“Hayır Durruti ölmedi. O’nun alevli ruhunun ateşi kendisini tanıyan ve seven herkesi aydınlatmıştır ve bu ateş asla söndürülemez. Yoldaşları, Durruti’nin elinden düşen meşaleyi çoktan kaldırdılar bile.”
Emma Goldman
1936 Kasım’ında Franco, Almanya ve İtalya faşizminin yardımıyla Madrid’e dayandı. Durruti Tugayı 4000 gönüllüyle beraber Madrid savunmasındaydı. 13-19 Kasım arasında Durruti Tugay’ından sadece 1600 yoldaş sağ kalmıştı…
Takvimler 20 Kasım’ı gösterirken cephe gerisinde bir silah sesi duyuldu. Durruti arkadan vurulmuş orada yaşamını yitirmişti. 22 Kasım günü yoldaş Durruti’nin naaşı Barcelona’ya getirildi. Sonraki gün gerçekleştirilen cenaze yürüyüşüne “Ekmek Adalet Özgürlük” diye haykıran 500.000 yoldaşı katıldı. Devrimden 80 yıl sonra bugün farklı coğrafyalardan anarşistler bir kez daha haykırıyor :
Ekmek Adalet Özgürlük!
Yaşasın Devrim Yaşasın Anarşizm!
Durruti yoldaş, Chicago 1886’dan, Ukraynalı anarşistlerden, Malatesta’dan devraldığı devrimci anarşizm kavgasını, yoldaşları ve tüm ezilenlerle birlikte 1936 İberya Anarşist Devrimi’ne taşıdı. O,20 Kasım 1936’da yaşamını yitirdiğinde, onların “Ekmek, Adalet, Özgürlük” mücadelesinin ateşi, hiç sönmeyecekcesine dünyanın farklı coğrafyalarını sarmaya başlamıştı.
19 Temmuz 1936’da Barcelona’yı özgürleştirerek İberya’yı saran devrim yürüyüşünü başlatan anarşist yoldaşlarımızdan Buenaventura Durruti ve İberya Devrimi’ne selam olsun!
”Savaş yürütüyoruz ve aynı anda devrim yapıyoruz. Bence şartlar bizden bunu bekliyor. Bütün halk için geçerli olan devrimci anlayışlar, sadece arka planda Barselona’da kalmıyor, en ön safha kadar uygulanıyor. Elimize geçirdiğimiz her köyde, gündelik yaşamı vakit geçirmeden devrimcileştiriyoruz. Bizim savaşımızın en güzel yanı bu. “
14 Temmuz 1896’da İberya Leon’da bir işçi çocuğu olarak dünyaya gelen Buenaventura Durruti, ilerleyen yıllarda sayısız işçi grevinin örgütleyicileri arasında yer aldı. 1922’de yoldaşları Juan Garcia Oliver ve Francisco Ascaso ile beraber “Los Solidarios” adlı örgütü kurdu. Los Solidarios ile birlikte, özelikle Aragon bölgesinde, grevci işçilere saldıran “pistoleros blancos” çetesine ve onları finanse eden patronlara karşı mücadele etti. Durruti, daha sonra yoldaşları ile birlikte Arjantin ve Şili’ye giderek, İberya’da tutsak olan devrimcilerin özgürleştirilmesi için gerekli koşulların sağlanmasına çalıştı.
1931’de tekrar İberya’ya döndüğünde CNT-FAİ saflarında örgütlü bir devrimci anarşistti. Bu süreçten itibaren İberya Anarşist Devrimi için mücadele etti. Yaşamını yitrdiği 20 Kasım 1936’ya dek mücadelesiyle, bir taraftan Franco faşizmine karşı koyarken, diğer taraftan da İberya’da özgür komünlerin yaratılması sürecinin bizzat içinde yer aldı.
“…Faşist iktidarlar bizim bulunduğumuz yerden asla geçemeyeceklerdir. Bu, ezilenlerin parolasıdır. Biz onlara şöyle sesleniyoruz: “Geçemeyeceksiniz!”. Yıkıntılardan hiç mi hiç korkmuyoruz. Dünya bizlere kalacak; bundan şüphemiz yok. Burjuvazi tarihten silinmeden önce mülkiyetindeki dünyasını yıkabilir. Biz ezilenler yeni bir dünyayı yine inşa edebiliriz ve daha güzellerini. Yüreğimizde bir dünya taşıyoruz, bu dünya şimdi şu anda büyümekte.”
Buenaventure Durruti