly small (though far too big to my liking!). They are already staging rallies and demonstrations of their own, or taking part in larger rallies for Spain’s unity, where they’re been worryingly well received by those attending.
This drive to the (far) right is in consonance with the calls for more repression that many “democratic” forces are issuing these days, which does not fare well for any dissidence. It’s a truly worrying perspective.
Giving the developments in Turkey over the last few years, I’m sure you can relate to the threat we’re facing here, even when there also are, no doubt, huge differences.

– How does CNT’s perspective on Catalonia Referandum? As anarchists, how do we understand the position of Catalonia; as freedom of the people or as a declaration of a new state? 

In any situation of social upheaval and mobilisation, like the one going on in Catalonia at the moment, there are always many agendas at play. Right now, for most people on the street, the main issue is creating a new independent state. There’s no hiding it. It’s a purely nationalist agenda.
But by mobilising hundreds of thousands of people, getting them to organise meetings in their neighbourhoods, attend rallies, etc., other issues are coming to the fore, as well. For example, it’s OK to complain about police violence on referendum day, but most activists don’t forget that the Catalan leaders of today ordered a similar repression against the Indignados movement in 2011. So by no means nationalist leaders keep a tight control on the people, once you get them out on the streets. There’s a constant tension between strictly nationalist aims and other social and economic issues creeping forward, that is mostly regulated by events on the ground.
We, in CNT, see this as a chance to put our message across, encourage people to organise by themselves and go beyond strictly nationalist issues. Our position, as stated in our congress agreements, renewed in December 2015, is that we stand for people’s self-determination across the whole world (obviously, in Catalonia too). But we understand self-determination not as state building, but as self-management, that is, it must include issues like workers control of production and consumption, a direct democracy from the bottom up in a confederation, etc. On that respect, we’re neither concerned nor worried by the creation of a new state, but our concern is to advance the cause for self-management of the working class.
I know it’s a fine line we have to walk here. We’re trying to avoid playing into the hands of nationalist politicians, while being out in the streets with the people, for instance, against repression, and putting our message across. We’ve been criticised for it and there has been (and is) a lot of debate within our ranks about how to best do it. It’s only normal that at difficult times we hesitate on the way forward. I’m confident that CNT’s internal mechanisms for debate and collective decision making will allow us to steer the best course we can think of.
But consider this: there have been hundreds of events (demonstrations, rallies, the referendum itself…) to support independence, and CNT has neither called to take part in them nor supported them in any way. Instead, our comrades have been extremely active on the ground (where we have the means, which are far less that we would like or need), addressing meetings, talking at rallies, putting out leaflets and posters, explaining our point of view and stressing the need to go beyond just a demand for independence. I don’t think anyone can say we have just given in to the nationalists!

– We know the attraction of anarchist movement on Catalan independence movement in history. How is the situation now, what is the affect of anarchist movement in Catalonia now?

The anarchist and libertarian movement has, by no means, the influence and presence that it once had in Catalonia. Back in the days, when nationalist politicians wanted to stir the people into action to support their aims (as they are doing now), they had to go through the anarchists and the CNT, who might decide to support them or not. It made sense then to discuss the relationship between anarchism and nationalism on practical terms and in particular situations.
Large as it can be, when compared to other parts of the world, the anarchist movement in Catalonia is much smaller than it was in the 1930s and its ability to determine events is negligible. Same with the CNT. Saying otherwise would be fanciful. The best we can hope for is to influence matters, when there are large mobilisations, putting our message across. This we are trying to do, as explained.
In this context, having arguments about whether one libertarian organisation’s positions are playing into the hands of the nationalists is wishful thinking. Nationalists are going to play their hand anyway, because they don’t need us to get the people out in the streets anymore. Once they have put the wheels in motion, all we can do is trying to put our message across and take matters beyond their intended original goals. Which is no small task, considering our means, by the way. We can either do that, or stay away altogether and watch events unfold passively. This is the only real option. As a revolutionary organisation, CNT has decided not to shy away from the challenge.
All that said, my understanding is that there are different attitudes towards independence among the anarchists. While groups like Embat share a similar analysis to ours (with countless differences, no doubt), others have taken a decided anarcho-nationalist position and support independence outright. The fact is that we have found common ground with some anarchist organisations, to the extent that they featured in our call for the general strike in Catalonia on the 3rd of October and in our joint propaganda.

– As CNT, you have organised a general strike for supporting the Catalan people against the fascist reactions. Did the strike reach its aim in Catalonia and Spain?

The strike was only to take place in Catalonia on the 3rd of October, while many other solidarity rallies were called for, across Spain, for that evening. It was organised together with many other smaller unions, some closer to the nationalists, some more libertarian-leaning, so it was a joint initiative.
In the days leading to the independence referendum on the 1st of October, the central government had been building up a massive police presence across Catalonia to stop it from happening. As was anticipated, the repression on the day was widespread. Many of us could tell in advance that this would in turn lead to more protests and a period of civil disobedience, which was indeed the case. As such, it was only natural for us to call for a general strike, as the tool of choice for the unions and the working class in general, to protest, but also to disrupt police operations.
The shared perception is that the strike was a success. Many people stopped working for the day and tens of thousands joined the different rallies. In many towns, pickets blocked the roads to prevent police reinforcements from getting in or from moving around, getting supplies, etc.
As for CNT, we would have liked to be able to do more and have a larger presence across Catalonia. While some unions, that have a strong local presence, were incredibly active and successful, others were not so much, as their numbers are smaller, they are less active, or both. But altogether it was well worth it. Having CNT pickets in towns with banners reading “for liberties and rights! Bring down the regime!”, or comrades addressing thousands strong rallies with our distinctive message can only be viewed as positive.
One thing worth mentioning, is that this was the first time in some 40 years, that a general strike was organised by alternative unions, without the two mainstream business unions being involved. That’s a change of paradigm for you, right there. On this respect, it was a resounding success.
I also have to mention the solidarity that many comrades across the globe have shown, organising pickets or rallies in Spanish embassies, putting up our statements, etc. As you might know, CNT is in the process of creating a new international, together with our sister organisations, FAU, USI, FORA, IWW, etc. This has already strengthened our ties (and it shows, there were more than 50 events on the 3rd across the globe!), while many other organisations, including DAF, have expressed their solidarity in many different ways. We can’t be thankful enough to all of you.

– Another referandum had occured in Başur(South) Kurdistan. And Iraq is getting control of the cities of Kurdistan one by one. Turkey and Iran are also supporting this situation. How do we understand all of these events, if we want to read the Kurdistan and Catalonia referandum together? Is it something like a wave in whole world? 

Yes, and there was also a referendum in Scotland which might be repeated soon after the vote on Brexit!
Has the dead bell for the nation state been told? I’m afraid not. If you look at these events, they aim at creating new states, as is the case in Başur. Barzani’s project for an independent oligarchic petrol state is similar in many ways to the Catalan leaders’ idea of statehood. Different flag and language, same old structures and economy. Maybe there’s a global trend towards breaking lager states into smaller ones, I don’t know, but this wouldn’t necessarily be a positive development.
Some anarchists argue for independence saying that the smaller the state, the easier it is to fight against it. Sure! That’s why San Marino and Monaco (or the Vatican City, for that matter) are long stablished libertarian communist societies. Jokes aside, it’s difficult to see how smaller states that are the outcome of a long communal struggle for independence are going to be less homogeneous and easier to crack than larger colonialist centralised ones.
Instead, what I find extremely compelling are the examples of society building from below that we have in Rojava and many other Kurdish communities. Specially since, in accordance with democratic confederalism, they do away with the notion of the nation state. I think these examples provide a clue to the whole situation and are an inspiration to all.
Because what we see globally is a breaking down of the tacit pact that has kept “democratic” societies going on for decades. As the economic crisis ravaged many societies across the world, from 2007 onwards, and it became obvious that the elites (political and economic, this including business unions) could no longer guarantee the expected level of income to the working class, waves of unrest swept across the world. In some places, this meant the rise of xenophobic fascist politicians, in some others, massive protest movements. Mix this with countless local factors and some years later you have certain local elites at the forefront if independentist movements.
Is this another case of “change everything, so everything stays the same”? I don’t know, it doesn’t really matter. What matters is if this energy can be harnessed towards deep revolutionary change, beyond the original plans of the politicians.
We can only find the answer to this question by pushing in that direction.

Thanks for the answers. We salute the struggle of CNT.

Thank you to Meydan Newspaper for letting us explain our views.
IN SOLIDARITY!


This interview was published in the 41. volume of Meydan Newspaper

 

The post Interview with Anarchist Union CNT on Catalonia Referandum appeared first on Meydan Gazetesi.

]]>
https://meydan1.org/2017/11/19/interview-with-anarchist-union-cnt-on-catalonia-referandum/feed/ 0
Röportaj: Anarşist Sendika CNT ile Katalonya Referandumu Üzerine https://meydan1.org/2017/11/05/roportaj-anarsist-sendika-cnt-ile-katalonya-referandumu-uzerine/ https://meydan1.org/2017/11/05/roportaj-anarsist-sendika-cnt-ile-katalonya-referandumu-uzerine/#respond Sun, 05 Nov 2017 20:11:40 +0000 https://test.meydan.org/2017/11/05/roportaj-anarsist-sendika-cnt-ile-katalonya-referandumu-uzerine/ Katalonya Referandumu’nun ardından, CNT’nin genel grevini, referandum sonrası yaşanan baskı ve saldırıları, politik gelişmeleri değerlendirmeleri için CNT Dış İlişkiler Sekreteri Miguel Perez bir röportaj gerçekleştirdik. Puigdemont’un son açıklaması ne anlama geliyor? Özellikle referandum süreci boyunca polisin Katalan halkına saldırmasının ardından, herkes daha radikal bir konuşma bekliyordu. Bu, stratejinin bir parçası mı? Miguel Perez: Bildiğiniz gibi […]

The post Röportaj: Anarşist Sendika CNT ile Katalonya Referandumu Üzerine appeared first on Meydan Gazetesi.

]]>

Katalonya Referandumu’nun ardından, CNT’nin genel grevini, referandum sonrası yaşanan baskı ve saldırıları, politik gelişmeleri değerlendirmeleri için CNT Dış İlişkiler Sekreteri Miguel Perez bir röportaj gerçekleştirdik.

Puigdemont’un son açıklaması ne anlama geliyor? Özellikle referandum süreci boyunca polisin Katalan halkına saldırmasının ardından, herkes daha radikal bir konuşma bekliyordu. Bu, stratejinin bir parçası mı?

Miguel Perez: Bildiğiniz gibi Katalonya’da durum saat başı değişiyor. Bölgedeki yoldaşlar için bile olayları takip etmek çok zor. Bu yüzden, bu röportaj basılana kadar geçen sürede herhangi bir cevabın zaman aşımına uğrayacağına eminim!

Bununla birlikte, evet, Puigdemont, “müzakerelerin” başlamasını sağlamak için bağımsızlığı ilan eden, ama hemen ardından askıya alan bir konuşma yaptı. Dürüst olmak gerekirse, ne demek istediğini kimse açıkça anlamadı ve her halükarda, merkezi hükümetin anlamlı görüşmeler yapma ihtimali yoktu. Dolayısıyla, bunun bir stratejinin parçası olmaktan ziyade kendi seçeneksizliğini örtük olarak kabullenmesi olduğunu düşünüyorum.

Bir taraftan, Katalan hükümetinin tek taraflı bir bağımsızlık ilanını dayatması mümkün değil. Bu, merkezi hükümeti yerel parlamentoyu askıya almaya (ki yarın, 28-10-2017 itibariyle gerçekleşmesi muhtemel) ve polisi veya orduyu kullanarak bağımsızlık yanlısı hareketi ezmeye teşvik edecektir. Ancak herhangi bir bağımsızlık ilanı her zaman tek taraflı olacaktır, çünkü merkezi hükümet bunu asla kabul etmeyecektir.

Öte yandan, içinde bulunduğu hükümet koalisyonunda, bu bildirgenin gerçekleşmesini zorlayan ve aksi takdirde desteklerini geri çekerek yerel hükümeti çökertmekle tehdit eden bazı radikal bağımsızlık yanlısı partiler var. Ayrıca sürekli olarak sokağa çıkan, mitinglerde, gösterilerde bağımsızlık talep eden çok sayıda insan -on binlerce kişi, haklı olarak- Puigdemont’e ve hükümetine hain diyor ve bu da onların üzerindeki baskıyı artırıyor.

Sağ kanat ılımlı milliyetçi politikacı prototipinden beklenileceği gibi, kendi amaçları ve çıkarları için halkı hareketlenmeye teşvik ediyor ve sonra da aynı hareketlenme tarafından sıkışıp kalmış buluyor.

Ancak elinin altında bir çözüm var. Merkezi hükümet baskıyı artırarak müdahale etmek üzere. Bu da Puigdemont’un müzakereli bir çözüm için çok uğraştığını ama işe yaramadığını söylemesine fırsat verecek.

Referandumdan önce, Katalonya’nın bağımsızlığı için birçok protesto yapıldı. Milliyetçilerin karşı protestoları da oldu. Bu karşı protestoları kim düzenledi? Katalan halkı bu yürüyüşlere gerçekten katıldı mı? Bu karşı protesto gösterilerinin etkisi nedir?

Katalan halkının büyük bir kısmı her zaman bağımsızlık istemiştir, ancak bu hiçbir şekilde bir oybirliği değildir. Milliyetçiler arasında bile, bağımsızlık istemeyenler var. Örneğin, son 40 yıldır Katalonya hükümetlerine girip çıkan Puigdemont’un partisinin hiçbir zaman bir bağımsızlık amacı olmadı. İspanyol anayasası ve rejimi çerçevesinde başka amaçlarını gerçekleştirmek için Madrid hükümeti ile iş yapmak oldukça rahattı. Evet, muhtemelen bağımsızlığı desteklemeyen birçok Katalan var, ancak büyük çoğunluğun desteklediği artık açıkça ortaya çıktı. 1 Ekim’den önce desteklemeseler bile, polisin baskısı onları İspanya’dan ayrılmanın gerekliliğine ikna etmiş olabilir!

Asıl sorun İspanya’nın geri kalanında. Ülkenin birliği uzun zamandır aşırı sağın altında toplandığı bir sembol oldu ve birçok insanın şimdiden, Katalan bağımsızlık hamlesine tepki olarak sağa yöneldiğini görüyoruz. Bugüne kadar oldukça küçük olan faşist gruplar burada hareket imkanı bulabilirler. Kendi miting ve gösterilerini düzenlemeye başladılar ve İspanya’nın birliği için düzenlenen daha büyük mitinglerde endişe verici derecede iyi karşılandılar.

Bu aşırı sağa yönelim, birçok “demokratik” gücün bugünlerde yayımladığı, daha fazla baskıya yönelik çağrılarla uyumlu ve herhangi bir muhalefet için iyi bir gidişat yok. Durum gerçekten endişe verici.

Son birkaç yıldır Türkiye’de yaşanan gelişmeleri düşünürsek, kuşkusuz büyük farklılıklar olsa da burada karşı karşıya olduğumuz tehditlerle bir bağ kurabilirsiniz.

CNT’nin Katalonya Referandumu konusunda nasıl bir perspektifi var? Anarşistler olarak Katalonya’nın konumunu nasıl anlamalıyız; halkın özgürlüğü mü, yeni bir devlet ilanı mı?

Şu anda Katalonya’da olduğu gibi, toplumsal ayaklanma ve hareketlenmeyle ilişkili çok sayıda gündem vardır. Şimdilik, sokaktaki çoğu insan için ana konu yeni bir bağımsız devlet yaratmaktır. Saklanacak bir şey yok. Bu tamamen milliyetçi bir gündem.

Ancak yüz binlerce insan hareketlendiğinde, mahallelerinde toplantılar düzenleyip, mitinglere katıldıklarında, başka meseleler de ön plana çıkıyor. Örneğin, referandum günü polis şiddetinden şikayet etmek hoş karşılanıyor, ama birçok eylemci bugünkü Katalan liderlerin 2011’de Öfkeliler Hareketine karşı benzer bir baskı emri verdiğini unutmuyor. Bu yüzden, insanlar bir kere sokağa çıktıktan sonra milliyetçi liderlerin halkı sıkı bir şekilde kontrol altında tutmaları mümkün değil. Tümüyle milliyetçi amaçlar ve tırmanarak yükselen diğer toplumsal ve ekonomik meseleler arasında sürekli bir gerginlik var.

CNT olarak bu durumu, kendi sözümüzü söylemek için, insanları öz örgütlenmeye ve tümüyle milliyetçi amaçların ötesine geçmeye teşvik etmek için bir fırsat olarak görüyoruz. Aralık 2015’te yenilenen kongre kararlarımızda belirttiğimiz gibi, dünya çapında tüm halkların özgürlük iradelerini destekliyoruz (tabi ki Katalonya’da da). Ancak, özgürlük iradesinden anladığımız, devlet kurmak değil, bir özyönetim, yani üretim ve tüketimde işçilerin kontrolü, bir konfederasyon içinde tabandan yukarı doğru bir doğrudan demokrasi vb. konuları içermesi gerekiyor. Bu açıdan bakıldığında, yeni bir devlet kurulmasıyla ne ilgileniyoruz ne de endişeleniyoruz, ancak meselemiz işçi sınıfının özyönetim davasını ilerletmektir.

Burada ince bir çizgide yürümemiz gerektiğini biliyorum. Örneğin, baskıya karşı insanlarla birlikte sokağa çıkarken, sözümüzü söylerken, milliyetçi politikacılara koz vermemeye çalışıyoruz. Zor zamanlarda, hareket etmek konusunda tereddüt etmemiz normaldir. CNT’nin tartışan ve kolektif karar alan iç mekanizmalarının, düşünebileceğimiz en iyi yoldan gitmemizi sağlayacağına inanıyorum.

Ancak şunu düşünün: Bağımsızlığı destekleyen yüzlerce eylem oldu ve CNT ne onlara çağrı yaptı ne de hiçbir şekilde onları destekledi. Bilakis, yoldaşlarımız bölgede son derece aktif bir şekilde, toplantılar ve mitinglerdeki konuşmalarıyla, broşür ve posterleriyle, bakış açımızı anlattılar ve bağımsızlık talebinin ötesine geçmenin gerekliliğini vurguladılar. Kimse meydanı milliyetçilere bıraktığımızı söyleyemez!

Anarşist hareketin tarihteki Katalan bağımsızlık hareketi üzerindeki etkisini biliyoruz. Durum şimdi nasıl, anarşist hareketin Katalonya’daki etkisi nedir?

Anarşist ve özgürlükçü hareket, bir zamanlar Katalonya’da sahip olduğu etki ve varlığa asla sahip değildir. O günlerde milliyetçi politikacılar (şimdi yaptıkları gibi) insanları amaçlarına destek olmak için harekete geçirmek istediğinde, anarşistleri ve CNT’yi ikna etmeleri gerekiyordu.

Dünyanın diğer bölgeleriyle karşılaştırıldığında olabildiğince geniş olan Katalonya’daki anarşist hareket, 1930’lu yıllarda olduğundan çok daha küçük ve olayları belirleme olasılığı yok denecek kadar azdır. CNT de aynı şekilde. Aksini söylemek gerçek dışı olurdu. Büyük hareketlenmeler olduğunda sözümüzü söyleyerek en fazla, meseleleri etkilemeyi umabiliriz. Yukarıda açıkladığım gibi bunu yapmaya çalışıyoruz.

Bu bağlamda, bir özgürlükçü örgütün pozisyonlarının milliyetçilere koz verip vermediğini tartışmak, hüsnükuruntudan ibarettir. Milliyetçiler zaten ellerindeki tüm kozları oynayacak, çünkü artık halkı sokağa çıkarmak için bize ihtiyaçları yok. Onlar çarkları döndürmeye başladıktan sonra tek yapabileceğimiz sözümü söylemek ve meseleleri ilk başta amaçlanan hedeflerinin ötesine taşımaya çalışmaktır. Etki alanımızı göz önüne alırsak, azımsanacak bir görev değil. Bunu yapabiliriz ya da tamamen uzak durup olayların gelişmesini izleriz. Devrimci bir örgüt olarak CNT zorluklardan uzak durmamaya karar verdi.

Bütün bunlar bir yana, anarşistler arasında bağımsızlığa karşı farklı tutumlar olduğunu biliyoruz. Embat gibi gruplar bizimkine benzer bir analizde bulunurken bazıları daha farklı bir tavır almış ve tamamen bağımsızlığı desteklemiştir. Gerçek şu ki, bazı anarşist örgütlerle, 3 Ekim’de Katalonya’daki genel grev çağrısı ve ortak propaganda ölçüsünde ortak zemin bulduk.

CNT olarak, faşist reaksiyonlara karşı Katalan halkını desteklemek için bir genel grev örgütlediniz. Grev, Katalonya ve İspanya’da amacına ulaştı mı?

Grev 3 Ekim’de Katalonya’da gerçekleşecekken, İspanya çapında o akşam için birçok dayanışma mitingi çağrısı oldu. Bazıları milliyetçilere yakın, bazıları daha özgürlükçü eğilimli olmak üzere birçok küçük sendikayla birlikte örgütlenen, ortak bir inisiyatifti.

1 Ekim bağımsızlık referandumuna giden günlerde, merkezi hükümet referandumu engellemek için Katalonya çapında geniş çapta polis yığınağı yaptı. Beklendiği gibi, o gün geniş çapta bir baskı oldu. Sendikaların ve genel olarak işçi sınıfının tercih ettiği protesto aracı olduğu için, hem de polis operasyonlarını aksatmak için genel grev çağrısı yapmamız doğaldı.

Genel algı, grevin başarılı olduğu yönünde. Birçok kişi gün boyunca çalışmayı bıraktı ve on binlercesi değişik mitinglere katıldı. Birçok şehirde protestolar, polis takviyelerinin içeri girmesini ya da ulaşımını, malzeme almasını vb. önlemek için yolları tıkadı.

CNT olarak, daha fazlasını yapabilmek ve Katalonya genelinde daha büyük bir varlık gösterebilmek isterdik. CNT’nin “özgürlükler ve haklar için! Rejimi alaşağı et!” pankartlarıyla greve çıkması ya da yoldaşların mitinglerde binlerce insana özgün sözümüzü söylemesi olumlu olarak değerlendirilebilir.

Değinmek gereken başka bir konu ise, 40 yıldan beri ilk kez, iki ana akım işveren sendikası olmadan, alternatif sendikalar tarafından bir genel grev örgütlenmiş olmasıdır. Bu açıdan büyük bir başarıydı.

Ayrıca, İspanya elçiliklerinin önünde eylem yapan veya miting düzenleyen, beyanlarımızı yayınlayan vb. dünya çapında yoldaşların gösterdiği dayanışmaya değinmeden geçemem. Bildiğiniz gibi, CNT, kardeş örgütleri FAU, USI, FORA, IWW, vb. ile birlikte yeni bir enternasyonal yaratma sürecindeyiz. DAF dahil birçok örgüt farklı şekillerde dayanışma gösterdi ve bağlarımız güçlendi.

Başur (Güney) Kürdistan’da bir başka referandum gerçekleşti. Ve Irak, Kürdistan şehirlerini tek tek ele geçiriyor. Türkiye ve İran da bu durumu destekliyor. Kürdistan ve Katalonya referandumlarını birlikte okumak istersek, tüm bu olayları nasıl anlarız?

İskoçya’da da bir referandum vardı ve Brexit oylamasından hemen sonra da tekrarlanabilir!

Ulus devlet için ölüm çanları çaldı mı? Maalesef hayır. Bu olaylara bakarsanız, Başur’da olduğu gibi, yeni devletlerin kurulması amaçlanıyor. Barzani’nin bağımsız bir oligarşik petrol devleti projesi birçok açıdan Katalan liderlerinin devlet fikrine benziyor. Farklı bayrak ve dil, aynı eski yapılar ve ekonomi. Belki de daha büyük devletlerin daha küçük olanlara bölünmesiyle ilgili küresel bir eğilim var, bilmiyorum, ama bu illa olumlu bir gelişme olmayabilir.

Bazı anarşistler bağımsızlığı savunurken, devlet ne kadar küçük olursa karşı mücadele o kadar kolay olur diyorlar! Bağımsızlık için yapılan uzun toplumsal mücadeleyle ortaya çıkacak olan küçük devletlerin nasıl olup da sömürgeci büyük merkezi devletlerden daha az homojen olacağı ve daha kolay yıkılacağını anlamak zor.

Bunun yerine, Rojava’da ve diğer birçok Kürt toplumunda gördüğümüz tabandan toplumsal inşa örnekleri son derece cazip buluyorum. Özellikle, demokratik konfederalizmle uyumlu olarak ulus devlet fikrinden vazgeçmelerini. Bence bu örnekler durumun tamamına bir ipucu sağlayabilir ve herkes için bir ilham kaynağı olabilir.

Çünkü küresel olarak gördüğümüz şey, “demokratik” toplumları on yıllardır sürdüren örtük paktın parçalanmasıdır. Ekonomik krizin 2007 yılından itibaren birçok toplumu tahrip ettiği bir dönemde, elitlerin -patron sendikaları da dahil olmak üzere politik ve ekonomik- işçi sınıfının beklediği gelir düzeyini garanti edemeyeceği açıkça ortaya çıkınca dünya çapında bir huzursuzluk dalgası yayıldı. Bu bazı yerlerde yabancı düşmanı faşist politikacılar, bazılarında ise kitlesel protesto hareketlerinin ortaya çıkması anlamına geliyordu.

Bu bir, “her şeyi değiştirin, böylece her şey aynı kalsın” durumu mu? Bilmiyorum, ama aslında önemli değil. Önemli olan, bu enerjinin, politikacıların ilk planlarının ötesinde, derin bir devrimci değişim için kullanılabilmesidir.

Bu sorunun cevabını yalnızca bu yönde giderek bulabiliriz.

Röportaj için teşekkürler. CNT’nin mücadelesini selamlıyoruz.

Görüşlerimizi açıklama fırsatını verdiğiniz için Meydan Gazetesi’ne teşekkür ederiz.

DAYANIŞMAYLA!

The post Röportaj: Anarşist Sendika CNT ile Katalonya Referandumu Üzerine appeared first on Meydan Gazetesi.

]]>
https://meydan1.org/2017/11/05/roportaj-anarsist-sendika-cnt-ile-katalonya-referandumu-uzerine/feed/ 0