The post Katalonya Parlamentosu Rojava’yı Tanıdı appeared first on Meydan Gazetesi.

Devletler, savaşlar ve katliamlarla kurulmuştur. Varlıklarını savaşlara ve katliamlara borçlu olduğunun farkında olan devletler, devamlılığını sağlayabilmek için de savaşlara ihtiyaç duyar. Savaş ve katliamlarda milyonlarca insanın hayatını kaybetmesine neden olan devletler, insanları sürekli militarist ve milliyetçi politikalarının neticesinde düşman söylemleriyle kendisine bağlı tutmaya çalışır.

Devletler çıkarları için dün söylediğini bugün yalanlayabilir. Dün Kürt Sorunu vardır dediğin ülkede iktidarda kalabilmek için Kürt Sorunu’nu çözdük diye bu sorunu daha da derinleştirebilirsin örneğin. Ya da “NATO’nun Libya’da ne işi var?” dedikten sonra Libya’da gerçekleştirecek saldırılar için İzmir’de NATO karargahı kurulmasına önayak da olabilirsin.

Bu tabloyu güncel olarak Akdeniz’e kıyısı olan devletlerin savaş politikalarında rahatça görebiliyoruz. Güncel durumda Akdeniz’de birçok sorun birbirine girmiş durumdadır ve bu savaş ortamını Gordion düğümüne rahatlıkla benzetebiliriz. Meşhur hikayeye göre Gordion düğümünü çözecek olan kişi, bütün Asya kıtasının hakimi olacaktır. Gordion düğümüyse çözülmesi imkansıza yakın bir düğümdür. Gordion düğümünü çözmeye çalışan Büyük İskender, düğümü çözmeyi başaramayınca kılıcıyla düğümü keser. Gerçekten de birçok toprakta katliamlar yaparak ilerleyen Büyük İskender Asya’nın tek hakimi olacak gibidir. Ancak İskender’in 33 yaşında ateşli bir hastalıktan zamansızca ölümü Gordion düğümünü çözmek yerine iktidar hırsına dayanamayarak kılıcıyla kesmesinin cezası olarak yorumlanır. Peki bütün Akdeniz’de tek hakim olmayı sağlayabilecek düğüm nedir ve bunu kim, nasıl çözecektir?

Öncelikle devletlerarası ilişkilere baktığımızda tek bir devletin kendi politikasını Akdeniz’deki birçok devlete istediği gibi dayatmasının pek olanaklı olmadığını söyleyebiliriz. Ancak bu durum, devletlerin Gordion düğümünü kılıçla çözmeye çalışmasını engellememektedir.

Akdeniz’e kıyısı bulunan devletler arasında en yakın savaş ihtimali, TC Devleti ve Mısır arasında değerlendirilmektedir. Suriye Başkanı Esad’ı iktidardan indirmek için yıllardan beri uğraşan TC Devleti’nin arkasında durduğu cihatçılarla Suriye arasındaki sıcak çatışmayı devletler arasındaki bir savaş olarak değerlendirmezsek tabi. Peki nasıl oldu de TC ile Mısır arasındaki bir savaş ihtimalinden bahsedilmektedir?

Arap Baharı olarak adlandırılan sürecin sonuçlarından biri, Libya’da birçok devletin dahil olduğu “iç savaş”ın çıkması oldu. Bu “iç savaşta” Fayez El Serrac liderliğindeki Ulusal Mutabakat Hükümeti (UMH) ve Libya Ulusal Ordusu lideri Halife Hafter’in başını çektiği başlıca iki güç bulunmaktadır. TC, Fayez El Serrac’a arka çıkarken Mısır da Halife Hafter’in arkasında durmaktadır. Mısır ile birlikte Rusya ve Birleşik Arap Emirlikleri (BAE) de hareket etmektedir. TC ile birlikte UMH’yi destekleyen devletler arasında ise Katar var. ABD de Rusya’nın Libya’da artan rolünden endişe duyarak harekete geçmeye hazır görünüyor.

TC ile Mısır’ı karşı karşıya getiren ilk çatışmaysa Libya’da yaşanmadı. Mısır, Arap Baharı’nın birçok sonuç doğurduğu ülkelerin başında geliyor. Sonucunda Müslüman Kardeşler’i iktidara getiren ayaklanmalar Mısır’da yaşanmıştı örneğin. Ancak şu an Mısır Devlet Başkanı olan Sisi’nin darbesiyle Müslüman Kardeşler iktidardan indirilmişti. Bu süreçte TC, Müslüman Kardeşler’i desteklemekten hala vazgeçmeyen bir devlet olarak Sisi’nin düşmanı pozisyonunda bulunuyor. Mısır’ın Libya’yla uzun bir sınırı var ve Mısır, Libya’da iktidarda Müslüman Kardeşler düşüncesinde bir yönetimin olmasını kendisine tehdit olarak görüyor. TC’nin Libya’da bulunma sebepleri arasında Müslüman Kardeşler’i desteklemesinin yanında geçmiş yıllarda yaptırdığı yatırımlardan dolayı oluşan alacaklarını tahsil etme ve yatırımlarını devam ettirme amacı olduğunu da yeri gelmişken eklemek gerekir.

Ancak Gordion düğümünü oluşturan sadece bunlar değil. Yıllardan beri süren savaşlardan biri de bilindiği üzere Suriye’de yaşanmakta. TC, bu savaşta Suriye Devlet Başkanı Esad’a karşı cihatçıları desteklemekte. TC’nin isteği ve arzusu Suriye’de de Müslüman Kardeşler çizgisinde bir yönetim olması. Ancak Mısır’ın aksine Suriye’de Müslüman Kardeşler’in örgütlenmesi büyük oranda engellenmişti. Suriye’deki Müslüman Kardeşler, “iç savaş” başlamadan önce Esad’a karşı etkili bir hareket oluşturamadığı gibi bunu savaş sırasında da başaramadı. Bu nedenle TC, birçok savaş suçu işleyen cihatçı örgütleri destekledi veya etkin olduğu yerde bu örgütlerin faaliyetine göz yumdu. TC, yeri geldiğinde de Kürtlere karşı cihatçıları kullandı. Suriye topraklarını işgal edilmesine gerekçe olarak Kürtlerin, Antakya’yı da alarak Akdeniz’e açılacağına dair olanaksız bir senaryo iç politikada propaganda aracı olarak kullanıldı. Kürtlerin bırakalım TC’den toprak alıp Akdeniz’deki Gordion düğümüne dahil olmayı amaçladığını Rojava’daki Suriye, Rusya ve ABD arasındaki çatışmalarda devletlerin entrikalarında birer kukla olmaktansa yaşam mücadelesi içerisinde olduklarını belirtmek gerekir.

Mısır’ın mevcut yönetiminin gücü itibariyle etkisi olmasa da Suriye’deki gelişmelerden memnuniyet duymadığı açık. Gordion düğümünü burada daha sıkı hale getiren cihatçıları temsil eden TC’nin karşısında İran’ın desteğini alan Rusya’nın olması. Rusya, Suriye söz konusu olduğunda TC’nin başlıca muhatabı ve Rusya, TC’nin karşısına Libya’da da çıkıyor. TC ve Rusya’nın savaş uçaklarının Suriye’de düşürüldüğünü ve TC’de görevli bir cihatçı polis tarafından Rus Büyükelçi Andrey Karlov’un öldürüldüğünü belirtmek gerek. Libya’da veya Suriye’de yaşanan önemli gelişmeler bu yüzden birbirini etkilemeye oldukça yakın. Zaten TC de Libya’da karada hareket ettirdiği kara gücünü Suriye’deki cihatçılardan devşirmekte. Rusya’nın Libya’da paralı askerlerden oluşan Wagner’i kullanması gibi TC’nin de Suriye ve Libya’da kendi paralı askerlerini sahaya sürdüğü bilinen gerçekler. 21. yüzyılda devletlerin, kendilerinin dahil oldukları savaşları “iç savaş” olarak adlandırdığını ve yüzbinlerce askerden oluşan orduların yerine paralı askerleri kullandığını rahatlıkla söyleyebiliriz.

Akdeniz’i bir savaş alanı olmanın eşiğine getirense sadece Libya ve Suriye’de yaşanan gelişmeler değil. Bir de söz konusu olan Kıbrıs adası çevresindeki olası petrol ve doğalgaz rezervleri. TC Devleti, Doğu Akdeniz’deki petrol ve doğalgaz rezervlerini başta Güney Kıbrıs ve Yunanistan olmak üzere bir başka devlete bırakmak istemiyor. Bu amaçla ilk olarak kendisinden başka bir devlet tanımadığı için devletlerarası alanda meşruluğu olmayan KKTC ile daha sonra Libya’daki müttefikiyle çeşitli anlaşmalar imzaladı. Buna karşılık olarak da Güney Kıbrıs, Yunanistan, İsrail ve Mısır kendi aralarında bir anlaşma imzaladı. Bu 4 devletin imzaladığı anlaşmayla çıkacak doğalgazsa Avrupa’ya ihraç edilmek isteniyor. Böylece Avrupa Birliği’nin de Rusya’ya doğalgaz bağımlılığı bir nebze de olsa azalıyor.

Söz konusu Akdeniz olunca bu denizde çıkarları olup Osmanlı İmparatorluğu’nun dağılma sürecinde Ortadoğu’da etkinliğini artıran Fransa da Gordion düğümüne dahil oluyor. Fransa, TC’nin güç kazanma çalışmalarını kendisi ve Avrupa için bir tehdit olarak görüyor. Çünkü kendisi de halihazırda Ortadoğu’da ve Afrika’da çeşitli yatırımlarla güçlenmeye çalışıyor.

Tüm bunlar düşünüldüğünde rahatlıkla söyleyebiliriz ki orduların ilk hedefi Akdeniz oluyor. Savaşlar söz konusu olduğunda ilk önce gerçekler ölüyor. 20. yüzyılın başlarında Mustafa Kemal, Büyük Taarruz adı verilen savaşta askerlerine Akdeniz’e gitme emri vermesine rağmen ordular Akdeniz’e değil Ege Denizi’ne gitmişti. Bu basit bir harita hatası mı? Doğal olarak değil. Yunanistan ve Türkiye arasındaki denize Ege Denizi denmesi, Ege isminin geldiği Yunan mitoljisine yapılan atıfla Yunan egemenliğini çağrıştıracağı için orduların ilk hedefi Ege Denizi değil Akdeniz oldu.

Yazının başından beri saydığımız devletlerin de en az TC kadar kendilerinin yön vermek istediği politikalar olduğu için onlar da kendi isimlendirmesini yapacaktır. Devletler, gerçekleri değiştirebildikleri ve gerçeklerin üzerini örtebildikleri sürece ayakta kalabilirler. Bu yüzden TC’yi yöneten ve İslamcı olduğunu söyleyen Recep Tayyip Erdoğan’ın, aşırı milliyetçi Devlet Bahçeli’yi yanına alarak cihatçıları ve TC askerlerini Libya topraklarında kullanması sonucunda Mısır’la savaşa girmesi şaşırtıcı olmayacaktır.

Yunanistan, İsrail, Fransa, Rusya ve ABD gibi devletlerin de ordularını Akdeniz’e sürdüğünü veya sürmeye çalıştığını düşündüğümüzde bu savaşta hayatları hiç önemsenmeden öne sürülen ezilenlere kalan sadece devletlerin savaşlarında hayatlarını kaybetmek mi olacak? Gordion düğümünü çözmek bir lidere mi bırakılacak yoksa ezilenler Gordion düğümü masallarıyla uğraşmadan özgürlükleri için ayaklanacak mı? İktidardakiler ne derlerse desinler biz ezilenler devletlerin savaşında ölmek veya özgürlük için mücadele ederek yaşamak arasında bir seçim yapmak durumundayız.

The post Orduların İlk Hedefi Akdeniz appeared first on Meydan Gazetesi.

Savaş, Suriye’de var olan cephelerde birer birer sona erer, yeni anayasa yazım süreci gibi “masa başını” işaret eden gelişmeler yaşanırken, ABD Başkanı Trump’ın aldığı asker çekme kararı ile birlikte TC’nin Suriye kuzeyine yönelik saldırısıyla tekrar gündeme geldi. Her ne kadar ABD açıklamasında söz konusu askeri hareketlilikle ilgili “IŞİD ile mücadelenin” Ankara’ya devri işaret edilse de asker çekme kararının TC tarafından nasıl okunacağı herkesin malumuydu.

Savaşın bitmesi beklenirken, yeniden bir savaşı gündeme getiren ve “Barış Pınarı” adı verilen operasyonun başlaması sonrası dünyadan gelen yoğun tepkiler, iki noktayı belirginleştirdi. Bunların ilki, IŞİD ile mücadelesi sonrası kazandığı olumlu imaj nedeniyle Kürtleri TC’nin bir iç sorunu olmaktan çıkartarak uluslarasılaştırdı. Bir diğeri, Ağustos ayındaki ABD-TC mutabakatında oluşturulması planlanan güvenli bölgeden, üstelik politik imaj kaybıyla, daha az bir alana -ve Rusya tarafından altı çizildiği üzere geçici olarak- rıza gösteren bir Ankara tablosuydu.

TC’deki mevcut iktidarın bu imaj kaybını ne kadar dert edindiği ayrı bir tartışma konusu olmakla birlikte, Kuzey Suriye’ye düzenlenecek operasyonda murad edilenleri iç politika getirilerinde aramakta fayda var. Bu “faydalar” da muhalefette belirginleşme emareleri gösteren CHP-HDP yakınlaşmasının bıçak gibi kesilmesi, AKP içinde var olmaya başlayan çatlaklara beton dökülmesi ve Davutoğlu-Babacan isimleri etrafında kurulacak yeni partilerin -en azından bir süre- gündemden düşürülmesi olarak öne çıktı.

Kuzey Suriye’ye yönelik yapılan Barış Pınarı harekatının bölgedeki gidişatı belirlediğini belirterek 2011’de başlayan Suriye Savaşı’ndan bugüne bölgenin yaşadıklarına bir bakmak gerek.

The post Sahadan Masaya Savaş, Kuzey Suriye’de Savaşın Kronolojisi – Emrah Tekin appeared first on Meydan Gazetesi.

İçişleri Bakanlığı’nın 2018’de aldığı ‘Sınır Ötesi Harekat Kapsamında Alınacak Tedbirler’ başlıklı seferberlik talimatını sınır hattında bulunan il ve ilçelere gönderildiği iddia edildi. Bu iddia, Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın, “Afrin’e, Cerablus’a, El-Bab’a girdik. Şimdi de Fırat’ın doğusuna gireceğiz” diyerek operasyon sinyali vermesinin ardından geldi.

Bu iddialara göre İçişleri Bakanlığı’nın 18.12.2018 tarihinde 11235 sayılı “Sınır Ötesi Harekat Kapsamında Alınacak Tedbirler” konulu seferberlik talimatı sınır hattındaki il ve ilçelere bildirildi. Mardin ve Urfa’da il ve ilçe jandarma komutanlıkları, emniyet müdürlükleri, AFAD müdürlükleri, il göç idareleri, karayolları, Türk Kızılay Şubeleri, belediye ve kaymakamlıklara gönderilen seferberlik emir yazısında, Kuzey ve Doğu Suriye’ye müdahale edileceği belirtiliyor.

The post Suriye Sınırındaki İl ve İlçelere “Seferberlik Emri” Gönderildiği İddia Edildi appeared first on Meydan Gazetesi.

Irak ve Suriye’yi birbirinden ayıran sınır kapısını 2014 Haziranı’nda ele geçiren IŞİD, bu olaya ilişkin yayınladığı videoda dünyaya şöyle meydan okuyordu: “Sykes-Picot Antlaşması burada yırtılmıştır.” Yaklaşık 100 yıl önce devletlerin Ortadoğu’daki haritaları kendi iktisadi ve politik çıkarları çerçevesinde belirlediği Sykes-Picot’yu kendi yöntemleriyle hükümsüz kılan IŞİD, sonraki 4 yılı aşkın süreçte gerçekleştirdiği katliamlarla bu meydan okumaya paralel biçimde dünyaya korku salacaktı. Hilafet ilan ettiği Irak ve Suriye’de, Belçika büyüklüğünde bir toprak parçasına hükmeden, dahası bu bölgelerde, petrol gelirleri başta olmak üzere kendi ekonomisi, yargı sistemi, 8 milyonluk nüfusa ulaşan sosyal yapısı, hatta diplomasisi olan ve tüm bu özellikleri nedeniyle BM’de temsil edilmek dışında bir devlete dair tüm özelliklere sahip olan ve zamanla İslam Devleti (İD) olarak ismini değiştiren IŞİD, 2014 yılı ortalarından itibaren ABD’nin öncülüğündeki koalisyonun hedefindeydi.

Bugünlerde Suriye’nin küçük bir kasabası olan Bağuz’a sıkışan ve gelen bilgilere göre “son kalıntılarının” buradan da çıkarıldığı söylenen IŞİD’in gelecekteki askeri ve siyasi varlığına dair tartışmalar ve soru işaretleri ise geçerliliğini koruyor. Hilafet ilan ettiği topraklardaki hakimiyetinin sona ermesi nedeniyle “bitti” denilen IŞİD, Ortadoğu’da halen canlılığını koruyan mezhepsel kırmızı çizgiler nedeniyle -belki de farklı adlarla- geri dönebilir mi? Mensuplarının, “hilafetin” gücünün doruğunda olduğu dönemde sloganlaştırdıkları gibi “devlet” (İD) “baki” kalacak mı?

ABD’nin 2003’te Irak işgali sonrası bölgede harekete geçen mezhepçi fay hatlarının bir sonucu olarak ortaya çıkan cihatçı terör çetelerinden biri olan IŞİD’in kuruluşu 2004’te Irak el Kaidesi adını alan Tevhid ve Cihat Cemaati adlı örgüte dayanıyor. Bu örgütün kurucuları arasındaki Ürdünlü cihatçı Ebu Musab ez Zerkavi’nin önceki yıllarda Afganistan’daki SSCB işgaline karşı ABD destekli cihatçı çetelerin safında savaşması, IŞİD ve benzeri örgütlerin, devletlerin “birtakım” politikaları sonucu üretildiği gerçeğini gösteriyor. Bu bağlamda, bölgede cihatçı çetelerin “can suyu” bulmasında tarihsel olarak SSCB ve ABD’nin Afganistan ile Irak’ı işgallerinin belirleyici dönüm noktaları olduğunun altı çizilmeli. Aynı şekilde, selefi cihatçı çeteleri harekete geçiren bir başka dinamik ise Şiilik-Sünnilik ekseninde 600 yılı aşkındır devam eden iktidar çekişmesini daha üst boyuta taşıyan 1979’da İran’da Molla rejiminin iktidara gelmesiydi. Ortadoğu’da devletlerin dahil olduğu tüm bu denklemlerin, aradan geçen on yıllara rağmen üç aşağı beş yukarı güncelliğini koruduğunu belirtmek gerek.

Geldiğimiz noktada bir başka ve asıl büyük problem ise direndiği son bölge olan Bağuz’dan çıkarılan IŞİD’in bir dönem onbinlerle ifade edilen üyesinin, nereye gittiği ya da gideceğidir.

Küresel cihat ideolojisini benimsemiş bir örgütün varlığının sonlanmasına dair baştan beri yapılan alan hakimiyetinin bitirilmesi yaklaşımı, bu bağlamda IŞİD hakkındaki temel yanlışlardan birini oluşturuyor. Bu gerçeği görmek için IŞİD’in eski gücünden çok uzakta olduğu 2018’de tam 3670 saldırıyı üstlendiği verisi, açıklayıcı bir veridir. Bu saldırıların, IŞİD’in “küresel cihat” ideolojisini destekler nitelikte Irak ve Suriye dışında Mısır, Afganistan, Yemen, Filipinler gibi çok geniş bir coğrafyada gerçekleştiği belirtilmeli. 2018’deki bu rakamlarda yer alan Fransa, Belçika, Kanada ve Avustralya’daki “küçük çaplı” bıçaklı saldırılar, önceki yıllarda Manchester, Barcelona, Nice, Las Vegas gibi batı metropollerinde katliamlar gerçekleştiren IŞİD’in bu potansiyel ve motivasyonunun halen mevcut olduğunu gösteriyor.

11 Eylül 2001 İkiz Kuleler saldırıları sonrası dönemin ABD Başkanı George W. Bush “teröre karşı küresel savaş” adlı doktrinini açıklamıştı. Bundan sonra Irak’ı işgal eden ABD’nin, Ortadoğu politikalarındaki “şahin” başkanı, işgal sonrası 1 Mayıs 2003’te ABD Donanması’na bağlı USS Abraham Lincoln uçak gemisinde, arkasında “görev tamamlandı” pankartı dururken bir “zafer konuşması” yapacaktı. Ancak Bush’un tabiriyle “tamamlanan” görevin ne olduğunu anlamak için dünya, IŞİD ve benzerleri gibi birçok cihatçı çete ile “tanışmak” ve bu tanışmanın bedellerini ödemek zorunda kaldı. Aynı şekilde bugünlerde, sığındığı son nokta olan Bağuz’da, ABD tarafından IŞİD’e karşı ilan edilen “zafer” 2003’ten bugüne yaşananlar göz önünde bulundurulduğunda devletlerin benzer politikaları paralelinde tarihin tekerrür etme olasılığını barındırıyor. Daha da ötesinde ise bir başka olasılığın, IŞİD ve benzeri gibi cihatçı çetelerin kullanışlılığını her zaman değerlendiren kimi bölgesel devletlerin, alan hakimiyeti ortadan kalkan IŞİD’in, küresel cihada hazırlanan bakiyesini Ortadoğu’da bir süre daha “misafir etmeye” istekli olabileceği unutulmamalı.

Emrah Tekin

[email protected]

The post Devletlerin IŞİD Bakiyesi – Emrah Tekin appeared first on Meydan Gazetesi.

EÖT tarafından yapılan açıklamada, “Enternasyonal Özgürlük Taburumuzun İzlanda’lı savaşçısı, Haukur Hilmarsson (Şahin Hüseyni) Efrîn’de ölümsüzleşti. Faşist Türk ordu güçlerinin yoğun bombardımanı sonucunda Badina hattında ölümsüzleşen Şahin yoldaşımız, Efrîn direniş cephelerinde onur ve özgürlük için dövüşen tüm savaşçılarımızın omuz başındadır şimdi. İzlanda’dan çıkıp Rojava devrimini savunmak için Rakka ve Efrîn cephelerinde savaşan Haukur Hilmarsson yoldaşımızı, enternasyonalist devrimciliğin ölümsüz savaşçılarından biri olarak, saygıyla anıyoruz. Başta ailesi olmak üzere, dostlarına beraber hareket ettiği yoldaşlarına başsağlığı diliyoruz” denildi.

The post Enternasyonel Özgürlük Taburu Gerillası Efrîn’de Yaşamını Yitirdi appeared first on Meydan Gazetesi.

Rojava’nın Qamişlo kentinde,  park halinde olan bir aracın patlaması sonucu en az 4 kişi yaşamını yitirdi, çok sayıda kişi de yaralandı.

Yaşamını yitiren 4 kişinin aynı aileden, 3’ünün kadın, birinin ise 28 yaşındaki ve  Mehmud Xelef adlı bir erkek  olduğu belirtildi.

The post Qamişlo’da Patlama: En Az 4 kişi Yaşamını Yitirdi appeared first on Meydan Gazetesi.

Soçi’de Aralık ayında gerçekleştirilmesi beklenen, çatışmaların -şimdilik- büyük oranda sonlandığı Suriye’ye savaş sonrası döneme hazırlık niteliği taşıyacağı söylenen  Suriye Ulusal Diyalog Kongresi’nin Şubat ayına ertelendiği belirtildi. Rusya diplomatik kaynakları, ertelemenin nedenini, kongrenin hazırlıklarının sürmesi olarak açıkladı.

Rusya’nın bir süredir Suriye Savaşı’nın müzakereler yoluyla sonlandırılması için önerdiği Ulusal Diyalog Kongresi’ne PYD-Rojava delegasyonunun katılımı TC  devleti tarafından, itiraz şerhi konarak tartışma gündemi yapılmıştı. Geçtiğimiz hafta yine Soçi’de Rusya-TC-İran’ın katılımıyla düzenlenen üçlü zirvenin ardından ise Rusya, TC’nin PYD ile ilgili yaptığı itirazların, Suriye’de siyasi çözüm için önerilen Suriye Ulusal Diyalog Kongresi’nin toplanmasına engel teşkil etmeyeceğini açıklamıştı.

Öte yandan yarın yeni turu başlayacak olan Cenevre Görüşmeleri öncesi önemli bir gelişme yaşandığı duyuruldu. Reuters’in Suriye yönetimine yakınlığı ile bilinen El-Watan gazetesine dayandırdığı habere göre Suriye delegasyonu, yarınki görüşmelere gidişini erteledi. Erteleme nedeninin, geçtiğimiz günlerde Suudi Arabistan’ın Riyad kentinde toplanan, ABD-Suudi Arabistan destekli, BM’nin de temsilci gönderdiği, cihatçı çetelerin katılımıyla düzenlenen Riyad Yüksek Müzakere Heyeti toplantısında alınan “Esadsız geçiş” kararı olduğu değerlendiriliyor.

Yarın başlayacak Cenevre Görüşmeleri’nde, Suriye delegasyonu ve Riyad Yüksek Müzakere Heyeti, savaşın tarafları olarak ilk kez aynı masada buluşacaktı. Görüşmelere saatler kala yaşanan bu gelişme, son olarak geçen Eylül ayında 7. turu yapılan, ancak şimdiye dek hiçbir turundan savaşın bitimine dair somut bir sonuç çıkmayan Cenevre’yi bu turda da benzer bir çıkmazın beklediği işaretini veriyor.

The post Soçi’deki Suriye Ulusal Diyalog Kongresi Ertelendi, Cenevre Yine Çıkmazda appeared first on Meydan Gazetesi.

The post Ne Katalonya İspanya Ne de Kürdistan Irak – Hüseyin Civan appeared first on Meydan Gazetesi.

The post Fehim Taştekin: “Gördüğüm ve duyduğum gerçeklere ihanet etmedim, etmeyeceğim” appeared first on Meydan Gazetesi.

Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü İbrahim Kalın  TRT Haber’e bir takım açıklamalarda bulundu.

Kalın, yaptığı açıklamada, Rojava’nın Afrin kentine yönelik gerçekleşebilecek herhangi bir operasyon ile ilgili sorulara, “Türkiye kendi güvenliği için gerekli gördüğü yer ve zamanda müdahaleyi yapar. Gerekirse Afrin’e gireriz. Operasyon için tüm hazırlıklar tamam” ifadesini kullandı.

The post Siyasal İktidarın Sözcüsü: “Gerekirse Afrin’e gireriz, operasyon için tüm hazırlıklar tamam” appeared first on Meydan Gazetesi.

Rojava’nın Efrîn  Kantonu’nda, devletlerin ve cihatçı terör çetelerinin işgal, kuşatma ve ambargolarına karşın halkın yaşam mücadelesi sürüyor. Efrîn’in bereketli toprakları, devletler ve çetelerin işgal, talan ve katliam düşlerini süslerken, diğer taraftan bu topraklar yoksul insanlar için geçim ve yaşam kaynağı anlamı taşıyor.

Zengin doğası ve güzelliğiyle her mevsim başka bir ürünün geçim kaynağı olduğu Efrîn’de, yılın ilk elmaları toplanmaya başladı. Her çeşit elma bostanının bulunduğu  Efrîn’in Basot’e köyünde kadınlar sabahın erken saatlerinde kalkıp elma bostanlarına gidiyor. 11 dönümlük toprak üzerinde 300 elma ağacı bulunurken, kadınlar bu ağaçların bakımını kendileri yapıyor.

Kaynak: Gazete Şûjin

The post Efrîn’de Yaşam Direnişte appeared first on Meydan Gazetesi.