1 Mayıs günü sabahın körü, Şişli’deyiz, Beşiktaş’tayız…
Sen milyon dolarlık villanda, on yedinci rüyanı görüyorsun…
Polis önümüze panzerleriyle barikat kuruyor...
Sen yatağından kalkmışsın, hizmetçine kahvaltını hazırlatıyorsun...
“Yasak” diye bağırıp üzerlerimize kimyasal gaz atıp, kafalarımıza fişekler fırlatıyorlar…
Sen evinde led televizyonunu açmış, anında görüntüleri izleyip gülüyorsun…
Gazdan ölmemek için ara sokaklara çekilip var gücümüzle kaldırımlarla gökyüzünün yerini değiştirmeye çalışıyoruz...
Sen iphonundan tweet atıp, “gülüp eğlenmek varken bu manzaraların anlamı ne” diyorsun...
İnsanlar kafasından vuruluyor…
Sen “Bunların hiçbiri işçi değil, işçi eline sapan almaz!” diyorsun..
1 sene boyunca, patronların yararına onlarca yasa çıkmış, 878 işçi iş cinayetlerinde yaşamını kaybetmiş, asgari ücret 773 TL olmuş, yüzlerce işçi işten atılmış, maaşları ödenmemiş, ekmeğe, peynire zam gelmiş...
Sen bir film ile 30 milyon TL kazanmışsın, boğaz manzaralı evinin garajına 600 bin Euro’luk araba koymuşsun…
Sen kime hikâye anlatıyorsun? Sen zaten tarafını seçmişsin. İşçilerin, ezilenlerin adına konuşmak sana mı kalmış. Sen git “böğürmeli, kusmalı, osurmalı”, dünya sıralamasında sonuncu olan rezil filmlerini çekmeye devam et.
Furkan Çelik
Meydan Gazetesi Sayı 10, Haziran 2013