23 Mart’ta 500. gününe girecek Yüksel Caddesi’ndeki “İşimizi Geri İstiyoruz” eylemi direnişçileri, 500. gün için çağrı yaptı.

Yüksel Caddesi’ndeki direnişçilerinden Nuriye Gülmen’in “Yüksel direnişinin 500’üncü günü 23 Mart’ta, saat 18:00’de Mimarlar Odası önünde toplanıyoruz.” diyerek çağrısını yaptığı eylemin programı, Yüksel Direnişçileri imzasıyla paylaşıldı. 23 Mart-1 Nisan arasında gerçekleştirilecek etkinlikler, basın açıklamasıyla başlayacak.

The post Yüksel Direnişi’nin 500. Günü Etkinlikleri appeared first on Meydan Gazetesi.

Nuriye Gülmen ve Semih Özakça’nın başlattığı açlık grevi bugün 274’üncü gününde.

Gülmen Hürriyet’ten Gamze Kolcu’nun sorularını yanıtladı.

Gülmen, “Tek ve çok basit bir talebimiz var. İşimizi istiyoruz” dedi.

‘Biz bunu yatağa bağlayalım, kelepçe takalım’

“En zoru Numune süreciydi. Yoğun bakımın kapısı şeffaftı ve perdeyle örtülüyordu. Jandarmaların beni izlediklerini görünce gidip perdeyi çektim. Ayağa kalkabildiğimi görünce, ‘Biz bunu yatağa bağlayalım, kelepçe takalım’ dediler. Geceleri gelip, ölü müyüm değil miyim diyerek dürtüklüyorlar. Onların sürekli odaya girmesi benim için korkunçtu”

“Hasta Değil Direnişçiyim. İşimi Geri İstiyorum”

Hastanedeki odasına günlerce uğraşarak ‘Hasta değil direnişçiyim. İşimi geri istiyorum’ yazısı astığını söyleyen Gülmen; “Jandarmalar yazıyı söküp attılar. 13 gün sonra yoğun bakımdan hastanenin mahkum koğuşuna indirildim. Oda kot altında, demir parmaklıklıydı. Gece-gündüz ortamın renginin, havasının, kokusunun değişmediği bir yer. İnsanı gece ve gündüzü ayırt edemeyeceği bir ortamda tutmak işkence yöntemidir. Açlık grevcisi Bobby Sands’in ‘Yarım Kalmış Bir Şarkı’ kitabını okudum. Sands, 60 küsür gün açlık grevinde kalıyor ve hayatını kaybediyor. ”

“İyi Kotardım”

“Çok zayıfladım, sağlık durumum iyi değildi ama iyi kotardığımı düşünüyorum… Bol bol kare bulmaca, sudoku çözdüm. Ağrılarımla, başka bir şeye odaklanarak baş edebiliyordum. Savcının ilk tahliye istediği pazartesi günü çok mutlu oldum. Uzun bir aradan sonra ‘kuvvetli suç şüphesi’ dediler. O cümleyi duymaktan nefret ediyorum.”

“Bu Duygu Herşeye Değer”

“Eve gelip ambulanstan indiğimde gördüğüm müthiş kalabalık, ‘Bu duygu yaşadığım her şeye değer’ dedirtti.”

“Dışarıda Olmak Bir Lütuf Değil”

Numune Hastanesi’nden çıkartıldığında  34 kilo olduğunu görünce tartının bozulduğunu sandığını söyleyen Gülmen şöyle konuştu:  “Dışarı çıktığımda 36 geldim. Hangisi doğru bilmiyorum. İnsanlar, ‘Tahliye oldunuz. Hadi bırakın’ diyorlar. Biz zaten dışarıda başladık açlık grevine ve dışarıda olmak bir lütuf değil bizim için. Tek ve çok basit bir talebimiz var. İşimize iade edin.”

“Tutsaklık bitti, açlık da bitecek”

Anne  Cemile Gülmen, “Tutsaklık bitti, açlık da bitecek” diyor.

Anne Gülmen, destek mesajı verirken, espirili bir dille, ” Zor günlerin sonunda, Nuriye işine iade edilip biraz toparlandığında ona sopa atacağım. Biraz iyi olsun, etlenip butlansın döveceğim. Çok üzüldük. Açlık grevlerinin bitmesinden başka bir isteğim yok” dedi.

The post Gülmen: “Tek ve çok basit bir talebimiz var. İşimizi istiyoruz” appeared first on Meydan Gazetesi.

Direniş, tam bir yıl önce, işinden atılan akademisyen Nuriye Gülmen‘ in  ”Açığa Alındım İşimi Geri İstiyorum” döviziyle Ankara/Yüksel Caddesi’nde eylem yapmasıyla başlamıştı. Direniş o günden beri, tıpkı Nuriye Gülmen gibi açığa alınan,Semih Özakça ve eylemlerine destek veren binlerce insanla beraber büyüyerek devam ediyor.

Nuriye‘nin 1 yıl önce Yüksel Caddesi’nde açtığı dövizle Taksim Meydanı’na çıkan ”Nuriye ve Semih İçin Dayanışma” üyesi Meltem Servi, bir süre sonra polis tarafından darp edilerek gözaltına alındı.

The post Nuriye Gülmen İle Dayanışma Eylemi Yapan Meltem Servi Gözaltına Alındı appeared first on Meydan Gazetesi.

OHAL’in ardından iktidarın yayınladığı KHK’larla işlerinden atılan binlerce akademisyen ve öğretmenden sadece ikisiydi onlar. Akademisyen Nuriye Gülmen ve öğretmen Semih Özakça’nın Kasım 2016 yılından itibaren “işlerini geri almak” için Yüksel Caddesi’nde başlattığı kararlı ve zorluklarla dolu direnişleri 300 günü geride bıraktı.

Ankara’da Yüksel Caddesi’nde her gün gerçekleştirdikleri oturma eylemlerini 190 günden fazla zaman önce açlık grevi eylemine dönüştüren, direnenlerin ve dayanışmacıların artmasının ardından tutuklanan Nuriye ve Semih 110 günü aşkın süredir de tutuklu.

Direnişin ilk zamanlarında Yüksel Caddesi’nde neredeyse her gün saldırıya uğrayan Nuriye ve Semih’in kararlılığı direnişle dayanışanların sayısını giderek arttırdı. Yüksel Caddesi inançlı ve kararlı insanlarla doldu taştı. Sayıların yüzler olduğunu gören devlet direnişe saldırdı; Nuriye ve Semih’i tutuklayarak caddeyi eylemlere kapattı.

Tutukluluğun ardından coğrafyanın her yerinde dayanışma eylemleri gerçekleştirildi. Ankara’da Yüksel Caddesi’nde, Nuriye ve Semih’in direnişi başlattıkları yerde onlarla dayanışmak için her gün eylemler sürerken, İstanbul’da da her hafta Kadıköy Süreyya Operası önünde dayanışma eylemleri yapılıyor.

Devlet, Nuriye ve Semih’in direnişini onlara doğrudan saldırarak yok etmeye çalıştığı gibi aynı zamanda direnişle dayanışan ve Nuriye ve Semih’in direnişini dışarıda da sürdürenlere yönelik saldırılarda bulundu. Nuriye ve Semih’in her gün Yüksel Caddesi’ndeki sloganları ve kararlılıkları nasıl korkuttuysa, devlet, dışarıda direnişi büyütmek isteyenlere Nuriye ve Semih’in adlarını dahi yasaklamaya çalıştı.

Her hafta polis, İstanbul’da, Kadıköy’de Nuriye ve Semih’in direnişi ile dayanışmak için yapılan eylemlere saldırdı; Cumartesi Anneleri’nin ve KESK Şubeler Platformu’nun oturma eylemlerinde Nuriye ve Semih’in adlarının geçmemesi için tehditler savurdu. Tüm bu yasaklamalar sürüyor, devlet eylemlere saldırıp gözaltılar yapıyorken Nuriye ve Semih’in adlarının yasaklanamayacağı ve direnişin toplumsallaşmasına engel olunamayacağı coğrafyanın dört bir yanına adlarını yazdığımız #YaşaNUSE kampanyasıyla yeniden anlaşıldı. Sokaklar yarım bırakılmış Nuriye ve Semih yazılamalarıyla doldu.

Devlet Nuriye ve Semih’le ilgili yasaklamak istediği her şeyi yasaklasa bile onların adlarını söylememize engel olamadı.

Herkes görsün bilsin diye ve seslerine ses olmak için sokakların ve meydanların duvarlarına adlarını yazdık. Unutmak üzere olanlar hatırlasın, unutmak isteyenler unutmasın, “Nuriye ve Semih Yaşasın” diye. Nuriye ve Semih’in adlarının yasaklanmasına inat, bu yasağı yaratanlara inat, bu yasağın neden yaratıldığını herkese anlatmak için, yarım bırakılmış Nuriye ve Semih yazılamalarıyla doldurduk her yeri. “Nu” yazdı birimiz, diğeri “riye” yazıp tamamlasın diye. “Se” yazdı diğerimiz bir başkası “mih”i eklesin diye.

Yazılamaların yarım kalması, “Nuriye Semih yalnız değildir” sloganlarının daha “NU” hecesindeyken polis saldırılarıyla yarım kalmasını hatırlatıyordu. Saldırıları hatırlattığı gibi bu saldırılara karşı bir çağrıyı da örgütlemeye çalışan yazılamalar herkesi yarım bırakılmak istenen adları tamamlamaya çağırıyor.

Bu kampanya seni de saldırılarla yarım kalmış adları tamamlamaya ve tamamladığın bu yazılamaları “Yaşa Nu Se” adlı facebook hesabına göndermeye çağırıyor.

The post NU SE Adlarınız Bütün Sokaklarda appeared first on Meydan Gazetesi.