1997’den* 2018’e…
Devletin kaybettiği yakınlarının akıbetini sormak ve yaşadıkları adaletsizliği haykırmak için her hafta Galatasaray Meydanı’nda toplanan Cumartesi Anneleri bugün 700 haftadır olduğu gibi, bu adaletsizliğe karşı durmak isteyen yüzlerce kişiyle biraraya geldi. Her hafta olduğu gibi, faili devlet olan kayıplarının fotoğraflarını ve pankartlarını Galatasaray Meydanı’na taşıdılar.
Galatasaray Meydanı’nın etrafını saran polisler, devletin yüzlerce haftadır teşhir edilen adaletsizliğini bir kez daha haykımak üzere biraraya gelen bizleri engelledi. Meydan ve çevresi, tüm eylemcilere kapatıldı.
Devlet bugün bizlerin bir araya gelmesini yasakladı. Yasakladı çünkü yıllardan beri gözaltından geri dönemeyen, sokak ortasında en son bir araca zorla bindirildiği görülen onlarca insan devletin kolluk kuvvetlerince karakollarda, yol kenarlarında, asit kuyularında işkence ile katledildi. Devlet bizlerin bir araya gelişini yasakladı çünkü devlet katleder, kaybeder, kaybettiklerinin kemiklerini bile vermez, mezarının yerini söylemez. Kaybedilenlerin akıbetini soranları gözaltına alan tutuklayandır devlet.
İçişleri Bakanlığı tarafından yasaklanan eylem, devletin kolluklarının tüm engelleme ve saldırılarına rağmen gerçekleştirildi.
Önce kayıpların aileleri, sonrasında onlara destek veren insanlar gözaltına alındı. Tüm bu saldırılara karşı sokaklarda durmayı sürdürenler, polisin gazlı, coplu, plastik mermili saldırısına maruz kaldılar.
700 haftadır, faili devlet olan katliamlarda yitirdikleri yakınlarının sadece kemiklerini arayan insanlara yönelik tüm bu baskı ve şiddet bir kez daha açıkça gösteriyor ki, devlet adaletsizliktir. Tüm bu adaletsizliklerin kaynağı konumunda bulunan devletin, yakınlarının kemiklerini bulma mücadelesi verenlerin mücadelesine de, onların mücadelesine dayanışma gösterenlere de tahamülü yoktur. Cumartesi anneleri, adalet mücadelesinin ancak sokaklarda kazanılacağına olan inançla 700 haftadır ellerinde yakınlarının fotoğraflarıyla kayıplarının akıbetini soruyor, katil devletten hesap soruyor.
Sürdürdüğünüz adaletsizliklerinizle, ne Cumartesi Anneleri’ni ne de onlarla dayanışma içerisindekileri korkutamayacaksınız! Adaletsizlik yaratan tüm politikalarınız, bu politikaların yaratıcısı kurumlarınız, onların koruyucusu kolluklarınız öfkemize öfke katıyor. Ve biliyoruz anaların öfkesi, politikalarınızı da, kurumlarınızı da, kolluklarınızı da boğacak!
Cumartesi Anneleri’nin 700 haftadır haykırdığı gibi; “Kaybedenler, kaybedecek”!
*Cumartesi Anneleri’nin adalet mücadelesi 1995 yılında Galatasaray Meydanı’nda başladı. Fotoğraftaki Emine Ocak ise tıpkı bugün olduğu gibi 1997 yılında da polislerin işkencisine karşı direnişin, mücadelenin ismi oldu.
Devrimci Anarşist Faaliyet
